Szanowna Pani,
Bardzo Państwu współczuję zaistniałej sytuacji. Z tego, co Pani opisuje, musi być ona niezwykle emocjonalnie wyczerpująca - i dla Państwa, i dla dziecka.
Zdecydowanie w takiej sytuacji warto jest poszukać wsparcia psychologa dziecięcego.
Dziecko w wieku półtora roku w dalszym ciągu jest na etapie symbiozy z mamą - nie do końca ma świadomość, że po zniknięciu z oczu mama dalej jest. Gdy budzi się w nocy przypuszczalnie obawia się, że Państwo zniknęliście - stąd te lęki. Niektórym dzieciom w takich sytuacjach pomaga przedmiot, który staje się tokenem "zastępczą mamą" - jest to ulubiony kocyk, misio czy inna zabawka - coś, co przypomina mamę, może pachnie jak ona i ukaja w trudnej sytuacji. Warto poobserwować dziecko czy ma już taką zabawkę, a jeżeli nie to spróbować taką stworzyć. Na przykład misia, który będzie strzegł go w nocy. Miś może pachnieć jak mama i towarzyszyć dziecku również w trakcie drzemek w ciągu dnia, podczas posiłków itd. Niektórym dzieciom w osiągnięciu spokoju pomaga też lampka, innym nagranie głosu rodzica lub po prostu radio, które cicho gra w nocy i po przebudzeniu tworzy iluzję, że ktoś jest niedaleko.
Życzę Wam wszystkim spokojnych nocy.
Dzień Dobry Pani,
Z Pani opisu wnioskuję, że Pani Synek potrzebuje Pani "w zasięgu wzroku", by poczuć się bezpiecznie...
Wskazana kontrolna konsultacja u psychologa dziecięcego.
Życzę Pani i Synkowi wszystkiego najlepszego,
irena.mielnik.madej@gmail.com
Witam,
Wierzę że opisywana przez Panią sytuacja może być niezwykle wyczerpująca. Wiem, że może to być trudne do przyjęcia i stanowić marne pocieszenie ale układ nerwowy dziecka w tym wieku nie jest jeszcze do końca rozwinięty, stąd epizody wybudzania się zdarzają się wśród małych dzieci bardzo często. Dodatkowo jest to okres różnego rodzaju rozwojowych lęków które występują w tym okresie i co charakterystyczne, często samoistnie ustępują. Szacuje się, że około 1-6% dzieci doświadcza podobnych do opisanych przez Panią nocnych lęków. Lęki malucha mają często charakter naturalny i stanowią po prostu kolejny etap rozwoju dziecka. Małe dzieci boją się różnych rzeczy i zjawisk, np. samotności, ciemności, rozłąki z matką. Kiedy jednak reakcja lękowa dziecka jest nieadekwatna do bodźca, zbyt silna i długotrwała, lęk pochłania całą uwagę dziecka i towarzyszą mu różne reakcje związane z ciałem, wówczas należy interweniować ponieważ lęk przestaje mieć wtedy charakter rozwojowy. Nie istnieje jedna prosta metoda na to, co zrobić w w/w sytuacji. Najrozsądniej byłoby udać się całą rodziną do psychologa dziecięcego który najpierw dokona diagnozy Państwa problemu a następnie opracuje kroki pomocy. Przy współpracy z nim będą Państwo wypracowywać nowe, miejmy nadzieje skuteczne metody poradzenia sobie z problemem.
Pozdrawiam
Karolina Kapias
www.strefarozwoju.org.pl
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Nocne pobudki rocznego dziecka – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
- 5-latek reaguje płaczem przy każdym rozstaniu z mamą – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Lęki u 9-letniego dziecka – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Czym wywołane są te częste nocne pobudki? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
- Nocne pobudki w nocy 2,5-letniego dziecka – odpowiada Milena Lubowicz
- Jak jej pomóc, by przesypiała całą noc? – odpowiada mgr Jacek Romański
- Dlaczego moje dziecko nie śpi w nocy? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
- Lęk przed spaniem u 3-latki – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
- Co może być przyczyną takiego problemu ze spaniem u dziecka? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
- Dziecko chce spać z rodzicami - jak je oduczyć? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska