Histeria u dorosłego

Witam, chciałam zapytać, jak pomóc siostrze, która reaguje (chyba) histerycznie na każdą wzmiankę o pracy, nie chce rozmawiać, płacze przed wyjściem do pracy, nie można jej o nic zapytać... Siostra ma 26 lat, od prawie roku pracuje w kilkuosobowej firmie (z 2 innymi koleżankami). Na początku wydawało się, że lubi tę pracę, później chyba zaczęła ją nudzić, a teraz jej nie znosi. Jak proponuję jej zrezygnowanie, poszukanie czegoś innego, co by ją bardziej zainteresowało, to także nie chce tego słuchać. Nie odpowiada na pytania, czy coś się źle tam dzieje, czy coś przykrego jej powiedzieli, co jej nie odpowiada. Zaczyna płakać i krzyczeć, żeby ją zostawić samą. Proszę, żeby powiedziała szefowej, że chce zrezygnować (wiem, że siostra nie zostawiłaby tak kogoś na lodzie bez pracownika, bez uprzedzenia, dlatego namawiam ją na taką rozmowę), ale z drugiej strony nawet nie chce tego wziąć pod uwagę. Jak się zachowac? Na radę, żeby może poszła do psychologa, który jej pomoże, bo ja czuję, że nie jestem w stanie, także nie reaguje, moich uwag nawet nie słucha, i jedynie, gdy już jej nie pytam, to przestaje płakać. Nie nalegam często na rozmowę, ale co jakiś czas razem z mamą poruszamy, to popada właśnie chyba w histerię... Co można zrobić? Proszę o pomoc i dziękuję za odpowiedź.

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Miłość od pierwszego wejrzenia częściej przytrafia się mężczyznom

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

74 poziom zaufania

Witam!

Proponuję Pani opisać na kartce wszystkie zachowania Pani siostry, które budzą Pani niepokój oraz uczucia, które odczuwa Pani w związku z obecną sytuacją. Proponowałabym następnie poprosić siostrę o rozmowę lub przedstawić jej Pani punkt widzenia w formie pisemnej.

Jeśli rozmowa, to:
a) nie w momencie, gdy siostra jest zdenerwowana i płacze, na przykład przed wyjściem do firmy, ale gdy emocje opadną, kiedy jest spokojniejsza, np. w weekend;
b) przeprowadzona z siostrą sam na sam, na neutralnym gruncie (bez mamy, bez bodźców, które odwracają uwagę, osób trzecich, np. w kawiarni).

Zarówno w rozmowie, jak i w liście, najlepiej przekazać siostrze swoją troskę, wynikającą z obserwacji jej zachowania. Zamiast prezentowania swojego pomysłu na rozwiązanie problemu, lepiej zapewnić, że jest Pani chętna, aby dać jej wsparcie, kiedy siostra będzie gotowa, aby porozmawiać na ten temat. Bardzo ważne jest pozostawienie decyzji o rozmowie Pani siostrze, pozwolenie jej samej kontrolować sytuację, nienaciskanie, nieocenianie. Istotne jest również wyjaśnienie, jakie uczucia rodzą się w Pani, kiedy widzi Pani płacz siostry (np. czuję się bezradna, widząc jak płaczesz, bardzo chciałabym Ci wówczas pomóc).

Na siłę nie zmusi Pani siostry do spotkania z psychologiem czy rozmowy na forum rodziny. Może Pani natomiast stworzyć grunt pod rozmowę w cztery oczy, może Pani dać odczuć siostrze, że ma w Pani wsparcie. Proszę również spróbować zrozumieć zachowanie siostry, przyjrzeć się jej emocjom, zastanowić się skąd mogą wynikać i dlaczego Pani siostra nie chce rozmawiać. Może się czegoś wstydzi, może obawia się krytyki, proszę się temu przyjrzeć.

Pozdrawiam serdecznie!