Czy w mojej sytuacji warto skorzystać z pomocy psychologa?
Jestem w trakcie kryzysu życiowego. Mam 25 lat, przed chwilą skończyłem studia inżynierskie na kierunku architektura. Nie mam wątpliwości, że jest to kierunek który mnie interesuje i zupełnie nie żałuje wyboru, lecz czuję, że mnie przerósł. Całe studia udawało mi się zaliczać na raczej słabych ocenach (głównie przez swoje lenistwo). W trakcie miałem rok przerwy ponieważ potrzebowałem odetchnąć i zarobić za granicą na utrzymanie ( studiowałem poza rodzinnym miastem). Na ostatnim semestrze postanowiłem, że nie pójdę od razu na studia magisterskie ponieważ myślałem, że spróbuję dostać się do innego miasta, więc zrobił się kolejny rok przerwy. Teraz okropnie tego żałuję i nie chce tego robić. Miało to ogromny wpływ na moje życie, wpadłem w stagnację i przestałem widzieć cel w życiu, do tego jeszcze doszło rozstanie z dziewczyną, które bardzo przeżyłem. Obecnie nie jestem pewien czy kontynuować studia, ale nie wiem co zrobić w zamian. Jakbym miał je kontynuować i skończyć to w chwili ukończenia będę miał 27 lat i sytuację zawodową jak w tym momencie, a ja chciałbym zacząć odpowiedzialnie żyć i zarabiać już teraz. Do tego zniechęca mnie rynek pracy w architekturze, który wydaje mi się nie wdzięczny, a praca nie koniecznie taka jaką bym chciał wykonywać (ze względu również na niskie zarobki i wysoki stres). Moje dotychczasowe życie się rozsypało. Musiałem wrócić do rodziców, ponieważ nie mam już obecnie pieniędzy aby się samemu utrzymać. Mieszkanie z rodzicami wpędza mnie w depresję. W mieście rodzinnym nie mogę znaleźć pracy, mam już 25 lat i brak konkretnego doświadczenia zawodowego. Nie widzę celu w życiu. Mam ciągle poczucie, że zmarnowałem ostatni rok życia, swój związek oraz szanse na rozwój w trakcie studiów. Moje pytanie brzmi jak wyjść z takiej sytuacji? Zastanawiam się czy nie iść do psychologa, ale nie mam funduszy na takie wizyty.
