Leczenie w takim przypadku należy rozpocząć od dokładnego badania stomatologicznego i wykonania zdjęcia pantomograficznego lub przeglądowej tomografii komputerowej CBCT. Pozwoli to lekarzowi na dokładną ocenę problemów i przygotowanie dokładnego planu leczenia. W pierwszej kolejności należy zająć się tymi zębami, które sprawiają dolegliwości bólowe, następnie zębami żywymi z ubytkami próchnicowymi, a dopiero na końcu zębami wymagającymi leczenia kanałowego. Oczywiście w trakcie leczenia może się okazać, że będzie konieczna zmiana kolejności leczenia poszczególnych zębów z uwagi na rozwinięcie się stanu zapalnego i dolegliwości bólowych. Zęby, które w wyniku procesu próchnicowego zostały tak zniszczone, że pozostały już tylko same korzenie bardzo często niestety nadają się tylko do ekstrakcji. Jednak zdarza się, że proces próchnicowy nie zniszczył korzenia i istnieje możliwość leczenia kanałowego i odtworzenia zęba przy pomocy wkładu koronowo-korzeniowego i korony. Leczenie w takim przypadku powinno być kompleksowe i obejmować powinno leczenie chirurgiczne (usunięcie korzeni zębów, ewentualnie resekcje korzenia lub usunięcie zmian zapalnych), leczenie zachowawcze (opracowanie i wypełnienie ubytków próchnicowych, leczenie kanałowe), a także leczenie periodontologiczne (usunięcie kamienia i wykonanie wszystkich niezbędnych zabiegów odtwarzających prawidłowy stan przyzębia). Na samym końcu pozostaje zawsze leczenie protetyczne lub implantoprotetyczne. Co do samego leczenia i strachu przed nim to należy to rozważyć, żeby nie decydować się pochopnie na leczenie w znieczuleniu ogólnym (narkozie) ponieważ każde znieczulenie tego typu nie jest obojętne dla naszego zdrowia. Być może stopniowe, dokonywane metodą małych kroków, leczenie w znieczuleniu miejscowym spełni swoją rolę i obejdzie się bez znieczulenia ogólnego. Najważniejsze w takiej sytuacji to zacząć leczenie i realizować między wizytami to co zaleci lekarz dentysta (dieta, higiena)
