Jak rozwinąć cechy charakteru potrzebne do pracy na stanowisku kierowniczym?

Jestem nieśmiały, nie umiem się postawić, robię to co mi mówią, nie jestem duszą towarzystwa. Przeszkadza mi to w pracy. Z ludźmi z którymi pracuję dobrze się dogaduję ale główni o pracy. Natomiast z ludźmi z innych działów nie potrafię gadać. Nie wiem jak zagadać i o czym. Oczywiście o pracę coś zapytam typu jak idzie robota. A dalej nie wiem co i jest cisza. Mało kto zna moje imię. Zaproponowano mnie do awansu na stanowisko kierownicze ale kierownik powiedział że nie bo ludzie mnie zajedzą, że nie jestem komunikatywny. Myślę że potrafię organizować pracę i nadzorować oraz gdy coś trzeba załatwić to załatwię jednak mój charakter nie pozwala mi się wykazać. Co mam zrobić żeby się zmienić. Jak rozwinąć cechy charakteru potrzebne do pracy na stanowisku kierowniczym?

MĘŻCZYZNA, 24 LAT ponad rok temu

Lęk Stres Zaburzenia osobowości Psychologia

Mgr Agnieszka Telega Psychologia, Poznań

20 poziom zaufania

Dzień dobry.
Skoro zaprezentowano Pana kandydaturę do awansu to odczytuję to jako docenieni tego, co i jak pan robi.
Proszę mieć na względzie to, że nie każdy ma taki sam sposób zagajania rozmowy. Może jest tak, że lepiej czuje się Pan w rozmowach o zadaniach i celach niż czysto kurtuazyjnych. Stąd propozycja zgłoszenia Pana kandydatury do awansu. Wielu jest ludzi, których można określić mianem introwertyków i cechuje ich to, że preferują pracę nad zadaniem, w skupieniu a mniej koncentrują się na ludziach i relacjach z nimi. Warto jednak rozwijać umiejętności współpracy, bo łatwiej wówczas funkcjonuje się w pracy, szczególnie na stanowisku kierowniczym.

Nieśmiałość, trudność w prowadzeniu rozmów kurtuazyjnych można zwalczyć na kilka sposobów. Polecam udział w szkoleniach, warsztatach dotyczących komunikacji, współpracy w grupie czy bezpośrednio dedykowanych osobom zarządzającym. Ważne, by cele szkolenia, które Pan wybierze odpowiadały na Pana potrzeby. Jeśli takich nie znajdzie Pan w najbliższej okolicy polecam rozważenie pracy z coachem lub psychologiem, najlepiej takim, który pracuje w nurce terapii krótkoterminowej.

Zachęcę Pana również to rozmowy z bliskimi znajomymi na temat tego jak oni radzą sobie w sytuacjach, gdy spotykają kogoś nowego. Ufam, że będą stanowili źródło wielu cennych sposobów, które będzie Pan mógł sprawdzić u siebie.

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe są odzwierciedleniem poczucia własnej wartości czyli opinii na swój temat. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz:
1)Czy doceniasz siebie?
2)Czy lubisz siebie?
3)Czy akceptujesz swoje zachowanie?
4)Jaka jest twoja skuteczność?
5)Czy masz poczucie własnej godności?
6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Pojawiają się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy.
Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy. Proces terapeutyczny pozwoli ukształtować optymalną stabilną samoocenę - wskazana jest praca z psychoterapeutą poznawczo - behawioralnym.
Pozdrawiam serdecznie