Witaj,
zakupoholizm jest rodzajem niedojrzałości w tym znaczeniu,że nie służy zaspokajaniu istotnych potrzeb,ale jest nieumiejętnością odraczania zaspokojenia,inaczej: jest brakiem kontroli impulsów./"Muszę to mieć natychmiast,bo mi się podoba"/.
I nie byłoby w tym nic złego,gdyby nie fakt,że pozwalając sobie być, jak dziecko,wymuszasz nieświadomie na męzu/a kto wie,czy również nie na dzieciach i innych osobach/rolę rodzica.Bo dziecko zadowolone,to takie,któremu inni/najczęściej rodzice/ustępują.
Proponuję więc,by nie tyle walczyć z własną radością zakupową,ale być uważną na możliwość nieuprawnionego tłumienia potrzeb u swoich dzieci,na brak cierpliwości wobec ich /podobnych,jak masz sama/zachcianek,uporu,wymuszania itp.Bo dzieciom się one należą,żeby w procesie ich rozwoju miały zaspokojone potrzeby egocentryzmu,które Ty,prawdopodobnie wskutek niedostatku takiej tolerancji musiałaś przenieśc aż do okresu dorosłości.No i wreszcie mąż też może się wycofać z roli ojca swojej żony,prawda?
Tak widzę porządkowanie Twoich kłopotów.
Pozdrawiam i trzymam kciuki za powodzenie zmian.
