Czy mogę osobie z zaburzeniami tego typu powierzać opiekę nad dziećmi?

Dzień dobry,
opieka nad małymi dziećmi jest bardzo odpowiedzialnym zajęciem, zwłaszcza nad dzieckiem, które ma zaledwie 9 miesięcy. To opieka całodobowa wymagająca skupienia, uwagi i poświęcenia. Dziecko w takim wieku nie da sobie rady samo, więc należy zachować czujność i trzeźwość oceny sytuacji a także zapewnić mu bezpieczeństwo. Dziecko w wieku 7 lat potrafi już samo zadbać o swoje potrzeby fizjologiczne tj. jedzenie, toaleta. Mimo to proszę zastanowić się i przeanalizować, czy Pani teściowa byłaby w stanie zająć się dwójką dzieci i w przypadku tego młodszego w pełni poświęcić mu czas i uwagę. Jak długo miałaby trwać opieka nad dziećmi? Ile godzin? Czy Pani teściowa już kiedyś zostawała sama z dziećmi? Może na początku warto na próbę zostawić dzieci z teściową oraz czuwać z drugiego pokoju i obserwować, jak zachowuje się teściowa? Takie ćwiczenie da Pani próbkę sytuacji, kiedy teściowa sama zostanie z dziećmi. Proszę jednak to ostrożnie rozważyć, gdyż osoby z zaburzeniami afektywno dwubiegunowymi w ostrych fazach epizodów - depresyjnych lub maniakalnych, mogą zachowywać się nieodpowiedzialnie, a nawet zagrażać swojemu życiu, czy innych. To oczywiście zależy od stopnia natężenia choroby.
Pozdrawiam,
Joanna Szlasa

Dzień dobry,
Niestety nie ma tak do końca jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, gdyż nie ma jakiegoś katalogu zaburzeń/chorób psychicznych w przypadku których osoba może stwarzać zagrożenie dla otoczenia. U danej osoby określone zaburzenie/choroba mogą przebiegać w bardzo odmienny sposób. Samo w sobie zaburzenie afektywno - dwubiegunowe nie stanowi przeciwwskazań do powierzenia opieki. Na podstawie tego, co Pani napisała u teściowej choroba ma dosyć intensywny przebieg i w Pani ocenie pewne jej zachowania mogą wzbudzać wątpliwości, co do zdolności sprawowania opieki. Jeśli miałaby Pani przeżywać lęk o bezpieczeństwo dzieci i dostrzega Pani potencjalne zagrożenie to warto zrezygnować z tego typu pomocy ze strony teściowej. Wspomniała Pani także o tym, że dla teściowej mogłoby to być męczące więc warto brać pod uwagę również jej możliwości i dobro. Pani zna ją osobiście, natomiast mnie jest trudno wypowiadać się na temat osoby której nie znam. Ogólnie doradzałabym patrzenie na Pani teściową nie przez pryzmat diagnoz i pobytów w szpitalu a raczej ocenę jej zachowania i objawów. Ostateczna decyzja należy do Pani, gdyż ja nie mogę brać odpowiedzialności za Pani życiowe wybory i ich konsekwencje. Mam nadzieję, że podejmie Pani właściwą decyzję.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psycholog-kulczycka.pl/