Trudne dzieciństwo a borderline

Czy jeśli u swojego chłopaka zauważyłam od dłuższego czasu dziwne zachowania i są one takie jak przy osobowości chwiejna- emocjonalnej typu impulsywny i borderline to znaczy że jest coś nie tak ? Chcę zaznaczyć że miał on bardzo trudne dzieciństwo
KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Leczenie nerwicy

Witam, osobowość borderline innaczej nazywana osobowością chwijną emocjonalnie to osobowość zaburzona. Osoby z tym typem zaburzenia osobowości wykazują silną niestabilność emocjonalną, łatwo przechodzą np. od skrajnego smutku do wybuchowej złości, bywają bardzo czarujące, ale też łatwo urażają się, szybko zamykają w sobie. Czasem mają skłonność do zachowań agresywnych, autodestrukcyjnych. Na kształtowanie się zaburzeń osobowości mają wpływ czynniki osobnicze, ale głównie rodzaj relacji między rodzicami a dzieckiem w dzieciństwie. Jeżeli dzieciństwo było trudne to mogło to się odbić piętnem na kształtującej się osobowości.

Z tego co Pani pisze, Pani chłopak nie ma postawionej diagnozy, opiera się Pani na razie jedynie na własnych obserwacjach, które są niepokojące. Bardzo ciężko jest funkcjonować z osobą, która ma to zaburzenie i nie leczy się (pomocna jest długoterminowa psychoterpia prowadzona w oparciu o postawioną diagnozę psychiatryczną, czasem wprowadza się leki).

Jeżeli niepokoi się Pani o zachowanie swojego chłopaka proszę spróbować (a z pewnością nie będzie to proste) namówić go na spotkanie z psychoterapeutą, psychologiem klinicznym lub psychiatrą. Jeżeli Pani przypuszczenia sie potwierdzą, opracowany zostanie program terapeutyczny.

0

Osobowość Borderline jest dość trudna do zdjagnozowania. Łączy w sobie objawy chwiejności emocjonalnej, lęku przed odrzuceniem, uległości, ryzykownych zachowań ( autodestrukcyjne, ryzykowne dla zdrowia np. narkotyki, alkohol, brawurowa jazda samochodem), trudności w relacjach interpersonalnych ( zmienność partnerów), samookaleczenia, nieodpowiedzialne decyzje - itd. Rzeczywiście podłożem tego zaburzenia jest niestabilna relacja z rodzicami i inne czynniki społeczne.
To zaburzenie się leczy w zależności od nasilenia - psychoterapią oraz farmakologicznie.

Nie jest to nic złego - wracając do Pani pytania, ale na pewno przeszkadza w życiu i funkcjonowaniu - warto udać się po pomoc
Pozdrawiam A.R.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty