Częste myśli samobójcze u 15-latki

Czy to świadczy o mojej niestabilności? Mam dopiero 16, ale od dawna niepokoje się o swoje zdrowie psychiczne. Od dobrych dwóch, prawie 3 lat występują u mnie myśli nienawistne, a od tego roku samobójcze, a nimi przekonanie, że zrobiłbym to przy najbliższej odpowiedniej okazji. Czuję wstręt do siebie, wyliczam w głowie co zrobiłam źle i przeżywam małe potknięcia. A w innym momencie czuję się dobrze, wręcz świetnie. Nic mi nie przeszkadza, mogę śmiało iść w świat, pomagać innym i ich słuchać. Zazwyczaj jestem w miarę pozytywną osobą wobec innych, wyjątkiem jest moja matka, z którą nie mam dobrej relacji. Wcześniej żyłam w strachu przed nią, a teraz każda nasza rozmowa kończy się kłótnią, bądź złośliwym komentarzem najmniej. Są dni, kiedy mam to gdzieś, kiedy indziej przeżywam to przez długi czas, ledwo przez to zasypiam, zmęczenie wygrywa. W szkole nigdy nie czułam się dobrze, zawsze odstawałam ze względu na moją "inność charakteru". Jestem osobą raczej specyficzną, wycofaną w świat fantastyki i książek. Są momenty, a nawet dni, w których tęsknię do tych światów i czasów, w których nigdy nie byłam. Marzę o tym, by być w nich i tam wieść szczęśliwe życie z magią i pięknem świata do tego stopnia, że nienawidzę tego obecnego. Często nie panuje nad złością, potrafię uderzyć kogoś albo na niego nakrzyczeć bądź obrazić po jednym słowie, mimo że wcześniej dusiłam w sobie to uczucie wiedząc, że muszę je stłamsić, bo jest złe. Mój największy strach to utrata kontroli nad sobą, przez co stracę każdego. Właściwie w ostatnich tygodniach odsunęłam od siebie większość znajomych, zostałam przy niektórych. Wracając do kontroli - boję się że korzystając z okazji wpadnę w nałogi alkoholowe bądź narkotykowe. Już teraz działam tak, aby kofeina czy teina wpłynęły na moją dopaminę i robię to z premedytacją, aby wyjść ze stanów pustki oraz żeby się sprawdzić, bo przecież ja nie zareaguję? Sama sobie stawiam takie pytania. Alkoholu nigdy nie piłam do czasu, kiedy losowo zaczęłam po niego sięgać w małych ilościach. Boję się siebie, innego dnia uważam, że wszystko jest w porządku. Kocham i nienawidzę innych, nie jestem pewna kim jestem, szukam we wszystkim - zodiakach, kartach czy typach osobowości mbti. Nie chcę, żeby tak było. Wszystko co robię ujmuję jako "nie chcę tego robić ale tak działa społeczeństwo", a ja i tak się od niego odsuwam. To chyba wszytsko na ten moment, mogłabym też dodać że co do samobójstwa, to często rozważam inne opcje oceniając ich ból i skuteczność. Chcę skończyć ze sobą pewnie i szybko.