Czy mogę mieć anoreksję?
Witam,
Mam 18 lat i od 5 miesięcy cały czas czuję się na dnie. W pierwszym miesiącu sytuacja wyglądała dramatycznie, nie widziałam sensu swojego życia i chciałam się zagłodzić. Ograniczałam też swój sen do 3 - 4,5 godziny codziennie. Sytuacja jest bardzo skomplikowana. Taki stan utrzymał mi się przez 1,5 miesiąca. Jednocześnie chciałam umrzeć, ale jednak tego nie chciałam, czułam się niepotrzebna. To była bardzo cienka granica. Ważyłam się min raz dziennie, żeby sprawdzić, czy moja waga nie spadła poniżej 60 kg (mam 170 cm wzrostu ). Tj, myślałam, że i to chodzi, ale głównie miałam chyba na celu utrzymanie jej w granicach 60-61 kg, bo nie wiem. Przestałam się ważyć około miesiąca temu. Obecnie cały czas mam wahania nastroju i wmawiam sobie, że nie jestem głodna (wiem, że tak jest chociaż wolałabym, żeby to była nieprawda), przez co mam takie napady, ze na przykład przez 4 dni jem minimalną ilość jedzenia, A kiedy już coś zjem, to zaczyna mnie boleć brzuch. Wieczorami miewam migreny i często boli mnie kręgosłup. Dodam, że uprawiam dużo sportu, ale nie liczę kalorii (skutecznie to od siebie odsuwam, bo boję się, że mogę zacząć to robić obsesyjnie). Moje bmi jest w normie, ale mimo to od czasu do czasu się przegłodzę, zwłaszcza kiedy jestem "W dole".
Co więcej, około 5 lat temu również głodziłam się, ale tylko aż osiągnęłam 58 kg wagi (trenowałam wtedy piłkę ręczną 4 razy W tygodniu). Nie byłam wtedy z tym u psychologa, ale moimi ulubionymi tekstami było "głód jest pojęciem względnym", "jedzenie jest złe" oraz "jeżeli schudnę, moi rówieśnicy mnie zaakcepują".
Zakładam że obecna sytuacja wynika bardziej ze stresu i chorego poczucia winy. Czy To może być anoreksja i czy powinnam umówić się gdzieś na wizytę?
