Czy konieczna jest diagnostyka pod kątem zaburzeń emocjonalnych?
Witam,
Jestem kobietą, mam 23 lata i podejrzewam u siebie zaburzenia psychiczne. Pierwszym problemem jest to, że mam duży lęk społeczny. Np. na samą myśl, że mam odebrać telefon, zadzwonić lub iść i coś załatwić bądź znaleźć nową pracę, od razu wpadam w panikę i robię wszystko aby unikać tych sytuacji przez co nie mogę normalnie funkcjonować. Zauważyłam, że ciężko mi panować nad emocjami. Potrafię rozpłakać się z powodu błahostki lub wpaść w furię i powodować awanturę przez co krzywdzę tym bliskich. W stosunku do mojego chłopaka czasami jestem okropna ale nie umiem nad tym panować, później obwiniam się o wszystko i mam ogromne wyrzuty sumienia.
Oprócz tego mam tendencje do ciągłej analizy wszystkiego i przez to zakładam scenariusze, które wprawiają mnie w ciągłe obawy itp. Wydaje mi się, że przy stresowych sytuacjach lub nawet czasami i tych błahych mam ataki paniki - czuję silny ucisk w klatce piersiowej, nie mogę oddychać, zaczynam się trząść i nie potrafię wydusić z siebie ani jednego słowa. Są dni kiedy jestem pełna energii i czuję się świetnie a później przychodzi czas kiedy odczuwam mocne przygnębienie i brak jakiejkolwiek energii.
Proszę o opinie i ewentualną poradę.
