Stan przygnębienia u 20-letniej osoby

Czy mogę mieć depresję? Mam 20 lat. Stan przygnębienia towarzyszy mi od zawsze, a napewno odkąd gdy zmarł mój tata(miałam wtedy 7 lat). Nigdy nie akceptowałam siebie, wręcz wstydziłam sie samej siebie, jednak od jakichś 2 lat te objawy bardzo się nasiliły. Boję sie poznawać nowych ludzi, bo nie wiem jak można na mnie patrzeć, a co dopiero chcieć się przyjaźnić. Czuję, że wszystko mi sie sypie i nic nie potrafię pozbierać do kupy. Chciałabym umrzeć, ale nie jestem na tyle odważna by sie zabić.
KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Zespoły otępienne a depresja

W przypadku chorzeń otępiennych, np. alzheimerem, nasilenie objawów może wystąpić na skutek depresji. O zależności między zespołami otępiennymi a depresją wypowiada się psychiatra Agnieszka Jamroży.

Dzień dobry,

Jeżeli chce Pani zmienić swój sposób przeżywania / funkcjonowania to jak najbardziej namawiam na podjęcie leczenia. Pomoc może Pani uzyskać np.: w Poradni Zdrowia Psychicznego, gdzie najpierw zbada Panią lekarz, a następnie zaproponuje odpowiednią metodę / formę leczenia (np.: psychoterapię, farmakoterapię).

0

Witam Panią. Nie wiem jakie jeszcze sytuacje mogły mieć wpływ na Pani obecne samopoczucie i samoocenę, ale z pewnością śmierć tak bliskiej osoby jak tata to bardzo trudne doświadczenie. Można je zaliczyć do wydarzeń traumatycznych, które wywierają wpływ na człowieka, który je przeżył. Sytuacja traumatyczna charakteryzuje się nieprzewidywalnością a w związku z tym nie możemy się na nią przygotować. Przez śmierć taty została Pani pozbawiona przeglądania się w okresie dorastania w pierwszym ważnym "lustrze świata męskiego". Żeby pokonać lęk przed ludźmi, przygnębienie i móc popatrzeć na siebie w przychylnym świetle potrzebuje Pani pomocy specjalisty. Rozstrzygnięcie czy dotyczy Pani depresja należy do lekarza specjalisty. Zarówno w przypadku rozpoznania depresji jak i objawów utrzymujących się po doświadczeniu traumatycznym może Pani uzyskać skierowanie do psychologa. Pozdrawiam Panią.

0

Dzień dobry, przede wszystkim zachęcam panią do przeprowadzenia konsultacji psychologicznej i prawdopodobnie rozpoczęcia psychoterapii. Psycholog po wstępnej diagnozie zaproponuje dalsze kroki postępowania. Pozdrawiam.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty