Wiem, że któregoś dnia na pewno coś sobie zrobię. Co się ze mną dzieje?

Witam, mam 18lat. Od pewnego czasu jestem bardzo nerwowa, gdy np. dowiem się po fakcie o czymś, co dla mnie jest istotne, wpadam w furię, krzyczę, płaczę, mam myśli samobójcze - wiem, że moje otoczenie strasznie to męczy, ale ja nie potrafię przestać. Mam kilka problemów, ale ma je każdy. Nigdy podczas kłótni czy nawet zwykłej rozmowy nie płakałam, z reguły nigdy nie płakałam, ale teraz jest inaczej - nawet jak mi chłopak powie, że mnie kocha, ja potrafię się z tego powodu popłakać. Nie daje sobie z tym rady. Wiem, że któregoś dnia na pewno coś sobie zrobię, bo nie wytrzymam już. Dodam, że mój tata ma nerwicę, ale nigdy nie miał takich lub chociaż w połowie podobnych objawów do moich. Proszę o pomoc - ja naprawdę się z tym strasznie męczę i długo tak dalej nie pociągnę.

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja

Przyczyny autyzmu

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu? Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są jego przyczyny.

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

84 poziom zaufania

Witam!

Nerwica jest zaburzeniem, które powstaje na skutek nierozwiązanych wewnętrznych konfliktów i problemów. Jej charakterystycznym objawem jest odczuwanie bardzo silnego lęku, który może powodować występowanie dolegliwości somatycznych. Napady agresji i płaczu są raczej związane z nagromadzeniem problemów i nieumiejętnym wyrażaniem emocji. Tego typu reakcje nie wskazują na zaburzenia psychiczne.
Jest Pani w okresie, kiedy wkracza w dorosłość i sama zaczyna decydować o swoim życiu. Okres ten jest czasem kryzysu, z którym musi poradzić sobie młody człowiek. Warto, żeby starała się Pani rozwiązywać swoje problemy. Nie należy tłumić emocji, tylko mówić o tym co się czuje i jak reaguje na inne osoby.
Emocje to informacja o naszych relacjach z otoczeniem oraz o tym, co dzieje się w naszej psychice. Dlatego tak ważne jest poznanie własnego wnętrza i rozróżniania stanów emocjonalnych. Warto także mówić o wszystkim, co Pani czuje. Jednak zalecałabym formę komunikowania, która nie ocenia innych i nie wywołuje u nich poczucia winy. Może Pani używać formy wypowiedzi w 1-szej osobie, np. Ja czuję się źle, kiedy mówisz do mnie w ten sposób.., Jestem zła, ponieważ..., Jestem szczęśliwa z powodu..., Chce mi się śmiać, gdy..., Czuję się smutna, gdy... . Mówiąc w taki sposób informuje Pani otoczenie o tym, co się z Panią dzieje. Dzięki temu inni mogą adekwatnie reagować na Pani zachowanie i samopoczucie.
Warto także, by wzięła Pani udział w treningach lub warsztatach, na których nauczy się Pani, jak kontrolować emocje i jak wyrażać je zrozumiale dla siebie i innych. Odpowiednie treningi dla Pani to: interpersonalny, pracy grupowej oraz radzenie sobie ze stresem.

Pozdrawiam