Dzień dobry!
Jak, mimo tych trudności, je syn? Ile je w ciągu dnia? Czy bywa głodny? Jeśli nie je przez dłuższy czas, w jaki sposób w końcu dochodzi do posiłku? Czy sam sięga po jakiekolwiek jedzenie? Czy interesują go słodycze, przekąski, dziecięce atrakcje typu frytki itp.? Jak zachowuje się w grupie dzieci, które jedzą, np. na urodzinach kolegi? Wiele dzieci jest niejadkami, grymasi, wybrzydza i ma swoje specyficzne rytuały. Mimo to spożywa jednak w ciągu dnia wystarczającą dla siebie ilość jedzenia i rozwija się prawidłowo. Z czasem z zachowań wyrasta. Jeśli syn nie jest niedożywiony, jego waga i wzrost są w normie, jest ogólnie zdrowy, być może można to traktować jedynie jako trudną fazę rozwojową. Nie jedzenie, odmawianie, strach i lęk mogą jednak wiązać się również ze stanami chorobowymi - czy to w zdrowiu fizycznym, czy emocjonalnym. Z pewnością warto porozmawiać z lekarzem rodzinnym, pediatrą, czy i jakie sugeruje badania dziecka. Możecie Państwo również spotkać się z psychologiem dziecięcym. Zazwyczaj miejsca takie są bezpieczne, kolorowe, budzące zaufanie, a wizyta jest "nienachalna" i nie sztywna, aby dziecko czuło się przy psychologu swobodnie, oswoiło się z miejscem i osobą.
Pozdrawiam!
