Jak leczyć fobię społeczną u 25-latki?

Dzień Dobry, We Wrześniu będę mieć 25 lat. Byłam u psychologa w tym miesiącu i niewiele mi pomógł - złe wrażenie po pierwszej wizycie. Pani zasugerowała mi, że mogę mieć fobię społeczną, co już sama podejrzewałam (wykluczając "anxiety" - zero większych napadów/omdleń). Płaczę codziennie i raczej bez większego powodu (oprócz pracy w bibliotece, która strasznie mnie męczy codziennym kontaktem z ludźmi). Zrobiłam badania na tarczycę i wszystko jest w dopuszczalnej normie, oprócz anty-tpo, które jest około 31,coś (oprócz tego mam ok - cukier, żelazo, morfologię). Czekam na wizytę u endokrynologa, ale mam wrażenie, że nie uzdrowi mnie magicznie z ponurego nastroju i zmęczenia. 10 lat wcześniej miałam już za sobą próbę samobójczą z podobnego powodu - niechęci do ludzi, strachu przed szkołą, braku większych motywacji do działania, pragnienia bycia kimś innym. Jestem introwertykiem i lubię rysować, chciałam iść w tym kierunku - od Października zaczynam kurs w piątki, związane z ilustracją. Niestety wczoraj doszłam ponownie do wniosku, że w sumie co mi da ten kurs? Nic się nie poprawi, nic nie zmieni, mam już serię niepowodzeń i niespełnionych ambicji - nie byłam w plastyku, studia raz zmienione na inne, inne skończone, ale w sumie nic mi nie dały, złe decyzje stażowe, etc.. Same złe decyzje! Pracę bibliotekarza chcę też zmienić, bo umowę mam tylko do końca września, ale w sumie już tak codziennie płaczę (nawet mnie samą to irytuje) i nie chcę tam iść, widzieć tych ludzi - jest mi przykro, że zachowuję się jak rozpieszczone dziecko - dlatego wciąż myślę nad najłatwiejszym i tchórzowskim wyjściem, aby wszystko zniknęło. Przestałam rysować, od miesięcy nie ruszyłam rysika od tabletu, art-block. Psychiatra prywatnie dopiero 1 września, ale już teraz jest bardzo ciężko nie płakać i nie być nieustanie zestresowanym - kubek w pracy trzęsie mi się w ręce za każdym razem, myślałam, że się przyzwyczaję, bo często potrzebuje czasu, ale nic nie wychodzi, tylko włosy wypadają garściami. Pozdrawiam i przepraszam. P.