Dziwne zachowania samotnej osoby

Witam Panią,
czy próbowała Pani z Siostrą rozmawiać o tym, co Panią niepokoi, że się Pani o Nią martwi?

Pozdrawiam
Wojciech Romatowski
Psycholog, Certyfikowany Psychoterapeuta Gestalt
www.psycholog-bialystok.com

Witam serdecznie. Rzeczywiście zachowanie Pani siostry jest bardzo niepokojące. Napisała Pani, że siostra śmieje się do siebie, rozmawia sama ze sobą czasem krzyczy jakby miała pretensje do kogoś, a czasem po prostu robi miny jakby w trakcie rozmowy z kimś. Wydaje się, że są to objawy omamów słuchowych, może nawet wzrokowych i czuciowych. Dobrze by było,aby Pani starała się rozmawiać z siostrą na temat jej odczuć i postarała się skłonić ją do wizyty u psychiatry lub/i psychologa. Życzę spokoju w trakcie tych rozmów i wiele cierpliwości. Psycholog Mirosława Kamola-Olszewska

Witam. To co Pani opisuje brzmi naprawdę niepokojąco. Z tego co Pani opisuje mam wrażenie, że nie rozumie Pani zachowania siostry i również chyba się Pani boi.

To co Pani opisuje "czegokolwiek zaczyna się śmiać, mówi do siebie, czasem nawet krzyczy jakieś wymyślone rzeczy. Czasem siedząc tak po prostu jak np. ja rano się budzę patrzę a ona siedzi i robi jakieś głupie miny tak jakby rozmawiała z kimś" - z opisu może wyglądać na objawy wytwórcze - halucynacje, inaczej omamy. Czyli Pani siostra widzi/słyszy/czuje rzeczy, które nie istnieją (medycznie mówiąc odbiera spostrzeżenia zmysłowe ale nie istnieją bodźce, które mogłyby je wywołać).

Proszę również koniecznie porozmawiać o tym z rodzicami. Ale to koniecznie, ponieważ stan siostry może się pogorszyć. Jeżeli czuje się Pani na siłach to może Pani spróbować z nią porozmawiać, na temat jej zachowania - z kim rozmawia? lub co słyszy? Zacząć od tego, że to Panią niepokoi. Jeżeli będą to omamy to wówczas nie będzie Pani w stanie przekonać siostry, że to co widzi lub słyszy nie istnieje. Siostra będzie silnie przekonana, że to prawda i może się na Panią zezłościć, że twierdzi Pani inaczej. Jeżeli Pani nie jest w stanie niech zrobią to rodzice.

Proszę namówić siostrę do wizyty u lekarza psychiatry ewentualnie u psychologa. Lekarz psychiatra będzie w stanie określić czy faktycznie są to omamy i może postawić wstępną diagnozę, zaproponuje formy leczenia, jeżeli obawy się potwierdzą. Farmakoterapia lub farmakoterapia z psychoterapią - to zależy od rozpoznania.

Proszę się uzbroić w cierpliwość i wytrwałość. Pozdrawiam, MŁ.

Witam,
mam nadzieję, że możliwe jest aby Pani lub rodzice zapytali siostrę o przyczyny i cele takiego jej zachowania. Może ono być sposobem na odreagowanie przeżyć wewnętrznych.
Jeżeli jednak siostra rozmawia z głosami które słyszy, ugłośnionymi w głowie myślami, krzyczy wobec pojawiajacych się iluzji wzrokowych lub silnego lęku który ogarnia ją bez powodu, trzeba jej powiedzieć, że wymaga to konsultacji z psychiatrą.
Może Pani próbować po prostu pobyć z nią, posiedzieć, o nic nie pytać, niczego nie zgłębiać, Jeśli siostra będzie czuła się bezpiecznie, sama może zacząć rozmawiać, lub Pani znajdzie właściwy kontekst na swoje pytania. Proszę się nie bać takich zjawisk. Człowiek może mieć mozliwość dobrego funkcjonowania społecznego i zawodowego a jednnocześnie moze mieć swój świat, nawet psychotyczny, któremu jeśli nie towarzyszy za silny lęk i dezorganizacja, samotnie stawia czoła. Zostawiać z tym siostry siostry nie trzeba, Dobrze, że Panią jej stan martwi i chciałaby Pani jej pomóc. Powodzenia. Krystyna Kozłowska

Witam. Opisane symptomy sugerują wizytę u lekarza psychiatry.

Pozdrawiam, Alicja M. Jankowska

http://psychoterapie-szczecin.pl/

Witam,
rzeczywiście takie zachowania moga budzić i zwykle budzą niepokój otoczenia. Trudno w poradzie internetowej orzec co dzieje się z siostrą. Istotne jest to jaki jest z siostrą kontakt, czy mogłaby by Pani z nią na ten temat porozmawiać? Jak sprawę widzą Pani rodzice? Czy sytuacja życiowa siostry (samotność, mieszkanie z rodzicami) jest jej świadomym wyborem i czy jej to odpowiada? Na pewno nie zaszkodziło by namówić siostrę na konsultację z lekarzem. W razie dodatkowych pytań proszę o kontakt.

Warto skonsultować to z lekarzem psychiatrą. Podobne objawy jak opisane przez Panią mogą być (pośród innych) objawami schizofrenii paranoidalnej (lub innego zaburzenia z kręgu schizofrenii), jednak taka diagnozę może postawić tylko lekarz w oparciu o dokładny wywiad i badanie. Od razu także zaproponowałby leczenie.

Witam
bycie samotnym nie jest łatwe, dobrze że Pani dodała że niestety jest samotna. Dobrze jakby siostra mogła razem z psychoterapeutą popracować nad tym jak tworzyć bliskie relacje, jak spędzać czas z innymi a nie przed laptopem. Może warto siostrze zasugerować kontakt z psychoterapeuta?
pozdrawiam
anna suligowska

Witam, nawet jeśli osoba realizuje się zawodowo, kończy studia - tak jak w przypadku Pani siostry - może mieć trudności w sferze emocjonalnej i interpersonalnej. Pisze Pani o samotności siostry - jeśli jej izolacja się pogłębia, zamyka się coraz szczelniej w czterech ścianach swego pokoju to możliwe, że ucieka w świat wewnętrznych doznań bo w nich znajduje jakąś lepszą alternatywę wobec realności. Nie musi to od razu oznaczać, że toczy się proces psychotyczny (chorobowy) - na jego wystąpienie wpływ ma bardzo wiele czynników, np. silny przedłużający się stres, obecność choroby psychicznej w rodzinie. Rozumiem, że to co Pani dostrzega w zachowaniu siostry mogło Panią wystraszyć. Warto podjąć życzliwą rozmowę, w której podkreśli Pani własny niepokój o jej samopoczucie. Niewątpliwie dobrze będzie zasugerować siostrze rozmowę u psychologa lub terapeuty, który przy bezpośrednim kontakcie będzie w stanie rozeznać czy istnieje także potrzeba konsultacji z psychiatrą. Pozdrawiam serdecznie.