Czy jestem w grupie zagrożenia anoreksją?
Mam 20 lat, studiuję dziennie, jestem osobą dość zamkniętą w sobie i cierpię na nerwicę, co też utrudnia wiele. Od grudnia (czas w którym zaczęły się zaliczenia i egzaminy) ze stresu przestałam jeść. Wystarczało mi kilka mandarynek i dużo piłam, co mnie chyba zapychało. Ciągnęło się to przez grudzień, styczeń, ale nie uważałam tego za coś dziwnego. Nie miałam problemu z jedzeniem, ale nigdy nie byłam głodna i go nie potrzebowałam. W styczniu skończyły się egzaminy, schudłam przez te dwa miesiące 6 kg, więc niedużo. Mam 160 cm wzrostu, ważyłam zawsze koło 63-4 kg i czułam się źle ze sobą.
Ogólnie mam niską samoocenę, ale to już chyba od małego. Na dzień dzisiejszy ważę 54 kg, ale rodzina, przyjaciele zaczynają mi mówić, żebym zaczęła więcej jeść, a ja wiem, że gdybym schudła jeszcze z pięć kilo, nie byłoby to dla mnie złe i mogłabym wtedy przestać. Tylko teraz zamykam się w takim kręgu, nie myślałam i nadal nie myślę, że się odchudzam, tylko po prostu nigdy nie jestem głodna, każdego dnia próbuję coś zjeść, nie ćwiczę nałogowo, tyle co zawsze, i zastanawiam się, czy mogę się tym wpędzić w anoreksję, samą myślą, że teraz jest mi lepiej z tym, jaka jestem. I wydaje mi się, że będzie mi się lepiej żyło z tymi kilkoma kilogramami mniej, a skoro nie mam przy tym jakiś problemów natury fizycznej (osłabienie, zawroty głowy owszem, ale tego jestem świadoma, że tak może być), to czy mogę zachorować, mimo że jestem całkowicie świadoma tego, co się ze mną dzieje, tylko nie zawsze biorę "na serio" to, co mówią mi inni i nadal źle się ze sobą czuję…?
