Jak mogę pomóc mojemu chłopakowi w depresji?

Mój chłopak choruje na kilku letnią depresje. Dowiedziałam się o tym kilka dni temu, nie mam pojęcia jak mu mogę pomóc mogłaby pani mi doradzić?

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Depresja Psychologia Psychoterapia

Mgr Patrycja Nosel Psycholog

23 poziom zaufania

Szanowna Pani, bardzo ważne jest, aby chłopak pozostawał pod stałą kontrolą lekarza psychiatry. Jeżeli aktualnie jest w trakcie procesu leczenia psychiatrycznego, prawdopodobnie zapisane też zostały środki farmakologiczne mające na celu leczenie uciążliwych objawów depresyjnych. Powiedziała Pani o tym, że Pani chłopak choruje od kilku lat. Jeśli postępuje według zaleceń lekarza prowadzącego, leczenie powinno już dawać pozytywne efekty. Jeżeli objawy są w dalszym ciągu bardzo uciążliwe i nie ustępują, należy zgłosić się na kolejną konsultację do lekarza psychiatry w celu omówienia z lekarzem tego, co się dzieje z pacjentem, jakie są objawy, które nie ustępują, jak się czuje pacjent po przyjęciu lekarstw, czego by potrzebował itp. Bardzo ważna jest szczera komunikacja w lekarzem prowadzącym.
Jeżeli Pani chłopak nie korzystał z psychoterapii w depresji, bardzo do tego zachęcam. Być może lekarz psychiatra już proponował pacjentowi także taką formę leczenia. Psychoterapia jest uznaną metodą niefarmakologicznego leczenia zaburzeń psychicznych, między innymi depresji. Czasami połączenie tych dwóch form leczenia może przynieść najlepszy efekt.
Pani ze swojej strony może wspierać swojego chłopaka w procesie leczenia, co na pewno będzie niosło nieocenioną pomoc. Bardzo ważne jednak jest, aby kontynuować ten proces leczniczy, ponieważ depresja jest chorobą i samo wsparcie płynące od bliskich niestety nie wystarczy. Dlatego tym bardziej zachęcam do skorzystania z psychoterapii.
Pozdrawiam ciepło

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pomóc chłopakowi choremu na depresję? – odpowiada Mgr Marzena Kuriata
Związek z chłopakiem cierpiącym na depresję – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Mój partner ma depresję - jak pomóc mu z niej wyjść? – odpowiada Paulina Witek
Jak pomóc znajomej chorej na depresję? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak mogę pomóc mojej dziewczynie, która choruje na depresję? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Czy mój chłopak ma depresję? Jeśli tak, jak mu pomóc? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Mój chłopak ma depresję - jak mogę mu pomóc? – odpowiada Paulina Witek
Co zrobić, gdy mam myśli o samookaleczaniu? – odpowiada Mgr Patrycja Nosel
Jak mogę pomóc osobie chorej na sepresję? – odpowiada Mgr Łucja Fitchman
Czy da się wyjść z depresji bez pomocy psychologa? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak

artykuły

Zaburzenia depresyjno-lękowe

Jednoznaczna diagnoza zaburzeń psychicznych czasem

Zaburzenia lękowo-depresyjne

Jednoznaczna diagnoza zaburzeń psychicznych czasem

Psychiatra - kim jest i co leczy? Jak wygląda wizyta?

Psychiatra diagnozuje i leczy choroby oraz zaburze

Czy mogę pomóc mojemu chłopakowi?

Witam, chciałabym pomoc swojemu partnerowi ale nie wiem jak ... zastanawiam się nad „wysłaniem” go na wizyta u jakiegoś specjalisty tylko boje się ze tym pogorsze jeszcze bardziej sytuacje ...? Nie dawno wziął rozwód ma córkę Śwo letnia , jego tata byl w szpitalu dwa miesiące teraz jest w domu i jest „roślinka” trzeba opiekować się nim 24h na dobę co robi mój chłopaka ... od dwóch miesięcy powtarza mi cały czas ze jest nieszczęśliwy ze nie daje już rady do takiego stopnia ze aż płacze ze boi się co dalej ze jego życie nie ma sensu ... ostatnio nawet powiedział ze najlepiej będzie jak skoczy z mostu i wszyscy będą szczęśliwy ze co kolwiek robi to wszystkich krzywdzi ... ze nie ma już w nim żadnych uczuć jest mu wszystko obojętne ... Tak rozstaliśmy się ... bo powiedział ze nie chce jeszcze mnie krzywdzić i lepiej będzie jak odejdzie ale ze bardzo mnie kocha ale nie potrafi tak żyć ... boje się ze w końcu nie wytrzyma psychicznie prosił mnie żebym się z nim spotykała co jakiś czas bo nie ma z kim nawet porozmawiać i za każdym razem płacze cze ma już dość życia ... co robić ? Jak pomoc ?? Powiem jeszcze ze ma 40lat

MĘŻCZYZNA, 39 LAT ponad rok temu

Psychologia

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

71 poziom zaufania

Dzień dobry,
Sądzę, że pomoc specjalisty to bardzo dobry pomysł w szczególności, gdy istnieje ryzyko zagrożenia życia i zdrowia. Doradzałabym konsultację z psychiatrą oraz psychologiem psychoterapeutą, gdyż leki i wsparcie psychologa mogłyby pomóc. Z pewnością Pani obecność i rozmowy stanowią ogromne oparcie dla niego w związku z czym warto by nie wycofała się Pani z tej relacji. Pani partner mógłby ponadto dostać od Pani komunikat, iż dla Pani ten związek nie jest zamknięty i ma Pani nadzieję, że to tylko przerwa. Jeśli chodzi zaś o opiekę nad ojcem to zastanawia mnie to, czy jest on jedyną osobą na której spoczywa ten obowiązek i tu warto pomyśleć o dostępnych rozwiązaniach np. zaangażowanie w opiekę innego członka rodziny; Pani pomoc w opiece; częściowa opieka pielęgniarki; oddanie rodzica np. do DPS - u itp. Oczywiście to są tylko moje propozycje i nie znam dokładnie sytuacji, ale sądzę że warto rozważyć różne opcje. Jeśli decyzja o całodobowej opiece sprawowanej tylko przez Pani chłopaka jest podyktowana jego chęcią "bycia dobrym dzieckiem" i przekonaniem, że on zrobi to najlepiej wówczas warto uświadomić mu, że najprawdopodobniej bierze na siebie zbyt wiele. Dla Pani partnera to wyjątkowo trudny czas, ale mam nadzieję że z czasem wszystko się ułoży. Mam również nadzieję, że dzięki Pani wsparciu jego kondycja psychiczna ulegnie poprawie.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psychologkulczycka.pl/

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani:)

Zaprezentowany przez Panią temat postrzegam jako wielowątkowy
oraz wymagający szybkich rozwiązań.
Z pewnością wsparcie specjalistyczne - psychologiczne, być może lekarskie jest dla Pani Partnera niezbędne, do czego mocno zachęcam.

Po namyśle..., warto byłoby by Pani również skorzystała z rozmowy z Psychologiem, gdyż pośrednio i dla Pani ta sytuacja może być zbyt dużym wyzwaniem emocjonalnym do udźwignięcia - bo jest Pani nadal obecna/wspierająca dla byłego? Partnera.

Już dzisiaj!
Możliwa rozmowa z bezpłatnym telefonicznym Kryzysowym Telefonem Zaufania, nr 116 123 aktywnym codziennie w godz. 14.00-22.00, gdzie Pani Partner uzyska niezbędne wskazówki oraz profesjonalne wsparcie w/w trudności - po wstępnym rozpoznaniu sytuacji.

Warto już wkrótce skontaktować się z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej, w miejscu zamieszkania Partnera, sięgając po potrzebną pomoc/optymalną opiekę dla Taty Partnera.

Chcę Pani powiedzieć, że zawsze są rozwiązania!

Myślę, że udzieliłam dla Pani zadowalającej oraz pomocnej odpowiedzi.

Z życzeniami samych pozytywnych zdarzeń, dla Pani i Pani byłego? Partnera,

irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 6005

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pomóc mojemu chłopakowi? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Odejście chłopaka bez żadnej przyczyny i kłótni – odpowiada Mgr Barbara Owczarska
Czy mogę jakoś pomóc mojej przyjaciółce? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jak żyć po śmierci byłego męża, który z mojego powodu popełnił samobójstwo? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jak pomóc chłopakowi po rozstaniu, który ma myśli samobójcze? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Czy mój chłopak jest chory? Jak mogę mu pomóc? – odpowiada Paulina Witek
Dlaczego mój chłopak jest taki nieodpowiedzialny? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak pomóc chłopakowi, który nie ma wsparcia od rodziny? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Mój chłopak pije. Czy powinnam starać się przemówić mu do rozsądku, czy skończyć to raz na zawsze? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak można poradzić sobie po zerwaniu z chłopakiem? – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf

artykuły

Oddała ukochanemu nerkę. Niedługo później ją zdradził i porzucił

Kiedy dowiedziała się, że jej ukochany cierpi na n

Naga stanęła przed partnerem dopiero po rekonstrukcji piersi. Czuła się okaleczona

Lęk pojawia się wtedy, gdy trzeba spojrzeć w lustr

Baby blues - objawy, leczenie, baby blues a depresja poporodowa

W końcu wasze maleństwo pojawiło się na świecie, t

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak pomóc chłopakowi z depresją?

Witam. Mam na imię Anita i mam 18 lat. Od dwóch lat jestem z chłopakiem, który od roku choruje na depresję. Z początku było normalnie, były czasami smutne dni i wtedy się nie odzywał (nikt nie wiedział, co się z nim dzieje). Po jakimś czasie zaczął dziwnie się do mnie odzywać: "nie mam po co żyć, idę rzucić się z mostu". Traktowałam to jako zwykłe niepowodzenie w szkole i powtarzałam mu, żeby tak nie myślał i starał się to robić dla mnie, był bardzo kochany.

Z czasem zaczęło się to pogłębiać i występowały u niego takie dni, że pisał do mnie (problem w tym, że mieszkamy 500 km od siebie): " zostaw mnie, znajdź sobie kogoś lepszego ode mnie, kogoś silnego, zdrowego (choruje na astmę). Będę zawsze przy Tobie duszą".

Powiem szczerze, te dni były dla mnie najgorsze, bo czułam, że go straciłam i byłam zła na niego, usilnie próbowałam się z nim skontaktować, co było wielkim błędem ze względu na to, że potrzebuje dużo spokoju w takim stanie. Najczęściej odpisywałam mu: "odezwij się jak Ci przejdą humorki" i po tym wystarczył dzień, żeby wszystko wróciło do normy.

Ostatnio pojechałam do niego - jakieś ponad dwa tygodnie temu - na długi weekend majowy i byłam przy nim cały tydzień. Na początku był szczęśliwy, że przyjechałam potem chodził przygnębiony, więc zaproponowałam mu wzięcie tabletki, którą zapisała mu pani psycholog. Posłuchał mnie, zażył. Ciągle mówił mi, że mnie kocha i że nigdy nie zostawi, że za miesiąc się spotkamy (w czerwcu). Bardzo było widać jak mu na mnie zależy i co do mnie czuje.

Po tym jak wyjechałam, a było to 8 maja, jakieś dwa dni potem zaczął znów być smutny (od tamtej pory, kiedy prosiłam go o wzięcie tabletki, przestał w ogóle je zażywać). Znów się pogarszało ciągle słyszałam " znajdź kogoś innego", jego przyjaciel postanowił go porządnie opieprzyć i powiedzieć jaki jest.

I tu kolejny mój błąd. Wyzwałam go od najgorszych, powiedziałam, że jest beznadziejny i bez serca. On tylko napisał "fajnie", a po chwili zrozumiałam, że źle zrobiłam i go przeprosiłam, po czym dostałam odpowiedź, że tych słów nie da się już cofnąć. Błagałam go o przebaczenie lecz on napisał tylko "spadaj", więc się przestałam odzywać... Po paru godzinach odezwał się.

W ten weekend postanowiłam dać mu pewną nauczkę, bo w końcu powiedział, że się mną w ogóle nie martwi. Przestałam się odzywać tak na dwa dni. Wydzwaniał po 5 razy, aż w tę niedzielę nagrał mi wiadomość, żebym się w końcu odezwała, bo się o mnie martwi. Odezwałam się, a on znów taki sam... Kiedy pytam go czy tęskni odpowiada, że nie, a kiedy pytam, czy mnie kocha, słyszę tylko "no". Cały czas się martwię, że przestał mnie kochać. Powtarzam mu, że jego stan jest chwilowy, a on odpowiada, że mu się taki podoba i że może nie zniknie.

Nie chce go zostawiać, bo go bardzo kocham, pewnie większość dziewczyn w moim wieku zostawiłoby takiego chłopaka, ale ja nie mogę, tylko że on "stara" się mnie odepchnąć od siebie. Sprawia, żebym była zazdrosna, żebym ciągle mu pisała miłe rzeczy tylko, że jak to pisze albo mu mówię to on mi odpowiada "nie mów tak". Zadaje mi pytania "po co mnie kochasz?".

Denerwuję się bardzo, zamiast się cieszyć, że pisze to ja się denerwuję tak, że potem nie mogę ani spać, ani jeść. Wczoraj zadzwonił do mnie i powiedział, że zaraz zadzwoni, a ja "zadzwoń, jak Ci będzie na mnie zależeć" - zadzwonił zaczynając rozmowę zdaniem "nie wiem po co ja dzwonie". Dowiedziałam się, że jutro idzie do psychiatryka.

Nie wiem w ogóle jak ja mogę mu pomóc? Jak ja mam się zachowywać? Czy wierzyć, że mu się poprawi? Myślę, że pogoda ma tu jakiś wpływ na niego. Tracę nadzieje, że kiedykolwiek jeszcze od niego usłyszę coś miłego. A najbardziej tracę nadzieję, że mnie kocha. Dzisiaj jedynie napisał, że mnie kocha, a ja mu odpisałam, że może mnie kocha, a on: "to teraz rozpadło mi się serce". Nie wiem co to miało znaczyć. Proszę o pomoc.

KOBIETA, 45 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Relacje utrzymywane na tak dużą odległość generalnie sporo utrudniają we wzajemnych kontaktach. Przeszło 60% tego, w jaki sposób się komunikujemy to mowa pozawerbalna, a więc mimika, uśmiech, dotyk, zapach etc. Słowo pisane jest bardziej wieloznaczne, trudniej w ten sposób przekazać emocje, bardzo łatwo o nadinterpretację.

Jeżeli Twój chłopak jest teraz w gorszej formie może warto, abyś go odwiedziła, porozmawiała z nim na spokojnie? Niekoniecznie o Was i o problemach, ale również o innych aspektach życia. Myślę, że dla twojego chłopaka Twoje zrozumienie i wsparcie są bardzo ważne. Depresja jest poważną chorobą, która zmienia sposób postrzegania świata.

Osoba w depresji często boi się osamotnienia, bycia niezrozumianą, obawia się, że jest lub może stać się ciężarem dla najbliższych. Czasem zdarza się, że chory nadinterpretuje nic nieznaczący gest jako wrogi lub zagrażający, np. czuje się urażony czyimś zachowaniem, choć nikt nie miał złych intencji. Dlatego obcowanie z osoba w depresji wymaga dużego zrozumienia i wrażliwości na potrzeby tej osoby.

Poniżej zamieszczam artykuł, który być może pomoże Ci w tej sytuacji:
http://portal.abczdrowie.pl/pomoc-w-depresji

Postaraj się również poczytać różne publikacje na temat depresji.

Pozdrawiam serdecznie