Czy to mogą być oznaki depresji?

Witam. Mam problem, ponieważ od pewnego czasu mam problem z moją narzeczoną, a mianowicie: Nic ja nie cieszy, i nie sprawua uśmiechu na jej twarzy Zamknęła sie w sobie, jeszcze jakiś czas temu to byla otwarta komunikatywna osoba Najchętniej nie wstawala by z łóżka Nie potrafi przyjść i przytulic sie tak jak robiła to zawsze. Nie ma humoru, a uzasadnia to słowami "nie wiem po prostu, normalnie sie zachowuje", gdzie po chwili mówi "nwm co sie ze mną dzieje, i nie znam przyczyny tego" Nie okazuję uczuć. Rzeczy ważne które powinna zrobić, czy sprawy które powinna załatwić sa caly czas przekladane bez uzasadnienia. Ogólnie to wygląda jakby tylko skorupa człowieka była w mieszkaniu, przy mnie, w naszym życiu. Staram sie robiąc co moge, zaskakuje, okazuje uczucia a dosłownie multum, zapewniam ze jestem i bede, poświęcam mase uwagi, nie ograniczając. Czy to co opisuje mogą być oznaki depresji, bądź czegoś innego.? Co powinienem robic, jak sie zachowac?
KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Witam,

objawy mogą być wskaźnikiem depresji, wskazana jest konsultacja psychiatryczna oraz ukierunkowane leczenie, zalecana jest psychoterapia poznawczo - behawioralna, skuteczna metoda w leczeniu tego typu problemu.
Pozdrawiam serdecznie

0

Dzień dobry,

Z opisu można wnioskować, że stan Pana narzeczonej niewątpliwie wskazuje na objawy obniżonego nastroju. Stwierdzenie, czy jest to depresja, wymagałoby jednak szczegółowej i osobistej diagnostyki.

Niezależnie od powyższego, Pana osobiste starania wobec narzeczonej wyraźnie nie przynoszą efektu. Sytuacji nie ułatwia też fakt, że narzeczona nie chce, albo nie umie o swoim stanie z Panem rozmawiać - być może w związku z tym, że jej stan dotyczy "czegoś" w Państwa relacji, jednak należy to potraktować wyłącznie jako bardzo wstępną hipotezę.

Dlatego też warto chyba byłoby skorzystać z konsultacji psychologicznej i terapii, podczas której partnerka mogłaby przyjrzeć się sobie i swoim uczuciom oraz spróbować sobie z nimi radzić. Warunkiem koniecznym jednak byłaby jej gotowość i chęć do zmiany ww. stanu, a jak można sądzić z opisu, nie jest ona do tego skora, pozostawiając niejako problem do rozwiązania Panu.

Wobec powyższego sugerowałbym podjęcie otwartej rozmowy z narzeczoną, w której opowie jej Pan o własnych uczuciach i bezradności wobec opisanego problemu oraz wskaże, że pozostawianie tej sytuacji samej sobie nie przyniesie rozwiązania, a może tylko zaszkodzić Waszemu związkowi. Być może jasne postawienie sprawy pobudzi narzeczoną do podjęcia działań na rzecz poprawy relacji między Wami.

Dodam, że w przypadku decyzji o terapii, warto rozważyć terapię dla par.

Pozdrawiam.

0

Dzień dobry.

Oczywiście należy pamiętać, że bez rozmowy z daną osobą nie można zdiagnozować czyjegoś stanu. Pana zaniepokojenie wydaje się jednak uzasadnione. To czy problemem jest depresja najlepiej określi psychiatra. Sugerowałbym taką konsultację, która pozwoli potwierdzić lub rozwiać Pana obawy.
W przypadku ich potwierdzenia lekarz powinien przepisać leki, które często są konieczną formą leczenia. W kolejnym kroku zachęcałbym do pomyślenia nad spotkaniem z psychologiem, który pomoże w znalezieniu źródeł ewentualnego problemu i w poradzeniu sobie z nim.

Chciałbym podkreślić, że warto podkreślić Pana zaangażowanie. Rozumiem, że jest to sytuacja trudna też dla Pana, dlatego życzę możliwie szybkiego poradzenia sobie z tą kryzysową sytuacją.

Pozdrawiam
Tomasz Krasuski
www.krasuski-psycholog.pl

0

Witam Pana
Przedstawione przez Pana objawy mogą wskazywać na depresję,
jednak rzetelną diagnozę można postawić tylko podczas
osobistej konsultacji, po wnikliwym wywiadzie i zbadaniu
okoliczności, które doprowadziły do opisanych zaburzeń.
Osoba cierpiąca na depresję nie jest w stanie sama rozwiązać
swoich problemów.
To, co może Pani zrobić dla swojej dziewczyny, to właśnie
być z nią w tym trudnym dla niej okresie, wspierać ją, okazywać jej
swoją życzliwość…
Jest to bardzo ważne dla osoby cierpiącej na depresję,
ale nie wystarczy, żeby ją wyleczyć.
Niezmiernie ważne jest też , żeby jej problem został
prawidłowo zdiagnozowany i żeby Pana dziewczyna
rozpoczęła leczenie, psychoterapię.
Jednak, aby Pana dziewczyna mogła cieszyć się każdym dniem
swojego życia i czerpać z niego to, co najlepsze, potrzebna jest
jej zgoda na terapię oraz chęć zmiany.
Jeżeli jest trudność z nakłonieniem dziewczyny do wizyty
u specjalisty, to proszę zachęcić dziewczynę do terapii online.
Jeżeli uda się Panu przekonać dziewczynę do podjęcia
psychoterapii, to można spodziewać się pozytywnego
rozwiązania problemu.
Gdyby chcieli Państwo porozmawiać ze mną o problemie,
to zapraszam do kontaktu.
Istnieje możliwość konsultacji online,
np. za pośrednictwem komunikatora Skype.
Pozdrawiam serdecznie

Hanna Markiewicz,
psycholog,
konsultacje@psycholog24online.pl
http://psycholog24online.pl

0

Dzień Dobry Panu,

Rozumiem tak, jak mogę Pana niepokój o kondycję psychiczną Pana Dziewczyny, i to znaczy, że Dziewczyna jest dla Pana ważna.

Opisane przez Pana symptomy (domniemam stan prodepresyjny) występujące u Pana Dziewczyny są wskazaniem do osobistej konsultacji w Poradni Zdrowia Psychicznego, celem diagnostyki i ewentualnego leczenia.

Serdeczności i tylko pomyślności Panu i Dziewczynie życzę,
irena.mielnik.madej@gmail.com

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy to są oznaki depresji?

Witam, od 5 lat choruję na CHAD, mój problem polega na tym że nie umiem nawiązać kontaktu z ludźmi, nie umiem się otworzyć, jestem w ciągłej apatii, nic mnie mnie cieszy, jestem bierna zawodowo bo nawet podjęcie pracy sprawia mi trudność, czy to zła praca mózgu za to odpowiada, czy jestem mało rozgarnięta, i mam mały zasób słów ze nie umiem się porozumieć z ludźmi.Czy to są oznaki depresji?
KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Witam,

choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się występowaniem epizodów depresji na przemian z epizodami manii lub hipomani, zazwyczaj stany depresyjne przeważają czasowo nad stanami podwyższonego nastroju.
Apatia, bierność, trudności z funkcjonowaniem zawodowym mogą świadczyć o objawach depresyjnych- niemniej to zbyt mało informacji by stwierdzić to z całą pewnością

pozdrawiam
lek. Seweryn Segiet
gabinetspectrum.pl

0

Dzień dobry.

Proponuję wizytę u psychiatry i psychoterapeuty.
W/w specjaliści zajmą się Pani chorobą w odpowiedni sposób, wszystko wytłumaczą i zaproponują leczenie.

Życząc powodzenia i odwagi,
Dariusz Pysz-Waberski

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Oznaki depresji u nastolatka

Witam.Mam 14 lat i od okolo 3 tygodni mam obniżony nastrój.Przestałem od tego czasu uprawiać sport chociaż prędzej codzennie prawie jedziłem grać w piłkę z kolegami.Gram również w klubie ale od tego czasu opuśćiłem wszystkie mecze ponieważ nie chciało mi się.Teraz najlepiej bym siedział tylko w domu przed komputerem .Nic mi nie sprawia przyjemnośći wszystko jest obojętne .Ale nie codzennie jestem jest takie nasilenie smutku ,niekedy bardziej niekiedy mniej.Czy to może być depresja?
MĘŻCZYZNA, 14 LAT ponad rok temu

Witaj,
A możne zamiast stawiać sobie diagnozę, powinieneś przyjrzeć się bliżej temu, co się wydarzyło. Prawdopodobnie były takie przeżycia, które mogły zmienić twoje nastawienie do świata.
Jesteś w okresie dojrzewania, to trudny okres,z dziecko stajesz się mężczyzną , następują zmiany w wyglądzie fizycznym, i w widzeniu świata. Zwiększa się krytyczność wobec otoczenia, a jednocześnie wrażliwość na krytykę od innych.
Doradzam ci abyś porozmawiał o tym z kimś, do kogo masz zaufanie, ale niech to będzie szczera rozmowa w realu, a nie w internecie.
Może z przyjacielem, a może z rodzicami, którzy zajęci własnymi sprawami, mogli nie zauważyć , że ich syn ma problemy.Nie czekaj, aż inni to spostrzegą , nie czekaj na pytanie: " Co się z tobą dzieje, dlaczego jesteś taki smutny, dlaczego nie idziesz na trening, dlaczego... ? itd itd
Jeśli potrzebujesz pomocy, czy wsparcia psychicznego, to sam , wyraźnie daj innym znać.
Pozdrawiam
Dorota Kotarska

0

Witaj,
martwi Cię zbyt długo utrzymujące się obniżenie nastroju. O zdiagnozowaniu depresji być może jest jeszcze za wcześnie. Masz 14 lat, czyli jesteś w takim okresie swojego rozwoju,który charakteryzuje się dużą zmiennością poziomu hormonów we krwi. Te wahania mogą powodować Twoją niestabilność emocjonalną ( " niekiedy bardziej niekiedy mniej" - jak sam piszesz). Spróbuj, pomimo oporów i niechęci zmobilizować się do dalszego uprawiania sportu. Zmęczenie fizyczne powoduje, że do krwi dostaje się serotonina i endorfiny a to znakomicie poprawia nam nastrój.
powodzenia
Dorota Pyrgies

0

witam, raczej nie wygląda to na oznaki depresji tylko smutku. Pomyśl czy nie wydarzyło się coś smutnego w Twoim życiu lub czy nie martwi Cię sytuacja rodzinna lub np.: ktoś ostatnio na treningu powiedział Ci coś niemiłego? Proszę poszukaj przyczyn. Pozdrawiam ciepło.

0

Witam. Objawy, które opisujesz, są niepokojące, ale nie koniecznie muszą być oznaką depresji. Aktualnie jesteś w okresie adolescencji (dojrzewania). W tym czasie w organizmie zachodzą znaczące zmiany związane ze zmianą budowy ciała itd. Wśród tych zmian są również hormonalne, które odpowiadają za zmiany nastroju i pojawiające się uczucie zmęczenia, obniżoną koncentrację. Te stany zazwyczaj mają charakter przejściowy. Związane są one z tym, że Twój organizm bardzo ciężko "pracuje".
W takich sytuacjach pomimo występującego zniechęcenia i chęci wycofywania się warto nadal utrzymywać aktywność zarówno fizyczną, jak również i towarzyską. Te aktywności powinny być jednak trochę mniejsze z uwagi na wcześniej wymienione reakcje organizmu.
Pamiętaj, że to wszystko jest normalne i to naturalne, że wzbudza niepokój. Gdyby jednak pojawiły się trudności z radzeniem sobie w trudnych sytuacjach, drażliwość występująca bez powodu i zaburzenia snu to wówczas warto skontaktować się z psychologiem, który może wstępnie spróbować zrobić rozeznanie i ewentualnie w zależności od potrzeb wskazać odpowiedniego specjalistę.
Pozdrawiam
psycholog
Wioletta Żmiejko

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty