Czy mogę cierpieć na narcystyczne zaburzenie osobowości?

Witam, Wydaje mi się, ze mogę cierpieć na narcystyczne zaburzenie osobowości. Czasami zdaje dobie sprawę, ze moje życie polega na ciągłej gonitwie za czymś. Ze zawsze chce być lepszy od innych, jakbym ciagle konkurował. Nie lubię gdy w grupie jest ktoś, kto lepiej wyglada lub lepiej mu się powodzi. Czasami gdy chce sobie pożartować w grupie, to żartuje z kogoś nie widząc, ze sprawiam przykrość, dopiero jak ktoś mi powie, że go uraziłem, to jest mi głupio. Zawsze uważam, ze moje zdanie jest najbardziej trafne i mam racje, lubię gdy ktoś docenia moja wiedzę i mogę mu ja przekazać. W jaki sposób mogę się przebadać? Co mogę zrobić, jeśli wynik będzie pozytywny? Jakie są terapie, co mogę nimi uzyskać? Czy jest możliwość, ze nie mam zaburzenia osobowości tylko niektóre cechy narcyza? Co mogę zrobić w takim wypadku?

MĘŻCZYZNA, 26 LAT ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

71 poziom zaufania

Dzień dobry,
Doradzałabym wizytę konsultacyjną u psychiatry lub ewentualnie u psychologa psychoterapeuty aby postawić diagnozę. Polecam także wyszukanie w internecie kryteriów diagnostycznych zaburzenia osobowości narcystycznej obecnych w podręcznikach diagnostycznych ICD - 10 (obowiązuje w Polsce) i DSM - 5 oraz przyjrzenie się im. W przypadku zaburzeń osobowości nie stosuje się leków tylko psychoterapię i tu mogę polecić terapię w nurcie psychodynamicznym, gdyż umożliwia ona osiągnięcie trwałych zmian w osobowości. W przypadku większości diagnoz psychiatrycznych istnieje całe kontinuum między normą a zaburzeniem. Przykładowo między osobowością prawidłową a narcystycznym zaburzeniem osobowości istnieje całe spektrum osobowości odbiegających od normy w kierunku narcystycznego zab. osobowości włącznie z tzw. rysem tej osobowości, czyli subkliniczną formą zaburzenia. Sądzę, że psychoterapia to bardzo dobry pomysł i tu nie jest aż tak bardzo istotne, czy można zdiagnozować kliniczną postać zaburzenia a raczej to, że to Pan odczuwa dyskomfort. W przypadku narcyzmu osoby raczej rzadko decydują się terapię. Mam nadzieję, że uda się Pan wkrótce do specjalisty i po czasie zauważy Pan pozytywne zmiany.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psycholog-kulczycka.pl/

Mgr Sylwia Wilk Psychologia, Sosnowiec

21 poziom zaufania

Dzień dobry,

wydaje się, ze nie cierpi pan na typowe zaburzenie narcystyczne ponieważ odczuwa Pan wstyd, poczucie winy oraz empatię. Rozumiem, że odczuwa Pan pewien dyskomfort związany z Pana relacjami z innymi, rodzaj niepewności gdy ktoś zwróci uwagę, gdy może pan kogoś urazić. Oczywiście może pan udać się do terapeuty aby porozmawiać nt swoich przypuszczeń i obaw dotyczących poruszanej przez pana diagnostyki, ale sam fakt, ze zastanawia się pan nad sobą może świadczyć o pana dojrzałości i tym, że być może nie cierpi Pan na "czysty" narcyzm.
Pozdrawiam i życzę dużo dobrego
Sylwia Wilk
poradniapsychologiczna.com.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy to może oznaczać narcystyczne zaburzenie osobowości? – odpowiada Mgr Błażej Capek
Zaburzenia osobowości u 30-latki – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Jak leczyć narcystyczne zaburzenia osobowości? – odpowiada Mgr Justyna Szukalska
Jakie są różnice i związki pomiędzy borderline a narcystycznym zaburzeniem osobowości? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy ma zaburzenia osobowości? – odpowiada Dr Krzysztof Dudziński
Zaburzenie osobowości F60.9 – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Zaburzenia osobowości u 22-letniego mężczyzny – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak radzić sobie z osobą z narcystycznym zaburzeniem osobowości? – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Czy możliwe, że mam kilka zaburzeń osobowości? – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Na jakie inne zaburzenie osobowości lub chorobę psychiczną cierpię? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Osobowość narcystyczna - charakterystyka, diagnozowanie, przyczyny, leczenie

Osobowość narcystyczna wzięła swoją nazwę od mityc

„Czy coś jest ze mną nie tak?" - zaburzenia osobowości

„Nie mogę ułożyć sobie życia", „Ciągle wchodzę w t

Po prostu lubię ludzi

Z dr Mariolą Kosowicz, jedną z pięciu najwyżej oce

Jak człowiek, który cierpi na zaburzenia osobowości ma sobie pomóc?

czyli jeśli ma się zaburz.osobowosci elektrowstrząsy nic tu nie pomoga ... wiec jaka jest prawda ... jak człowiek który ma tego typu problemy ma sobie pomoc?

MĘŻCZYZNA, 28 LAT ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Psychiatria Psychologia Psychoterapia Elektrowstrząsy

mgr Jakub Pyka Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Podejmując psychoterapię.

Mgr Krystyna Zelek Psycholog, Zielona Góra

44 poziom zaufania

proszę mi napisać jakiego typu jest to zaburzenie i jak dotąd wyglądało leczenie
pozdrawiam

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Warto skorzystać z psychoterapii. Są różne możliwości, w przypadku zaburzeń osobowości najintensywniejsza formą pracy są zamknięte ośrodki specjalizujące się w pomocy ludziom z zaburzeniami osobowości (np w Kobierzynie). Można także skorzystać z innych form terapii grupowej (np Oddziały Dzienne) lub terapii indywidualnej w formie ambulatoryjnej.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zaburzenia osobowości, agresja i samookaleczenia – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Zaburzenia osobowości i terapia w nurcie egzystencjalnym – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Alkoholizm i zaburzenia osobowości – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Terapia w zaburzeniach obsesjno-kompulsywnych – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Zdiagnozowanie zaburzeń osobowości F60 – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Pomoc dla 18-latka z depresją – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Szansa na całkowite wyleczenie zaburzeń osobowości – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
Zaburzenia osobowości towarzyszące zaburzeniom odżywiania – odpowiada Paulina Witek
Jak leczyć zaburzenie osobowości zależnej? – odpowiada Mgr Teresa Ziętak-Kajka Ziętak-Kajka
Leczenie zaburzeń osobowości u córki – odpowiada Mgr Justyna Plucińska

artykuły

Rodzaje psychoterapii - indywidualna, grupowa, rodzinna

Psychoterapia indywidualna polega na spotkaniach t

Osobowość unikająca - czym jest? Przyczyny, objawy i leczenie

Osobowość unikająca (ang. avoidant personality), o

Psychoterapia grupowa - na czym polega, rodzaje, zalety, metody terapeutyczne

Psychoterapia grupowa jest alternatywą dla psychot

Lek. Jolanta Chojnacka-Wójtowicz Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

lek. Danuta Wernicka–Juszczak Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Dr n. med. Justyna Pawęzka Psychiatria, Lublin

umów wizytę

lekarz Izabella Gałan-Żarow Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Czy moja mama cierpi na zaburzenia osobowości?

Witam, od jakiegoś czasu obserwujemy z rodzeństwem dziwne zachowania naszej mamy. Od zawsze była "trudnym" człowiekiem, miewała wybuchy złości, szukała powodów do kłótni, krytykowała. Bywały między nami lepsze lub gorsze momenty. Jednak od jakiegoś czasu sytuacja pogorszyła się. Mama przekształca historie (dorabia sobie do nich nieprawdziwe fakty) tak, żeby mogła innych o coś oskarżyć, oczernić. Robi to nagminnie wobec mojego taty, a ostatnio również wobec siostry i brata (do niego i wnuków nie odzywa się 5 miesięcy). Przed innymi użala się (oczernia najbliższych), udaje jaka to jest dobra i pokrzywdzona, a my źli. Jeśli cokolwiek robi się nie po jej myśli, jest kłótnia. Przy ostatniej wizycie w domu (studiuję gdzie indziej) nie wytrzymałam, kiedy będąc u brata wydzwaniała do mnie z pretensjami, ona próbuje mnie od siebie uniezależnić. Słowa w stosunku do mnie "niech spieprza" stały się podczas jej nastrojów normalne. W tej chwili również my nie mamy kontaktu. W najgorszej sytuacji jest tata, który przebywa z nią na co dzień, już kilka lat temu stwierdzono u niego depresję i cały czas się leczy. Boję się o nich i nie wiem jak im pomóc. Proszę o poradę.

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z rodzicami i teściami

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Może Pani zachęcać mamę do wizyty u psychologa i kontroli stanu psychicznego u psychiatry. Choroba Pani taty w połączeniu z trudnym charakterem mogą przyczyniać się do obecnego zachowania Pani mamy. Możliwe, że jest to jej sposób na radzenie sobie z tą sytuacją.
Rozumiem również, w jak trudnej sytuacji znalazła się Pani oraz reszta rodzeństwa. Możecie Państwo wspólnie, całą rodziną uczestniczyć w spotkaniu/spotkaniach z psychologiem. Między Wami jest wiele nieporozumień, które warto wyjaśnić. Może w takiej sytuacji uda się również na spokojnie porozmawiać z mamą. Wspólna wizyta u specjalisty będzie szansą na poznanie przyczyn zachowania mamy. W tej sytuacji pomoc potrzebna jest całej rodzinie, a nie tylko mamie. Wszyscy cierpicie z tego powodu, dlatego zachęcam do wspólnej pracy nad problemem.

Pozdrawiam