Witam. Widocznie tak ostro syn broni siebie. Może na poczatek pogadać z nim np dlaczego właśnie tak mocno reaguje, potem do psychologa.
Magdalena Brabec
Witam,
często za nadmierną grzecznością i pilnością dziecka kryją się niedostatki pewności siebie i lęk,który w chwilach takich,jak zaczepka wybucha z dużą siłą.W podobnych sytuacjach można skorzystać z pomocy terapeuty,który w oparciu o wywiad i dane od dziecka dotrze do przyczyn tych napięć i pokieruje jego zachowaniem w sposób dający satysfakcję dopóki będzie trzeba.Forma terapii może wymagać udziału całej rodziny,ale najpierw trzeba zbadać przyczynę.
Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Choć byli wówczas dziećmi, pamiętają II wojnę świa
30 lat temu musiała rodzić syna na kozetce, poniew
Terapia środowiskowa jest szybkim i skutecznym spo
Witaj,
Z tego co opisujesz wynika, że nie jest Ci łatwo. Super, że zdecydowałaś się szukać pomocy. To jest już pierwszy krok:) Jest kilka dróg do rozwiązania. Proponuję Ci, żebyś znalazła w Twojej okolicy Poradnię Leczenia Uzależnień i zgłosiła się tam do specjalisty na rozmowę. On da Ci wsparcie i podpowie, jak rozmawiać z mama i w ogóle , co robić. Jest też instytucja- Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, do której można zgłosić problem. W takiej sytuacji mama zostanie wezwana do specjalisty, który będzie ja motywował do podjęcia leczenia. Jeżeli to nie da efektów, mama może zostać zobowiązana do leczenia przez sąd. Niezależnie od wszystkiego proponuję Ci zgłosić się do poradni. Życzę odwagi i konsekwencji. Wszystkiego dobrego:)
Małgorzata Mont- certyfikowana psychoterapeutka
Witam. Agresja lub/i autoagresja z powodów objawów psychopatologicznych jest wystarczającym powodem aby wezwać pogotowie i aby rozpocząć leczenie detoksykacyjne nawet wbrew woli matki. Podczas najbliższego napadu szału u matki proszę więc rozważyć wezwanie pogotowia. Innym sposobem jest zgłoszenia problemu do najbliższej gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych. Pozdrawiam
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Przyszła na świat i już ją bolało. Nie rączka, nie
Para Włochów: 82-letnia Severa Belotti i 86-letni
20 marca wczesnym rankiem Kordian, 23-letni mieszk
Dzień dobry!
Takie emocje i zachowania dzieci rzadko wynikają ze stanu zdrowia fizycznego i podawanie małemu dziecku leków nie jest potrzebne, bezpieczne ani skuteczne. Z pewnością warto za to zastanowić się, co takiego dzieje się "w sercu" dziewczynki, w jej emocjach, myślach, przeżyciach. Jak się czuje? A jak czują się inni domownicy? Jak Pani i inni reagujecie na stres? W jaki sposób rozmawia się w domu, jak wyraża emocje - jak złość, a jak smutek itp.? Czy rozmawiacie o swoich troskach, zmartwieniach, złościach? Jeśli rozważa Pani poszukanie wsparcia, opieki i pomocy polecam wybór psychologa dziecięcego/ rodzinnego.
Pozdrawiam!
Witam. Może córka zechciałby porozmawiać z psychoterapeutą i do tego bym zachecała, nie leki.
Magdalena Brabec
Dzień dobry:
To faktycznie trudna sytuacja, jak dziecko wpada w szał i nie wiemy, co robić. Odczuwamy frustrację i bezsilność. Spotkanie z psychologiem dziecięcym jest dobrym rozwiązaniem- uzyska Pani wsparcie i wskazówki. Polecam także zajęcia "Szkoły dla Rodziców". Tam można nauczyć się, jak pomóc dziecku radzić sobie z uczuciami oraz jak stawiać mu granice. Wskazówki, jakie dostanie Pani na zajęciach a także wskazówki psychologa pomogą Pani uporać się z problemem. Życzę wytrwałości:)
Małgorzata Mont- certyfikowana psychoterapeutka
Witam. Myślę, że na początek warto słuchać uważnie co córka przekazuje. Rozumiem, że jej krzyk jest oznaką wielkiej bezradności wobec jakiegoś przeżywanego przez nią problemu związanego ze szkołą. Odnoszę też wrażenie, że wobec jej krzyku, Pani czuje się bezradna i sądzi, że jakikolwiek lekarz będzie większym autorytetem w udzieleniu pomocy córce niż Pani sama. Sądzę, że wystarczy zmienić sposób rozmawiania z córką, aby zrozumiała Pani co powoduje, że nie chce wracać do szkoły. Czy nie radzi sobie z koleżankami w szkole, czy obawia się jakiś lekcji, czy przedmiotu, czy nie poradziła sobie w jakiejś konkretnej sytuacji, czy nie potrafi odpowiedzieć nauczycielowi na pytania, czy nie jest w stanie sprostać wymaganiom nauczycieli...
Proszę ustalić co konkretnie trudnego dla córki jest w tej "szkole". A potem podpowiedzieć jej rozwiązania. Nie mówić: "ja nie wiem, kiedy ja chodziłam do szkoły to nie było tak jak teraz, itp" Ale zapytać: jak sądzisz teraz, co można zrobić, żeby ta sytuacja się nie powtórzyła.
Ja na razie gdybam, ponieważ nie wiem co dokładnie jest tą przyczyną.
Dziecko ma prawo przeżywać złość i wściekłość, nie jest to objawem choroby. Zapewne wciąż powtarza się jakaś sytuacja, nie jest więc ona rozwiązana, stąd wściekłość zwiększa się. Po prostu.
Udzielam porad na skypie , kontakt: kom 698661921
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Wszy wcale nie są reliktem przeszłości ani efektem
Osamotnione, smutne i samotne w szkole dzieci to c
Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m
