Związek z osobą, której się nie kocha

Żyję w związku z osobą, której nie kocham. Uświadomiłam sobie to dopiero niedawno. Jest to o tyle przykre, że mamy dwójkę dzieci. Czy powinnam walczyć o ten związek, czy powinnam tak sobie trwać przy tej osobie i udawać że wszystko jest ok. Boję się że moja psychika tego nie wytrzyma, że za kilka lat przyjdzie zmierzyć mi się z tą pustką, która jest w moim życiu. Szkoda mi dzieci, założyłam rodzinę zbyt pochopnie , co powinnam zrobić?

KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Brak satysfakcji ze swojego związku Psychologia Wybór partnera

Mgr Anna Bernatowska Psycholog, Warszawa

52 poziom zaufania

Witam, zachęcam na początek do wizyty u psychoterapeuty, aby przyjrzeć sie co tak na prawdę dzieje sie z Pani życiem i czego Pani tak na prawdę chce i potrzebuje. Pomoże to tez Pani wyjaśnić czy kontynuować małżeństwo czy nie. Pozdrawiam

Mgr Agnieszka Bartczak Psychologia, Warszawa

70 poziom zaufania

Witam

Polecam spotkanie z psychologiem, aby mogła Pani dowiedzieć się co uświadomiło Pani że nie czuje pozytywnych emocji do Partnera. Czy wydarzyło się coś szczególnego w okresie w którym uświadomiła sobie Pani brak uczucie do drugiej osoby. Spotkanie z psychologiem pozwoli Pani na odnalezienie przyczyn oraz uzyska Pani pomoc w znalezieniu korzystnego dla Pani rozwiązania.
Pozdrawiam

Mgr Katarzyna Batugowska Psycholog, Dąbrowa Górnicza

29 poziom zaufania

Dobry wieczór,
Wspomina Pani o bardzo złożonym problemie. Ciężko udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Zachęcam Panią do rozmowy z psychologiem. Ten zada Pani pytania, na podstawie których będziecie mogli spróbować wspólnie zrozumieć sytuację, w której się Pani znalazła oraz czego aktualnie potrzebuje.
Pozdrawiam,
Katarzyna Batugowska

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, zdecydowanie zachęcam do kontaktu z psychologiem - psychoterapeutą zajmującym się terapią dla par, może się pani udać na pierwszą wizytę samodzielnie i opowiedzieć o swoich wątpliwościach. Czy pai przemyślenia pojawiły się pod wpływem jakiegoś wydarzenia, czy w innym związku byłoby podobnie - warto się nad tym dobrze zastanowić przed podjęciem jakichkolwiek decyzji. Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak naprawić związek po zdradzie? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
Toksyczna relacja z osobą z depresją – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jaki jest powód złego samopoczucia osoby będącej w związku z osobą uzależniona od narkotyków? – odpowiada Mgr Daniel Lipka
Jak poradzić sobie ze stratą mężczyzny, którego kochałam? – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
Nieustanna krytyka podczas separacji z partnerem – odpowiada Mgr Aleksandra Tyszka
Czy jestem osobą psychiczną? – odpowiada Paulina Witek
Śmierć bliskiej osoby – odpowiada Mgr Karolina Matlak
Problem z normalnym funkcjonowaniem – odpowiada Mgr Magdalena Tylko
Trudności z radzeniem sobie z problemami – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Związek a spędzanie czasu ze znajomymi – odpowiada Mgr Sylwia Nowak

artykuły

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

Pogarda i brak współpracy - z tym spotykają się studenci medycyny na praktykach

Kiedy studiujemy, poznajemy medycynę od środka. No

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Czy tęsknota za kochaną osobą mnie dobija?

Witam serdecznie! Mam wielki problem ze sobą. Od kiedy spadł pierwszy śnieg czuję się zmęczona, bez chęci do życia, mam zawroty w głowie tak jakbym miała odpłynąć. Potem strach wielki, że będę chora dzieci, zostaną same i robi mi się wtedy słabo, odczucie jakbym miała zemdleć. Co się ze mną dzieje, czy to depresja? Od 2 tygodni biorę po jednej tabletce z dziurawcem i piję melisę. Trochę czuję się lepiej, ale to jeszcze nie to. Mam troje dzieci w wieku 15, 13 i 2 latka, muszę się trzymać dla nich, bo bardzo je kocham. Dzieciństwo moje było paskudne, ojciec alkoholik, znęcał się nad mamą, stałe ucieczki po sąsiadach. Gdy dorosłam odeszłam z domu z mężczyzną, wielokrotnie on mnie zostawiał i wracał do swej żony i dzieci. W 1995 roku urodziłam córeczkę, po 2 latach synka. Mój facet się rozwiódł i zamieszkaliśmy razem. Układa nam się wspaniale z dziećmi z małżeństwa jego mam wspaniały kontakt, potrafię z nimi porozmawiać i goszczę ich u nas w domu choć ich mama jest przeciwna, aby one odwiedzały nas. Teraz na 4 listopada planujemy wziąć ślub cywilny. Moje stany nerwicowe wielokrotnie dają o sobie znać, śnię o tym, że mój mężczyzna mnie zostawia z dziećmi i wraca do byłej żony, potem mój ojciec jak bije mamę - co to znaczy? Po takiej nocy wstaję jak pijana. Dodam iż mój mężczyzna od pół roku jeździ do pracy do Niemiec, ale co 4 tyg. jest na tydzień w domu, dzwoni codziennie, jest OK, tylko ja tak tęsknię, że płaczę na zawołanie. Boję się, że jestem chora na coś i ze umrę, zostawię dzieci. Proszę o pomoc, co ze mną się dzieje? Dodam jeszcze, że moja mama jest w szpitalu i choruje od 1986 r. na schizofrenie. Byłoby dobrze, gdyby ona na początku choroby nie zaglądała do kieliszka. Ja opiekowałam się wtedy moją siostrą, która miała 3 latka. Teraz jest to kobieta dorosła, ma swoja rodzinę, ale każda kłótnię odczuwam bardzo boleśnie. Kocham ja bardzo, bo mam ją jedną. Mam wspaniałe dzieci, a synek, który ma 2 latka jest naszym oczkiem w głowie. Co zrobić z tą moją chorobą i co to jest? Pozdrawiam i proszę o odpowiedz.

KOBIETA, 37 LAT ponad rok temu

Psychiatria Zdrowie psychiczne

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!
Trudne przeżycia mogą oddziaływać na samopoczucie przez bardzo długi czas. Od wczesnego dzieciństwa musiała Pani patrzeć na przemoc w domu, zajmować się innymi, przeżywać ucieczki z domu i ciągłe napięcie. Dawne traumatyczne przeżycia mogą nadal powracać do Pani w formie lęków, koszmarów sennych i stanów obniżonego nastroju. Przez wiele lat radzi sobie Pan doskonale i przezwycięża swoje trudności. Jednak sądzę, że warto byłoby skorzystać z pomocy specjalisty.
Zima jest trudnym czasem i samopoczucie w tym okresie może obniżać się bardziej niż w pozostałych częściach roku. Zachęcam Panią do rozpoczęcia psychoterapii, która pozwoliłaby na przepracowanie trudnych wspomnień i zamknięcie spraw z przeszłości. W trakcie terapii będzie Pani mogła również pracować nad swoimi lękami i relacjami z rodziną. Są ośrodki i fundacje, które oferują bezpłatną pomoc psychoterapeutyczną i psychologiczną. Informacje na ten temat może Pani uzyskać w Ośrodku Pomocy Społecznej oraz w Internecie.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy to wszystko ma sens? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak radzić sobie z dzieckiem w trudnej sytuacji? – odpowiada Mgr Oliwia Mazurowska
Jak pomóc mojej mamie? – odpowiada Dr n. med. Anna Zofia Antosik
Jak założyć szczęśliwy związek? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak postępować z osobą, która może mieć nerwicę? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
Jak wrócić na właściwe tory w życiu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy ojciec alkoholik i chłopak, który mnie zdradza mogą być przyczyną depresji? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Problemy ze stworzeniem związku a relacje w domu – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Chęć bycia potrzebną - co jest ze mną nie tak? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak radzić sobie z agresywnym ojcem? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

Nowotworze znikaj - na zawsze!

Zrozumie mnie tylko inny ojciec, który dla swojego

Urodziła się ze złożoną wadą serca. Ponad 23 lata temu pomogli specjaliści z CZD i sprzęt zakupiony przez WOŚP

"Jakby metal pocierał o metal" - tak brzmiało chor

Jakiś czas temu miałam konsultację psychologiczną z kobietą...

Jakiś czas temu miałam konsultację psychologiczną

Lek. Wiesław Łuczkowski Neurologia, Wrocław

umów wizytę

dr Anna Skrzypek-Grigo Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Izabella Gałan-Żarow Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Marcin Wlazłowski Psychiatria, Łódź

umów wizytę

Związek z osobą rozwiedzioną

Witam Od 2 lat jestem w zwiazku z rozwodnikiem on ma corke 6 letnia .Ja pracuje za granica czas pracy 3 miesiace i miesiac w domu ,wiadomym jest gdy wracam do domu chciala bym by partner spedzal czas ze mna .Mieszka u mnie nie placi za nic -kiedy dzwonie do niego nie ma go w domu nie dzwoni do mnie wcale,klamie mnie -dla niego najwaznejsza jest jego corka i jego rodzina -probowalam z nim rozmawiac w sumie nawet nie sluchal co do niego mowie -staje sie coraz to bardziej agresywny

KOBIETA, 43 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Agresja Problemy w komunikacji między partnerami Psychologia Psychoterapia

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

pytanie dlaczego wybrala Pani taki zwiazek na odleglosc? o co tak naprawde chodzi? dlaczego partner mieszka i nie placi za nic? jakie sa reguly miedzy wami? w jakie role wchodzicie i o co chodzi? dobrzebyloby porozmawiac o tym z terapeuta.pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Mgr Agnieszka Glica Psycholog, Katowice

55 poziom zaufania

Witam, pisze Pani o dwóch problemach pojawiających się w związku: relacja partnera z dzieckiem i relacja partnera z Panią. Tworząc związek z osobą mającą dzieci warto mieć na uwadze czy jesteśmy zaakceptować, ze ten czas zawsze będzie dzielony "pomiędzy" i dziecko bywa najważniejsze. Nie każda osoba umie się znaleźć w takiej relacji, może pojawić się zazdrość, a nie można konkurować z dzieckiem. Każdy rodzic ma swoje obowiązki wobec dziecka i jego obecność w życiu dziecka jest bardzo ważna. Nie można zaplanować, kiedy dziecko będzie potrzebować kontaktu z rodzicem. Równocześnie związek dwojga dorosłych osób też wymaga dbałości i pielęgnacji. Jeśli dobrze zrozumiałam z tego co Pani pisze partner chętnie korzysta z Pani mieszkania, ze wsparcia finansowego, a nie dba o Państwa kontakt, nie daje Pani poczucia, że czas z Panią jest ważny. Może się Pani tym czuć rozczarowana. Warto się zastanowić co dla Pani oznacza ten związek, czy jest się Pani w stanie zgadzać na taką postawę i traktowanie przez partnera. Nie można stawiać na szali oczekiwania „ja albo dziecko”. Jednak aby budować związek potrzebne są dwie osoby, które siebie słuchają i rozmawiają. Kiedy tego nie ma jest złość i rozczarowanie. Pozdrawiam