Ataki agresji w nocy u trzyletniej dziewczynki

Witam!

U mojej niespełna 3-letniej córeczki zauważyliśmy niepokojące zachowania. Od około miesiąca prawie codziennie budzi się w nocy z krzykiem, dostaje ataku histerii i agresji. Nie można jej w żaden sposób uspokoić, wówczas bije, kopie, rzuca się na łóżku. Nie można jej dobudzić. Ma problemy z zaśnięciem, jest bardzo rozkojarzona przed snem. Od kilku dni zdarza jej się nawet 3 razy dziennie zsiusiać. W ciągu dnia jest b. marudna, próbuje wymuszać płaczem i krzykiem różne rzeczy. Dodam jeszcze, że jest dzieckiem nadpobudliwym i jest wielkim niejadkiem. Na pewno jest dzieckiem kontaktowym, rozwija się psychomotorycznie prawidłowo. Jaka może być przyczyna takiego zachowania?

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Szanowna Pani,

Opisywane zachowanie córki wskazuje przede wszystkim na zaburzenie snu pod postacią lęków nocnych. W trakcie epizodu dziecko może krzyczeć, niespokojnie się zachowywać i reagować agresją na próby wybudzenia, uspokojenia. Po przebudzeniu zazwyczaj nie pamięta treści snu. Lęki nocne okresowo występują u ponad połowy dzieci i wielu dorosłych. Są związane z dojrzewaniem mózgu i kształtowaniem wzorca snu. Jeśli jednak występują często, należy zastanowić się nad przyczyną. Najczęściej lęki nocne są związane z przeżywanym stresem.
Do takich sytuacji należą np.: konflikty między rodzicami, choroba lub osobiste problemy rodzica, pojawienie się rodzeństwa, rozpoczęcie przedszkola. Na taką przyczynę mogą wskazywać ponadto problemy z kontrolą oddawania moczu. Jeśli w rodzinie ma miejsce trudna sytuacja, należy ją omówić z dzieckiem w ten sposób, by nie miało poczucia zagrożenia. Warto w tym celu użyć metafory w postaci bajki.

Polecam Pani np. znakomitą książkę ,,Bajki, które leczą". W trakcie epizodu lęku należy zapewnić dziecku bezpieczeństwo (może np. spać z Mamą). Marudzenie dziecka jest bezpośrednią konsekwencją zmęczenia i niewyspania. Niektórzy uważają, że do powstawania lęków i koszmarów nocnych może się przyczyniać nieodpowiednia dieta, bogata w dodatki chemiczne, cukry proste, lub składniki, na które dziecko jest uczulone. Nawracające lęki nocne należy różnicować z padaczką, dlatego wskazana może być konsultacja u neurologa dziecięcego i wykonanie badania EEG.

Z pozdrowieniami

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Agresja u trzyletniego synka

Moj synek ma prawie 3 lata i od pewnego czasu gdy go coś zdenerwuje bije się po główce z pięści lub uderza głową w ścianę Proszę napisać mi co to może znaczyć Z góry dziękuję
KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Witam!
Trudno zdiagnozować przyczynę zachowania synka na podstawie takich skąpych informacji.
Być može zachowanie dziecka wynika z niekonsekwentnego systemu wychowawczego. Dziecko nauczyło się, że takie zachowanie pozwoli mu osiągnąć cel.
Być może przyczyna leży w zaburzeniach integracji. Dziecko jest nadwrażliwe np. na dźwięki, zapachy, dotyk. Nadmiar bodźców, z którymi nie radzi sobie ukł.nerwowy, odreagowuje uderzając główką. Może to wyglądać, jak atak złości.
Uderzenia głową mogą także świadczyć o zaburzeniach o podłożu neurologicznym.
Sądze, że najlepiej aby Pani skontaktowała się ze specjalistą-psychologiem, terapeutą integracji, neurologiem na swoim terenie.
Proszę zasięgnąć rzetelnej porady.
Życzę powodzenia, JPluta

0

Witam serdecznie. Szkoda, że nie opisała Pani swojej reakcji na takie zachowanie synka. Nie mniej jednak dziecko w ten sposób wyraża swoją złość. Pani syn jest mały, nie potrafi inaczej wyrazić emocji. Łatwiej i bezpieczniej mu uderzyć siebie niż Panią. Ważne jest, by uczyć go wyrażania złości słowami (zakadam, że mały mówi). W miarę możliwości proszę uniemożliwić mu bicie siebie, na przykład trzymając go za rączki. Ważne, by zachowanie syna w postaci ataku złości, nie wpływało na Pani decyzje np. gdy on się w ten sposób złości Pani niech mu nie ustepuje, bo wzmocni Pani tym samym jego zachowanie. Jest dobra książka dotycząca m.in. tego rodzaju zachowań: "MAŁY TYRAN" Prekop dostępna obecnie chyba tylko na e-booku. Autorka radzi, by w tych momentach przytrzymać dziecko na kolanach, uniemożliwić mu trzymając bicie siebie i Pani, natomiast pozwolić wykrzyczeć złość. Przytrzymać je należy do momentu jak będzie całkowicie spokojne. Trzymamy z miłością, nie za karę. Pani ręcę otulające dziecko mają być symbolem Pani siły i miłości, by mały poczuł, że jest Pani w stanie pomieścić jego złość, ale nie zgadza się Pani na bicie. Pozdrawiam. Małgorzata Danielewicz

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Agresja u półtorarocznej dziewczynki

Moja 1.5 roczna córeczka jest bardzo aktywna i w tym akurat nic dziwnego. Mój problem polega na tym ze bije i szarpie wszystkie dzieci wokół jakich tylko się znajdzie, za równo starsze jak i wieksze. Początkowo mogłoby to być zabawne jednak z czasem stało się to zbyt drastyczne i bolesne. Co robić i jak postępować dalej z dzieckiem?
MĘŻCZYZNA, 33 LAT ponad rok temu

U maluchów podobne zachowanie może wynikać z prób poradzenia sobie w trudnej sytuacji, a także z niewiedzy, że takim zachowaniem sprawiają ból i przykrość. Oznacza to zatem, że przejawy agresji nie są czymś nienormalnym dla tego wieku. Dzieci dopiero muszą się nauczyć akceptowalnych społecznie form radzenia sobie.
Na początek warto jasno i wyraźnie wyrazić swój sprzeciw i nie wzmacniać postaw związanych z agresją. Dziecko może doświadczyć konsekwencji swojego zachowania- np. najpierw informacja, że bić nie wolno i jak jeszcze raz uderzy kogoś wyjdziecie z placu zabaw, jeśli zachowanie się powtarza, wychodzicie. I tak za każdym razem.
Dodatkowo istotnym byłoby by na początku ograniczyć dziecku sytuacje związane z możliwością uaktywniania się nieakceptowanych postaw (np unikać wspólnych wizyt w dużych sklepach czy licznie uczęszczanych placów zabaw, wybierać miejsca gdzie jest mniej ludzi i dzieci), dopiero później "konfrontować" córeczkę z trudniejszymi sytuacjami..
Jeśli problem będzie się nasilał- można skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty