Witam Panią!
Rozumiem, że jest Pani trudno i cieszę się, że szuka Pani pomocy. Praca z dzieckiem z ADHD bywa wyczerpująca, dlatego bardzo ważna jest współpraca z rodzicami dziecka. Warto jest ustalić wspólnie z rodzicami jeden system nagród i kar. Dobre efekty przynosi prowadzenie dzienniczka korespondencyjnego, w którym nauczyciel zapisuje informacje na temat zachowania dziecka w danym dniu oraz swoje ewentualne zalecenia dla rodziców. W domu i w szkole powinien obowiązywać spójny system wychowawczy.
Dobrze jest ustalić z dzieckiem zasady funkcjonowania w klasie. Dziecko o wiele lepiej funkcjonuje, kiedy wie jakie konsekwencje niesie za sobą dane zachowanie lub co musi zrobić, aby otrzymać pozytywne wyróznienie. Uczeń z ADHD powinien mieć też prawo wyjścia z klasy i rozładowania emocji, kiedy nie jest w stanie sobie z nimi w inny sposób poradzić. Można ustalić, że chłopiec ma prawo np. 2 razy w ciągu lekcji wyjść na 5 minut do łazienki, ale pod warunkiem, że po powrocie do klasy, postara się zaangażować w pracę i nie przeszkadzać.
Ważne jest, aby przypominać chłopcu o tym, jakie zadanie powinien w danej chwili wykonywać, upewnić się za każdym razem, że zrozumiał polecenie i co jakiś czas sprawdzać, czy angażuje się w wykonanie tego zadania. Czasem wystarczy podejść do ucznia i postukać palcem w zeszyt, aby wrócił na ziemię. Dobrze jest też angażować dziecko w różne zadania, np. czytanie na głos polecenia, wytarcie tablicy
Dzieci z ADHD wytrąca z równowagi to, co dzieje się niespodziewanie. Dlatego warto jest uprzedzić je o tym, co będzie działo się w trakcie lekcji.
Bardzo istotne jest też miejsce pracy. Uczeń z ADHD powinien siedzieć na pierwszej ławce, najlepiej z osobą spokojną, którą trudno będzie mu wciągnąć w zabawę. Ważne jest też, aby chłopiec utrzymywał porządek na ławce. Nie powinny się na niej znajdować przedmioty, które mogą rozpraszać jego uwagę.
Dzieci z ADHD zwykle odgrywają rolę klasowych klaunów nie dlatego, że są zbuntowane, ale po to, aby uzyskać akceptację rówieśników. One naprawdę bardzo potrzebują czuć się akceptowane i doceniane. Warto mieć ten fakt na uwadze i starać się przekierować ich energię na konstruktywne działanie.
Chciałabym przy okazji zwrócić uwagę na siłę nagrody. Nic bowiem nie przynosi lepszego skutku niż pochwały. Proszę zatem chwalić chłopca za nawet najmniejszy przejaw pożądanego zachowania. Jeśli poczuje się akceptowany, będzie gotów do największych poświęceń, aby zasłużyć na kolejną pochwałę. Dzieci z ADHD naprawdę bardzo rzadko słyszą pochwały. Przyzwyczajone są raczej do tego, że ciągle coś robią źle, za co zbierają naganę. W pewnym momencie dochodzą do wniosku, ze nie warto się starać, skoro i tak dostaną po głowie.
Niestety, uczeń z ADHD zawsze będzie wymagał więcej uwagi ze strony nauczyciela, niż pozostałe dzieci. Ten fakt trzeba po prostu zaakceptować, jednocześnie pamiętając, że takie dziecko jest zdolne do osiągania ponadprzeciętnych wyników w nauce, jeśli poświęci mu się trochę więcej czasu. Dla takiego dziecka rozwiązywanie żmudnych zadań jest prawdziwą katorgą i nie jest w stanie się na nich skupić. Natomiast zadania wymagające kreatywnego myślenia, są dla niego prawdziwym polem do popisu i chętnie się w nie zaangażuje, jeśli zostanie odpowiednio zachęcone.
Zapewne nie takiej odpowiedzi Pani oczekiwała, ale w przypadku dzieci z ADHD nie istnieje złota metoda, która sprawia, że dziecko nagle staje się spokojne i skoncentrowane. Co więcej, jak sama Pani zauważyła, nie każda metoda nadaje się do stosowania we wszystkich warunkach. Dlatego w pracy z dziećmi z ADHD bardzo ważna jest elastyczność w doborze właściwej reakcji, cierpliwość, wyrozumiałość, ale również konsekwencja. Praca z dzieckiem z ADHD jest długim procesem, który przynosi powolne zmiany. Dlatego warto cieszyć się z każdego drobnego sukcesu, bo to jednak zawsze kroczek do przodu.
Chciałabym też zwrócić uwagę na to, że dziecko z ADHD powinno odbywać cykliczne spotkania z psychoterapeutą. Jeśli, pomimo zastosowania powyższych działań chłopiec będzie uniemożliwiał pracę z resztą grupy, warto byłoby rozważyć możliwość wprowadzenia farmakoterapii. Dlatego namawiałabym Panią do odbycia rozmowy z rodzicami chłopca, w celu ustalenia wspólnej linii działania oraz zastanowienia się nad zapewnieniem chłopcu bardziej kompleksowej pomocy, np. poprzez włączenie psychoterapii lub też farmakoterapii.
Życzę dużo cierpliwości i wytrwałości.
Pozdrawiam.
