Nadopiekuńcza mama 18-latki

Witam, mam problem z rodzicami a najbardziej chyba z mamą. Miesiąc temu skończyłam 18 lat jednak moja mama traktuje mnie jak 12 latnią dziewczynkę. Do domu muszę wrócić o 20 ponieważ jest ciemno. Często słyszę od mamy ,,Zawsze wracasz tak późno'' Mimo, że wracam o 20 a mam 18 lat! Mam strasznie nadopiekuńczą mamę i szczerze mówią nie mam już sił, tyle lat czekałam z nadzieją do 18 urodzin, a tu nic, bez zmian! Nie wiem już mam co mam robić, brakuje mi sił.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z rodzicami i teściami

Dr Anita Rawa-Kochanowska Psycholog, Lublin

55 poziom zaufania

Witam. Relacje z rodzicami nie zmieniają się z dnia na dzień tylko dlatego, że minęła jakaś data. Zachowanie mamy wynika najprawdopodobniej z lęku o Ciebie. Nie czekaj biernie, aż mama przestanie traktować Cię jak dziewczynkę, tylko pokaż jej, że jesteś już dorosła. Zaproś mamę do rozmowy i spróbuj na spokojnie "renegocjować warunki" Twojego funkcjonowania w rodzinie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Proponuję otwartą, rzeczową a przede wszystkim szczerą rozmowę z mamą na temat Twoich oczekiwań, potrzeb. Dla mamy zapewne będziesz zawsze "małą dziewczynką", dlatego też warto otwarcie pokazać "hej! nie jestem już taka mała, mam trochę inną wizję świata". Bez rozmowy trudno, by mama sama na to wpadła czego potrzebujesz. Pozdrawiam.

Mgr Piotr Jan Antoniak Psycholog, Warszawa

70 poziom zaufania

Witam Panią. Wiek metrykalny często nie zmienia postrzegania pewnych osób zwłaszcza tych, którzy w relację z nami są zaangażowani emocjonalnie. Na podstawie Pani opisu trudno mi wywnioskować czy jest Pani jedynaczką czy ma Pani rodzeństwo. Czasem, zwłaszcza starsze rodzeństwo może podzielić się doświadczeniami w tym zakresie. Rodzice w wymaganiach, oczekiwaniach czasem powtarzają system, którego doświadczali ze strony swoich rodziców. Jeśli czekając na 18 urodziny miała Pani oczekiwanie innego traktowania i zasad warto to wypowiedzieć. Proszę być jednak gotową na szukanie kompromisu. W każdym wieku potrzebujemy granic, które służą naszemu poczuciu bezpieczeństwa. Brak granic oznacza niebezpieczeństwo. Jako osoba dorosła metrykalnie proszę zaprosić swoją mamę do budowania takich bezpiecznych granic dla siebie. W niedalekiej przyszłości będzie to Pani robiła samodzielnie. Pozdrawiam Panią
http://piotrantoniak.pl/

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Relacje z mamą i chłopakiem – odpowiada Dr Małgorzata Mazurek
Problem z ograniczeniami nadawanymi przez rodziców – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Jak przekonać rodziców w tej sytuacji? – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Jak powiedzieć mamie, że jestem gejem? – odpowiada Mgr Przemysław Mućko
Jak porozumieć się z mamą? – odpowiada Paulina Witek
Jak wyjść z trudnej sytuacji z rodzicami? – odpowiada Mgr Anna Kic
Relacje z ojcem i szantaż emocjonalny – odpowiada Mgr Agata Wons
Jak radzić sobie z agresją u 18-miesięcznego dziecka? – odpowiada Mgr Paweł Bodzon
Jak wytłumaczyć mamie, że mogę wyjechać z chłopakiem? – odpowiada Mgr Anna Rossa
Trudne relacje z rodzicami i rodzeństwem – odpowiada Marta Osińska-Białczyk

Nadopiekuńcza mama 18-latki

artykuły

Autyzm a rodzina

Rodzina a nerwica

Co słychać u tych nietypowych bliźniaczek? Siostry o różnych kolorach skóry

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Powiązane preparaty i suplementy diety

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła