Dzień dobry!
Każdemu człowiekowi (i zdrowemu i choremu, i bogatemu i biednemu, młodszemu i starszemu, kobiecie i mężczyźnie) może w życiu zdarzyć się, że zakocha, zauroczy się w kimś, kto tego uczucia nie odwzajemni. Zdarzyło się to choćby raz chyba każdemu z nas. Niestety (albo na szczęście), nie jest możliwe "zmuszenie" drugiego człowieka do miłości i czasami trzeba przetrwać trudną lekcję bycia odrzuconym. Z pewnością ma Pani jednak za to wpływ na to, jak postrzega siebie, co myśli o sobie samej, jak buduje swoje życie. Skąd Pani niska samoocena? Skąd pomysł, że akurat z powodu niedosłuchu czy cech wyglądu (np. problemów z cerą) nauczyciel nie jest zainteresowany związkiem z Panią? Z pewnością nie byłby zainteresowany również związkiem z wieloma innymi dziewczynami, skoro jest już obecnie w relacji z kimś innym. Relacja uczennica-nauczyciel zazwyczaj jest formalną i nie prowadzenie prywatnych rozmów w wolnym czasie z uczennicami również jest powszechne i naturalne. Zakochiwanie się uczennic w nauczycielach zdarza się często, ponieważ sama funkcja wykładowcy dodaje mężczyźnie atrakcyjności, aury autorytetu itp. Zazwyczaj jednak zauroczenia te są idealizowane i nie mają większych szans za realne zaistnienie. Interpretowanie każdej, nawet neutralnej życiowej sytuacji, na swoją niekorzyść, obwinianie się za wszystko, co dzieje się wokół Pani, może sprawić, że niska samoocena będzie się utrwalać i często będzie się Pani czuła nieszczęśliwa. Nie musi jednak tak być! Mamy wpływ na swój sposób myślenia, postrzegania świata, możemy go zmieniać, możemy pracować nad poczuciem własnej wartości. Proszę rozważyć podjęcie psychoterapii.
Pozdrawiam!
