Samotność i znudzenie a leczenie

- nie mam znajomych (nie ma z kim porozmawiać wyjść strasznie się nudzę czuje się samotna chyba nie pasuje do ludzi i jestem jakaś inna przez moją szczerość ludzie mnie unikają możne nawet za dużo myślę ) - straciłam zainteresowanie wszystkim i wciąż brakuje mi siły przechodzę jakieś bunty wewnętrzne walczę a następnie kończy się to płaczem i bezsilnością - próbowała być w porządku dla innych ale ile można być tarczą bądź wsparciem a samemu bez pomocy jak się jej potrzebuje (ignorancja)

KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Depresja Niska samoocena Psychologia

Mgr Małgorzata Bukowska Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam. Zdarza się tak, że w naszych relacjach z innymi, mogą się pojawiać sprzeczne ze sobą uczucia. Np. możemy kogoś bardzo potrzebować i chcieć się do kogoś zbliżyć ale jednocześnie odczuwamy lęk czy złość. Staramy się nawiązać relację ale jednocześnie jakby „wewnętrzny sabotażysta” podpowiadał nam zachowania, które prowokują odrzucenie. Niepowodzenia w tak ważnym obszarze, jakim są relacje z innymi ludźmi, mogą prowadzić do zniechęcenia, rezygnacji i frustracji. Może towarzyszyć temu poczucie bycia niezrozumianym, bezradność i smutek. Zaniechanie kolejnych prób, izolowanie się będzie raczej pogłębiać ten stan. A największe szanse na rozwój mamy w kontakcie z innymi ludźmi. Jeżeli Pani chce wydobyć się z samotności i jest zainteresowana poprawą relacji z innymi, ale też głębszym rozumieniem swojego funkcjonowania, bardzo pomocna może być dla Pani psychoterapia grupowa. W takich warunkach można spotkać się z osobami, które mają podobne trudności, można wyraźnie zobaczyć jak buduje się relacje z ludźmi i dlaczego tak się robi. Pracować nad swoimi trudnościami ale też odkrywać swoje mocne strony. Grupa terapeutyczna stwarza bezpieczne warunki do lepszego rozumienia siebie i innych oraz do wypracowywania sobie umiejętności społecznych. Jeżeli na ten moment spotkanie z grupa wydaje się Pani zbyt trudne, można zacząć od pracy indywidualnej. Formy pomocy ustala się podczas pierwszych konsultacji z terapeutą. Pozdrawiam i życzę powodzenia, MB

Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Neurolog

100 poziom zaufania

Ważne życie własnymi sprawami! ustalenie własnych planów i priorytetów, praca, sport. cieszenie się nawet drobiazgami
Nie należy uzależniac się od opinii innych
Warto zwrócić się o pomoc do Psychologa, Psychiatry.
Objawy zwątpienia i apatii mogą wskazywać na depresję !

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uczucie samotności u 20-latka a możliwe przyczyny – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Niepełnosprawność a samotność – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Na czym polega wizyta u psychologa? – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Trudności z utrzymaniem relacji – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
Paniczny lęk przed ludźmi i przed samotnością – odpowiada Mgr Joanna Wantuch
Czy istnieje lek na samotność? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Jak otworzyć się na ludzi? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Uczucie samotności i stres w życiu – odpowiada mgr Patryk Goleń
Uczucie stresu podczas rozmowy z innymi ludźmi – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
Jak zainteresować płeć przeciwną będąc introwertykiem? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

Psychoterapia grupowa - na czym polega, rodzaje, zalety, metody terapeutyczne

Psychoterapia grupowa jest alternatywą dla psychot

Sangwinik - kim jest i jakie ma cechy?

Sangwinik, choleryk, flegmatyk i melancholik to cz

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Leczenie depresji a samotność

Witam. Myślę że każdy z nas przechodzi depresję, jak ma problemy życiowe.Ja ich miałam wiele musiała bym tu siedzieć cały dzień żeby o wszystkich moich problemach napisać ale nie piszę po to żeby narzekać,ale ja mam bardzo nie typowy problem na pewno będzie bardzo trudno państwu uwierzy ale dla mnie jest to bardzo duży problem.Kilkanaście lat temu odeszłam od męża z dwójka dzieci na wynajęte mieszkanie był wtedy problem z pracą jeszcze większy chyba niż teraz

KOBIETA, 52 LAT ponad rok temu

Depresja Psychologia

Mgr Danuta Michalczyk Psycholog, Łódź

45 poziom zaufania

Witam Panią, rozumiem, że trudno jest Pani samotnie zmagać się z wyzwaniami niesionymi przez życie. Rozumiem też, że skoro pisze Pani maila w takim jak to miejscu, oznacza to jakiś sposób otwartości na przyjęcie wsparcia, pomocy. Proszę więc zadbać o uzyskanie profesjonalnej pomocy w gabinecie psychoterapeutycznym. Pozdrawiam Danuta Michalczyk

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Witaj serdecznie. Jeśli chodzi o leczenie depresji to najlepszym wyjściem jest udać się do terapeuty. Zapraszam Ciebie do wspólnej korespondencji być może będę mógł chociaż udzielić wsparcia merytorycznego.

Pozdrawiam serdecznie :-)
http://psychopedagog.eu
http://facebook.com/gabinetdawidkk

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Przewlekła anoreksja, depresja i silna nerwica lękowa – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Depresja poporodowa i natrętne myśli – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Zażywanie narkotyków i samotność przy depresji – odpowiada Aleksander Ropielewski
Agresja i kłamstwa a depresja – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Samodzielne leczenie depresji – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Zmęczeniem, odruchy wymiotne a podejrzenie depresji – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Utrata kontaktu z rzeczywistością a depresja – odpowiada Milena Lubowicz
Jak walczyć z samotnością i depresją? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Zaburzenia nadkomorowe a depresja – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Antykoncepcja hormonalna a leczenie na depresję – odpowiada Lek. Paweł Baljon

artykuły

Miłość do potęgi trzeciej

Październik 2013 - są! Dwie kreski na teście ciążo

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

umów wizytę

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

umów wizytę

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

umów wizytę

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

umów wizytę

Nerwy, znudzenie, zniechęcenie, a gdzie w tym wszystkim ja?

Mam taki stan od długich miesięcy, nienawidzę ludzi, czasami mi porostu przeszkadzają, jestem nerwowy, mam różne nastroje w przeciągu kilku chwil, nie widać tego tak drastycznie, ale po prostu w jednej chwili potrafię ostro się zdenerwować, a za chwilę opanuję się, przejdzie mi i jestem spokojny. Nie wiem czy sam się wpędziłem przemyśleniami i wmawiam sobie, że mam problem, ale nawet żona zauważyła, że mam te same problemy na okrągło i na nic więcej się nie skarżę, przeżywam tylko te same sprawy i żona reasumując określiła to, że nie czuję się doceniony, że mam zachwiania mojej osoby, bo jestem człowiekiem raczej ambitnym i prącym do przodu, ale już nie, teraz nie, od około roku. Jest tego tak dużo, że nie potrafię spokojnie opisać. Co mam zrobić, do kogo się udać? Czasami to już żyć mi się nie chce, ale szybko te myśli porzucam i męczę się dalej. Nie mam przyjaciela, z którym mógłbym o tym pogadać, uważam, że do rozmowy potrzebuję mentora, a nie zwykłego słuchacza (bo taki kolega to by się znalazł). Nie wiem czy moja ambicja mnie zjada czy ja już sam nie wiem czego chcę. Jedno jest pewne - chciałbym coś w życiu osiągnąć, a nie mam źle, pomimo to nadal chciałbym stworzy coś wielkiego by zaimponować tym, pośród których znaleźć się nie mogę. Jest pewna osoba, z którą kiedyś pracowałem, byliśmy w dobrych relacjach i było ok, później nasze drogi się rozeszły, a teraz znowu pracujemy razem i nie jest tak jak było, odzywa się, gdy czegoś potrzebuje to i numer pamięta, ale na spotkanie takie tam na mieście to nie zaprosił nigdy, tylko ja jak ta sirota zawsze do wszystkich wychodzę pierwszy z ręką, a później żałuję, tak dla sprostowania nie wychowywałem się tu i nie mam znajomy ani kolegów, po prostu są tylko ludzie z pracy. Ostatnio przelała się czara goryczy z ostrymi słowy w myślach, po prostu nie widzę tego "kolegi", przestałem się do kogokolwiek w jakiś zbyt "do przodu" sposób odnosić, tzn. już nie wyskakuję z zapytaniami co tam jak tam, nie zagaduję tylko przywitam się i odchodzę. Nie wiem czy to dobre, ale po prostu nie mam nawet do kogo zagadać. Zastanawiałem się nad psychologiem, by ze mną porozmawiał, pomyślał, ale nie wiem czy to dobry pomysł - może przesadzam, nie wiem co robić, pisząc to miałem myśli, że i tak nikt nie odpowie, ale zmusiłem się by jak zwykle w chaotyczny sposób wypowiedzieć się, może ktoś zareaguje. I znowu mam myśli, że chyba zwróci ktoś uwagę jak sobie w łeb strzelę, bo w przeciwnym razie to się nie uda, ale spoko, kończę, bo mnie zrezygnowanie ogarnia. Pozdrawiam i mam nadzieję, że jakoś się w końcu ogarnę i będzie lepiej, ale na odp. jakąś czekam.

MĘŻCZYZNA, 29 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!
Wizyta u psychologa to bardzo dobry pomysł. Pisze Pan, że potrzebuje rozmowy, która pomoże Panu znaleźć wyjście z tej sytuacji i ułatwi radzenie sobie z trudnościami. Dlatego warto skorzystać z pomocy psychologicznej. Będzie Pan mógł w miłej atmosferze opowiedzieć o tych wszystkich problemach, które Pan przeżywa i znaleźć wsparcie oraz pomoc w rozwiązaniu trudnych spraw.
Może Pan w każdej chwili, kiedy czuje taką potrzebę, zadzwonić do telefonu zaufania. Tam także pracują specjaliści, którzy będą mogli Panu pomóc. Pomoc ze strony innych osób może dać Panu szansę na poukładanie swoich spraw i poradzenie sobie z trudnymi emocjami, które wywołuje obecna sytuacja.
Pozdrawiam