Rzeczywiście w tej sytuacji wskazana byłaby już profesjonalna pomoc (konsultacja z lekarzem psychiatrą oraz psychologiem, psychoterapeutą oraz podjęcie leczenia). Nie da się oczywiście nikogo zmusić, jednak stanowcze stawianie sprawy, komunikowanie konieczności podjęcia działań, a także oddawanie odpowiedzialności (zarówno za picie jak i nie podejmowanie leczenia) powinno być pomocne. Nie jest to łatwe w sytuacji separacji, może jednak jest ktoś, kto na miejscu mógłby wesprzeć i zachęcić b. partnerkę do podjęcia diagnostyki?
Jednocześnie warto, by Pani- pomimo troski i reakcji emocjonalnej na trudności bliskiej osoby- nie brała na siebie odpowiedzialności z jej zdrowie czy leczenie. Może ją Pani wspierać czy wskazać kierunek, jednakże to od niej będzie zależało, czy podejmie kroki ku leczeniu, równowadze i zdrowiu. Być może Pani także chciałaby skorzystać ze wsparcia i pomocy specjalisty, by poradzić sobie z rozstaniem, poczuciem smutku, żalu czy potencjalnym poczuciem winy? Warto przemyśleć także ta opcję.
Dzień Dobry Pani,
Dziękuję Pani za kontakt i za zaufanie :)
Z opisanej przez Panią relacji, wynika, że Pani była? Partnerka,
potrzebuje specjalistycznego wsparcia, które jest dla Niej niezbędne.
Rozumiem, że mogła Pani poczuć bezradność, kiedy Pani dziewczyna, nie przyjęła pomocy zaoferowanej przez Panią.
Niestety, aby samej Sobie pomóc, jest potrzeba wewnętrznej na to zgody, nie da się, tak, jak Pani napisała: "...nie da się nikogo prowadzić nigdzie na siłę póki nie zrozumie że sobie z czymś sam nie radzi... ."
Z Pani relacji, wynika, że Dziewczyna jest świadoma, że Sobie nie radzi..., być może potrzebuje czasu, przestrzeni, by w tej przestrzeni dotrzeć, zobaczyć jak traktuje samą Siebie?
Co Pani może?
Myślę, że taki komunikat, że jest/będzie Pani obecna/otwarta, by pomóc Jej (na tyle, na ile Pani może) poprzez Swoją obecność.
Kiedy pojawi się taka gotowość u Dziewczyny, na skontaktowanie się z Psychologiem/Psychoterapeutą, najlepiej specjalizującym się w leczeniu uzależnień - by wtedy dała taką informację, sięgając po potrzebne wsparcie.
Tak jest, że im bardziej na Kogoś/coś naciskamy, to pojawia się mocny opór.
Może Pani również ad hoc (już dzisiaj) skontaktować się z bezpłatnym Kryzysowym Telefonem Zaufania, nr 116 123, aktywnym w godz. 14.00-22.00, gdzie może Pani uzyskać profesjonalne wskazówki/informacje, co może Pani zrobić - z którego może również skorzystać Pani była Partnerka.
Życzę Paniom pomyślności, żeby się udało!
irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Jak pomóc partnerowi, który przyznał się do problemów z alkoholem? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
- Jak pomóc osobie po próbie samobójczej? – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf
- Jak pomóc partnerowi uzależnionemu od hazardu? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Jak pomóc bliskiemu z depresją? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
- Jak pomóc partnerce, która się samookalecza? – odpowiada Dr Krzysztof Dudziński
- Jak pomóc partnerce z depresją? – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
- Jak pomóc koleżance, która nadużywa alkoholu? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
- Jak być z osobą, która ma problem z alkoholem? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
- Jak pomóc partnerce uzależnionej od narkotyków? – odpowiada Mgr Anna Szyda
- Jak pomóc partnerce z nerwicą? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
artykuły
Osobowość unikająca - czym jest? Przyczyny, objawy i leczenie
Osobowość unikająca (ang. avoidant personality), o
Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Oto 6 oznak, że wychowywałeś się w toksycznej rodzinie!
Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Ot
Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy
Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy