Witam serdecznie!
Nie demonizowałabym sytuacji, w której dziadkowie śpią z 3,5-letnim wnukiem, ale też nie zachęcałabym do takiej praktyki. Wierzę, że dziadkowie chcą dla niego jak najlepiej i takie spanie nie będzie miało negatywnego wpływu na rozwój psychiczny dziecka. Być może kładą go do swojego łóżka, bo nie ma po prostu żadnego innego wygodniejszego miejsca dla dziecka do spania. Problem jednak jest chociażby taki, o jakim Pani wspominała – maluch po powrocie do domu od dziadków może przejawiać problemy z samodzielnym spaniem w swoim własnym łóżku. Nie widzę też powodu, dla którego dziadkowie mieliby spać z młodszym wnukiem, skoro maluch w domu rodzinnym śpi już sam i jest przyzwyczajony do samodzielnego spania. Lepiej nie zmieniać już jego przyzwyczajeń. Abstrahuję już od tego, że spanie w trójkę w jednym łóżku (babcia, dziadek, wnuczek) jest też najzwyczajniej w świecie niewygodne. Powody, dla których uczymy dziecko spać samodzielnie we własnym łóżku, a nie w łóżku rodziców, są identyczne w odniesieniu do dziadków. Jeżeli jest możliwość, by wnuki spały oddzielnie, to lepiej, by nie spały z babcią i dziadkiem. Według mnie, już lepiej, gdyby podczas pobytu u dziadków młodsze dziecko spało razem ze starszym bratem.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
