Jak leczyć zaburzenia obsesyjne u 19-latki?
Cierpię na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Każdy produkt przed zjedzeniem muszę zważyć lub odmierzyć naczyniami, np. na śniadanie jem pół bułki, 2 łyżeczki twarożku i 4 plasterki banana. Najpierw ważę całą bułkę, dzielę wagę przez 2, a potem ważę pół bułki. Waga musi się zgadzać, co do 1 g. Ważę do tej pory, aż waga będzie prawidłowa. Najtrudniej jest odmierzyć twarożek. Ciężko jest nałożyć 2 łyżeczki, na których byłoby po tyle samo twarożku. Zajmuje mi to 15 minut, ale i tak mam wrażenie, że nie są one równe. Plasterki banana muszą być tej samej grubości. Tak jest z każdym posiłkiem. Nie mogę przez to normalnie funkcjonować. Chodzę do psychologa i psychiatry, ale nie ma poprawy. Co mam zrobić w takiej sytuacji? Każdy posiłek jest dla mnie katorgą. Nie mogę jeść razem z rodziną, bo przecież nie będę używać wagi przy stole. Nie chodzę na żadne uroczystości rodzinne, bo się wstydzę, że samo nakładanie zajmuje mi 30 minut. Proszę mi pomoc. Mam poddać się tym natręctwom? Czy może ignorować je, ale w jaki sposób? Kiedy nałożę coś bez ważenia i odmierzania, mam wrażenie, że to nie jest idealne. To czucie jest takie uciążliwe, że nie dam rady jeść. Nie mam siły już żyć w taki sposób. Bardzo proszę o pomoc.
