Witam Pana,
smutną historię Pan opisuje, jestem pełna podziwu dla Pana. Rozumiem, że nie ma Pan siostry, która mogłaby pomóc, czy jakiej kobiety z rodziny, którą mama zaakceptowałaby do swoich czynności pielęgnacyjnych. Przywykliśmy do tego, że rodzice pielęgnują dzieci, a nie odwrotnie. Jednak, później wszystko może się zmienić, np. w chorobie rodziców, czy na etapie postępowania problemów związanych z wiekiem. Jest potrzeba pielęgnacji swoich rodziców i często córki pielęgnują ojców (też inna płeć), a synowie matki i nie ma nic w tym niewłaściwego. Problem z poczuciem wstydu czasem mają osoby - które wymagają pomocy, wynika to z pewnych ograniczeń. Zalecana jest szczera rozmowa z mamą, wynikająca z potrzeby dbania o higienę ciała. Jest to duży dyskomfort dla chorego, który może potęgować codzienny stres związany ze zmianą opatrunku i pozycji, czy myciem obolałego. Proszę delikatnie porozmawiać z mamą o regule wzajemności, dotyczącej wdzięczności pomiędzy rodzicami i dziećmi, można odnieść do anatomii, do ciała, że nie jest to temat wstydliwy, jest to forma pomocy - zadośćuczynienia. Czasem tak jest, że nasze drogi życiowe nie są proste i łatwe, jest Pan wspaniałym, empatycznym człowiekiem, pozdrawiam serdecznie.
