Witam,
po tonie wypowiedzi wnioskuję, że ma Pan właśnie spadek nastroju. Niestety, nieprzyjmowanie leków tutaj nie pomoże, może tylko pogorszyć nastrój i stan zdrowia- sam Pan dostrzega, że jednak po nich funkcjonuje Pan lepiej. Zastrzeżenia odnośnie skutków ubocznych i kwestię możliwości zmiany leków na lepiej tolerowane radzę Panu omówić z psychiatrą. Na pewno brak leczenia nie jest wyjściem, może pogłębić zaburzenie i uniemożliwić funkcjonowanie. Ważna jest psychoedukacja na temat samej choroby, powinien Pan uzyskać niezbędne wsparcie informacyjne od lekarza.
Godzenie się z chorobą to proces, w którym pomogłaby Panu psychoterapia. Zaakceptowanie choroby przebiega indywidualnie i wymaga dostosowania metod do danego człowieka, jego wyjątkowości. Psychoterapeuta nie tylko pomaga radzić sobie z chorobą, ale i często ze skutkami działania leków (np.kontrola nad apetytem), ponadto zauważa zmiany w dynamice chorobowej i odpowiednio dostosowuje do niej interwencje. Pomocne są także treningi radzenia sobie z napięciem, bardzo dużo daje wsparcie bliskich osób, przyjaciół. Należy zadbać o sprzyjający zdrowiu styl życia, co nie jest łatwe w momentach kryzysu- tutaj również przyda się pomoc terapeuty.
Współpraca z lekarzem i z psychoterapeutą pomaga rozpoznać objawy świadczące o pogorszeniu zdrowia, by jak najszybciej uzyskał Pan pomoc. Podjęcie właściwego leczenia wydłuża okres normalnego funkcjonowania, może zapobiegać nawrotom. Dlatego tak ważna jest stała współpraca z lekarzem, bo dobiera on leki do zmieniających się faz choroby.
