Witam. Jak najbardziej może Pani spytać skoro chce to wiedzieć, najwyżej tata nie odpowie.
Magdalena Brabec
Może warto przepracować to z terapeutą, skoro zaczyna Pan psychoterapię? Szczególnie, ze jeśli w związku z tym pytaniem i innymi, które się być może pojawią, pewnie pojawia się przeżycia, emocje, może coś się otworzy, to warto by w tym czasie był Pan "zaopiekowany" i mógł wszystko to, co się pojawi, na bieżąco przepracowywać.
Dzień dobry,
Rozmawiać zawsze warto, chociaż rozmowy nie zawsze są łatwe. Pomaga, jak w rozmowie więcej mówimy o sobie, swoich uczuciach, unikamy natomiast ostatecznych oskarżeń. Serdecznie pozdrawiam
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Lanie pasem dziecka z ADHD – odpowiada Mgr Agata Hensoldt-Jankowska
- Koszmary z dzieciństwa wpływające na teraźniejszość – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
- Silny uraz psychiczny w dzieciństwie a możliwość traumy po latach – odpowiada Mgr Maja Suwalska-Wąsiewicz
- Brak umiejętności wybaczenia ojcu alkoholikowi – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Czy mówić dziecku o ojcu? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
- Jak poradzić sobie z traumą z dzieciństwa? – odpowiada Magdalena Pikulska
- Depresja a wychowywanie bez ojca – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Jak założyć szczęśliwy związek? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Podejrzliwość mamy względem ojca – odpowiada Lek. Marta Hat
- Relacje z ojcem i szantaż emocjonalny – odpowiada Mgr Agata Wons
artykuły
Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności
W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na
Po prostu lubię ludzi
Z dr Mariolą Kosowicz, jedną z pięciu najwyżej oce
"Każda z nas czasem nie wytrzyma". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"
Weronika Nawara jest pielęgniarką. Zna ten świat "