Czy zachowanie w dzieciństwie wskazywało na cechy autystyczne?

Witam,

jestem 21-letnią kobietą i zastanawiam się nad tym, czy jako dziecko miałam cechy autyzmu. Jednocześnie chciałabym wiedzieć, czy jest to dziedziczne - bardzo nie chciałabym, żeby moje dzieci były tak zamknięte na otoczenie jak ja kiedyś (i po części do dzisiaj). Nieraz się zastanawiałam nad tym, że w dzieciństwie nienawidziłam przytulania. Mama opowiadała, że już jako niemowlę odpychałam tego, kto próbował mnie przytulić i okazywałam wtedy niezadowolenie. Miałam problemy z okazywaniem uczuć. Kiedy ktoś pocałował mnie w policzek szybko biegłam umyć buzię. Nie potrafiłam się odnaleźć w towarzystwie (wiek przedszkolny) i często modliłam się, żeby już minął czas przebywania w przedszkolu, chciałam być sama (a nikt mi tam nie dokuczał). Potrafiłam też oglądać przez godzinę jeden obrazek z dużym zainteresowaniem analizując każdy szczegół. Bałam się panicznie nowości (nowe otoczenie, nowi ludzie), to było często nie do zniesienia. Do dzisiaj nie umiem do końca radzić sobie w towarzystwie, bardzo stresują mnie sytuacje wymagające kontaktu z drugim człowiekiem (choć to nie oznacza, że takich sytuacji unikam, jest zdecydowanie lepiej niż to wyglądało w dzieciństwie). Słyszałam, że są dzieci mające tylko pojedyncze cechy autyzmu, zastanawiam się, czy sama byłam takim dzieckiem i czy mogę to przekazać moim dzieciom.

Pozdrawiam i liczę na odpowiedź.

KOBIETA ponad rok temu

Na bazie tego, o czym Pani napisała, trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie. Takie cechy, jak: preferencja samotności, problemy z komunikacją uczuć, trudności w kontaktach interpersonalnych, unikanie nowości, przymus stałości otoczenia, izolacja czy unikanie kontaktu wzrokowego rzeczywiście są cechami należącymi do ASD (ang. autism spectrum disorders), czyli spektrum zaburzeń autystycznych, do których zalicza się autyzm (zespół Kannera) i łagodniejszą postać tej choroby – zespół Aspergera.

Nie oznacza to jednak, że mogła mieć Pani izolowane cechy autyzmu. Być może Pani reakcja wynikała z nieśmiałości. Powyższy katalog objawów wpisuje się też w cechy charakterystyczne dla osobowości lękliwej, która odznacza się unikaniem bliskich kontaktów. Diagnoza różnicowa wymagałaby większej ilości informacji.

Musi Pani pamiętać, że autyzm to globalne zaburzenie rozwoju, wynikające z defektów neurologicznych. Autyzm może mieć tylko częściowo podłoże genetyczne, za czym przemawia fakt, że występuje częściej u bliźniąt jednojajowych niż dwujajowych. Specjaliści jednak wskazują, że rodzice przekazują nie tyle podatność na autyzm, co skłonność do wystąpienia pewnych zaburzeń, np. trudności adaptacji do środowiska zewnętrznego.

Więcej na temat przyczyn i objawów autyzmu może Pani przeczytać na stronie naszego serwisu pod ponizszymi linkami:

http://portal.abczdrowie.pl/autyzm
http://portal.abczdrowie.pl/przyczyny-autyzmu-dzieciecego

Pozdrawiam serdecznie.

0
Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz
65 poziom zaufania

Witam
Każdy z nas ma cechy autystyczne tylko pytanie ile i na ile one przeszkadzają w życiu. Wystarczy zrobić taki ogólnie dostępny test AQ by zobaczyć ile w każdym z nas jest autystyka.
Na to jakimi jesteśmy składa się wiele między innymi genetyka, o którą pani pytała ale to też nasza osobowość, temperament, inteligencja również ta emocjonalna, sposób wychowania to jakimi otaczamy się ludźmi. Jeśli ma pani przyjaciół, rodzinę, jest pani zadowolona ze swych osiągnięć i akceptowana przez otoczenie to nie powinno być powodu do niepokoju i nie ma co się zastanawiać nad tym czy kiedyś miało się coś czy nie. Wszystkie zaburzenia diagnozuje się i leczy wtedy gdy faktycznie upośledzają nasze życie.
Z pozdrowieniami AM

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty