Czy oprócz depresji mam też pograniczne zaburzenia osobowości?
Witam, od roku leczę się na depresje sertraliną, kilka dni temu lekarz zmienił mi lek na seronil i lamitrin. Nie rozmawiałam o tym z lekarzem ale podejrzewam u siebie pograniczne zaburzenia osobowości. Ostatnio ze stosunkowo błahego powodu przedawkowałam leki i ledwo uszłam z życiem, po wyjściu ze szpitala w każdym stresującym momencie pojawiają się myśli o kolejnej próbie, ponieważ tamta przyniosła chwilową ulgę. Bardzo boję się odrzucenia, wielokrotnie w relacji z drugim człowiekiem muszę się upewniać, że osoba ta nadal mnie lubi. Widzę każdą relacje w systemie zero jedynkowym, albo mnie uwielbiasz albo nie chce mieć z tobą kontaktu. Często próbuję zakończyć jakąś relacje, po czym za kilka godzin zaczynam tą osobę przepraszać. Mam zaburzenia odżywiania, na przemian głodzę się np. przez tydzień, a przez następny tydzień objadam. Nie potrafię kontrolować emocji, często wybucham płaczem którego nie mogę powstrzymać przez około godzinę, pod wpływem impulsu dokonuje samookaleczeń. Ostatnio też na przemian mam bardzo dobry humor, a za chwilę totalny dołek. Często gdy czuje, że wchodzę w jakąś głębszą relacje próbuję się odciąć. Jest też problem o którym nigdy nie mówię i boję się powiedzieć nawet psychiatrze, ostatnio zdarza mi się słyszeć głosy namawiające mnie do samobójstwa trwa to zwykle bardzo krótko i często się zastanawiam czy naprawdę to słyszę czy mi się wydaje.Czuje się trochę odcięta od świata, tak jak bym stała gdzieś obok i tylko obserwowała co robi moje ciało. Zaczęłam zauważać większość z tych rzeczy kiedy objawy depresji zaczęły ustępować. Boje się porozmawiać o tym z psychiatrą, zwłaszcza, że gdy powiedziałam, że chciałabym udać się do szpitala on definitywnie negował ten pomysł, podsuwał inne rozwiązania, tyle, że ja nie czuje się teraz bezpiecznie ze sobą, a w domu nikt nie może sprawować nade mną opieki.
