Witam,
Nie wiedząc, co dokładnie działo się na sesji trudno jest mi ocenić opisane przez Panią zachowanie terapeutki. W sytuacji terapii związanej z anoreksją dziecka wszelkie wzmianki o "grubości" czy "chudości" kogokolwiek z rodziny powinny być bardzo przemyślanie formułowane.
Podstawą dla skutecznej terapii jest szacunek i zaufanie do terapeuty. Jak rozumiem Panią oburzyło zachowanie terapeutki. Może Pani o tym z nią porozmawiać na następnym spotkaniu (nie w obecności córki). Jeżeli nie poczuje się Pani usatysfakcjonowana rozmową wówczas podejmie Pani decyzję o dalszym kontynuowaniu terapii u tej osoby.
Jak Pani na pewno zdaje sobie sprawę, że anoreksja dziecka to poważna sprawa więc terapię koniecznie Pani i córka powinny podjąć - najwyżej u kogoś innego.
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia.
Artur B.
Proszę omówić swoje zastrzeżenia i wątpliwości podczas spotkania z terapeutką. Pomoże to Pani w podjęciu decyzji. Być może jest to tylko nieporozumienie. Lub faktycznie trzeba będzie zmienić specjalistę. W dobrym leczeniu, podstawą jest zaufanie do terapeuty. Proszę się również upewnić, że osoba, do której została skierowana córka posiada kwalifikacje w zakresie psychoterapii (same studia psychologiczne nie wystarczą) oraz doświadczenie w prowadzeniu zaburzeń odżywiania u dzieci.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Wizyta u psychologa to decyzja, która może wywoływ
Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy
16-letnia Ula jest już po pierwszej dawce Pfizera.
