Czy zdecydować się na wizytę u psychologa?
Witam. Mam 15 lat, uczęszczam do trzeciej klasy gimnazjum i czuję się dość dziwnie, pisząc tutaj. Aktualnie nie mam wielkiego problemu, wszystko niby jest OK, ale czasem powracam do wydarzeń, które się działy w lutym tego roku i cały smutek, żal powraca na nowo. Nie zamierzam tego opisywać, tylko uświadomić, że potrzebuję kogoś, komu mogłabym się wygadać, ale i zdobyć łatwo jego zaufanie, bo naprawdę ciężko mi jest otworzyć się przed drugą osobą. Sądzę, że potrzebna mi jest rozmowa z psychologiem czy kimś "z tych sfer". Przyjaciółka mi radziła, bym poszła do szkolnego psychologa, ale nie potrafiłabym z nim rozmawiać, ponieważ mam wrażenie, że potem będzie się na mnie dziwnie patrzeć, zaczepiać na korytarzu, brać na rozmowy albo wezwie moich rodziców, i będzie chciała z nimi porozmawiać o moich problemach. Gdybym powiedziała o moich problemach mamie, wiem, że nic by sobie z tego nie zrobiła. Ogólnie mam bardzo dobre kontakty z rodzicami, ale oni sądzą, że taki problem, to nie problem. Chciałabym iść do psychologa na rozmowę, ale nie wiem, jak taka wizyta ma wyglądać. Nie wiem, czy mnie zrozumie i doradzi. Biję się z myślami... Czy do tego potrzebna jest zgoda rodziców? Nie chciałabym, by się dowiedzieli... Czy taka rozmowa z psychologiem jest płatna, a jeśli tak, to czy drogie są takie wizyty? Czy on będzie w stanie mi pomóc? Czy nie wyśmieje moich problemów? W końcu jestem jeszcze smarkata... Mówią, że takie problemy, jakie ma dzisiejsza młodzież, to pikuś, dlatego waham się co do tej wizyty. Wiem, że inni ludzie mają większe problemy, ale chciałabym, by ktoś mnie zrozumiał! Nawet przyjaciółka nie jest w stanie tego zrobić... Udaję przed nią, że wszystko jest OK, ale mam wrażenie, że przez moje zachowanie przyjaźń się psuje... Proszę, doradźcie mi. Pozdrawiam.
