Jak nauczyć się czerpać radość z życia?

Nigdy nie byłem szczęśliwy. Wychowywałem się pod kloszem bez rówieśników. Pierwszy kontakt z innym dzieckiem miałem w klasie 0. Pierwszy kontakt z dziewczyną miałem w liceum. Przedtem nigdy z nimi nie rozmawiałem. Boję się kobiet. Mam 26 nigdy nawet nie trzymałem kobiety za rękę. Odczuwam ciągły nieprzerwany stres od wielu, wielu lat. Dostaje ataków paniki na przemian z furią. Ojciec kiedyś pił i co weekend była awantura. Obydwoje rodziców nadopiekuńczych. Nie radze sobie z emocjami. Moje życie to pogoń za chwilową ulgą. Cierpię od lat. Nie wierze już w nic. Nie widzę przyszłości. Nie nawidzę siebie. Swoje wyglądu, rodziny, wychowania, osobowości, miejsca zamieszkania. Nie chce żyć na tym świecie. Bardzo mało brakuje bym z sobą skończył. Nie widzę innego wyjścia. Chcę by w końcu się to skończyło.

MĘŻCZYZNA, 27 LAT ponad rok temu

Stres Ataki paniki Psychologia Emocje

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Panu,

Zacznę od Przesłania z filozofii Wschodu:

„Nic na świecie nie jest stałe lub niezmienne;
Nasze działania pociągają za sobą skutki;
W każdej sytuacji możliwa jest zmiana”.

Dziękuję, że napisał Pan do Nas, dzieląc się swoją historią osobistą.
Żyjemy w Świecie ciągłych zmian, wokół Nas i w Nas (Pau też...).
Każda wielka zmiana zaczyna się od malutkiego kroku…

Z Pana informacji wynika, że jest Pan świadomy tego, co się z Panem dzieje od kilku/kilkunastu lat.
Jest Pan teraz w takim miejscu, że zaczął poszukiwać odpowiedzi i rozwiązań.
Istotne jest, żeby przyznał się Pan sam przed sobą, że potrzebuje Pan wsparcia w zmianie dotychczasowych nawyków, które to Panu nie służą...
Jeśli to Pan zrozumie i przyjmie jako prawdę, to już krok do zmiany, gdyż weźmie Pan odpowiedzialność za swoje myśli i emocje oraz za to, jak Pan postępuje wobec samego siebie.

Podsumowując, trzeba powiedzieć sobie "tak" i sięgnąć po pomoc rozwojową psychologiczną, celem podjęcia terapii, i dopuścić do siebie, że jest to proces, który trwa, i na który trzeba sobie pozwolić.

Życzę, żeby dotarł Pan do swoich ogromnych zasobów, które są w Panu,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

wskazane jest wsparcie psychoterapeutyczne, praca w obszarze poczucia własnej wartości, co pozwoli ustabilizować samoocenę i poprawi się Pana jakość życia, ma Pan 26 lat cale życie przed Panem. Nie zaszkodzi też konsultacja psychiatryczna - w celu zastosowania farmakoterapii, ponieważ osoby z niskim poczuciem własnej wartości mają skłonności depresyjne, przejawiają zaburzenia suicydalne, takie objawy też Pan prezentuje, farmakoterapia pozwoli ustabilizować nastrój, pomoc można uzyskać w Poradni Zdrowia Psychicznego (NFZ).

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak odnaleźć motywację w życiu i pozbyć się obojętności? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak znowu zacząć cieszyć się życiem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Skąd się bierze mój brak chęci do życia i niska samoocena? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak radzić sobie w życiu z niepełnosprawnością ? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Dlaczego nie mogę żyć tak jak inni? – odpowiada Mgr Agnieszka Jabłonowska
Jak nauczyć się czerpać radość ze związku? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Niechęć do swojego życia po alkoholu i prostytucji – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak nauczyć się samoakceptacji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Co zrobić, by czerpać radość z życia? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak odzyskać chęć do życia po rozwodzie? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

Jak nauczyć się czerpać radość z życia?

artykuły

Mężczyźni także mogą cierpieć na depresję poporodową!

Smutek skrywany pod płaszczem męskości

"Słaby był, to się powiesił". To największy mit o męskiej depresji. Jest ich więcej

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła