Wiem, że któregoś dnia na pewno coś sobie zrobię. Co się ze mną dzieje?

Witam, mam 18lat. Od pewnego czasu jestem bardzo nerwowa, gdy np. dowiem się po fakcie o czymś, co dla mnie jest istotne, wpadam w furię, krzyczę, płaczę, mam myśli samobójcze - wiem, że moje otoczenie strasznie to męczy, ale ja nie potrafię przestać. Mam kilka problemów, ale ma je każdy. Nigdy podczas kłótni czy nawet zwykłej rozmowy nie płakałam, z reguły nigdy nie płakałam, ale teraz jest inaczej - nawet jak mi chłopak powie, że mnie kocha, ja potrafię się z tego powodu popłakać. Nie daje sobie z tym rady. Wiem, że któregoś dnia na pewno coś sobie zrobię, bo nie wytrzymam już. Dodam, że mój tata ma nerwicę, ale nigdy nie miał takich lub chociaż w połowie podobnych objawów do moich. Proszę o pomoc - ja naprawdę się z tym strasznie męczę i długo tak dalej nie pociągnę.

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Nerwica jest zaburzeniem, które powstaje na skutek nierozwiązanych wewnętrznych konfliktów i problemów. Jej charakterystycznym objawem jest odczuwanie bardzo silnego lęku, który może powodować występowanie dolegliwości somatycznych. Napady agresji i płaczu są raczej związane z nagromadzeniem problemów i nieumiejętnym wyrażaniem emocji. Tego typu reakcje nie wskazują na zaburzenia psychiczne.
Jest Pani w okresie, kiedy wkracza w dorosłość i sama zaczyna decydować o swoim życiu. Okres ten jest czasem kryzysu, z którym musi poradzić sobie młody człowiek. Warto, żeby starała się Pani rozwiązywać swoje problemy. Nie należy tłumić emocji, tylko mówić o tym co się czuje i jak reaguje na inne osoby.
Emocje to informacja o naszych relacjach z otoczeniem oraz o tym, co dzieje się w naszej psychice. Dlatego tak ważne jest poznanie własnego wnętrza i rozróżniania stanów emocjonalnych. Warto także mówić o wszystkim, co Pani czuje. Jednak zalecałabym formę komunikowania, która nie ocenia innych i nie wywołuje u nich poczucia winy. Może Pani używać formy wypowiedzi w 1-szej osobie, np. Ja czuję się źle, kiedy mówisz do mnie w ten sposób.., Jestem zła, ponieważ..., Jestem szczęśliwa z powodu..., Chce mi się śmiać, gdy..., Czuję się smutna, gdy... . Mówiąc w taki sposób informuje Pani otoczenie o tym, co się z Panią dzieje. Dzięki temu inni mogą adekwatnie reagować na Pani zachowanie i samopoczucie.
Warto także, by wzięła Pani udział w treningach lub warsztatach, na których nauczy się Pani, jak kontrolować emocje i jak wyrażać je zrozumiale dla siebie i innych. Odpowiednie treningi dla Pani to: interpersonalny, pracy grupowej oraz radzenie sobie ze stresem.

Pozdrawiam