Jak zdiagnozować schizofrenię u taty?

Witam! Mój tata już od długiego czasu ma prawie wszystkie objawy, które by można było przypisać do schizofrenii. Prawie wszystkie objawy, bo nie wiem czy słyszy głosy w głowie, ale na to pytanie to chyba tylko on jeden zna odpowiedź. On sam nie widzi problemu, obwinia rodzinę, zarówno bliską jak i dalszą, na mieście słyszę o nim nieprzychylne epitety jak go obgadują od dwulicowych i zakłamanych, ale dla niego cały świat jest winny, tylko nie on sam i do jakiejkolwiek zmiany, leczenia nie da się go namówić, chyba że pod przymusem. Ja sam nie jestem raczej osobą silną psychicznie i cała ta chora sytuacja ma mocno negatywne odbicie na moim życiu zawodowym jak i prywatnym, czując się w tej sytuacji kompletnie bezradny. Moja mama wewnętrznie raczej też widzi problem, ale woli zacisnąć zęby i iść dalej. Może uważa to za cechę charakteru, albo boi się że tata straci pracę, a ludzie zaczną wytykać palcami. Tego akurat nie jestem pewien, to są tylko moje przypuszczenia. Nie wiem czy ta informacja ma jakieś znaczenie w tej sprawie, ale mój ojciec jest też niepijącym już alkoholikiem, który chodził na spotkania AA i aktualnie nie pije, chociaż czasem zdarza się że nie wytrzymuje i przez dwa tygodnie ma tzw. bal

MĘŻCZYZNA, 22 LAT ponad rok temu

Uzależnienie od alkoholu Schizofrenia Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Mgr Łucja Fitchman Psychoterapia, Wrocław

61 poziom zaufania

Trudno jest zdiagnozować Pana tatę. Widzę, że Panu jest ciężko z obecną sytuacją. Może warto zatem skupić się na swoim zdrowiu psychicznym, podejmując np. psychoterapię własną.
Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Poczucie winy po śmierci taty – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
Czy mój tata jest socjopatą? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Czy tato może mieć schizofrenię? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Schizofrenia paranoidalna a leczenie pod przymusem – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska
Jak sobie poradzić z wyrzutami sumienia po śmierci taty? – odpowiada Mgr Joanna Szlasa
Zachowanie człowieka chorego na schizofrenię – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak mogę pomóc mojemu tacie? – odpowiada Mgr Agnieszka Fiszer
Obawiam się, że mam schizofrenię. Czy to możliwe? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy może to być spowodowane zatokami, z którymi tata się zmaga cały czas? – odpowiada Dr n. med. Piotr Sawicki
Jak przekonać tatę, żeby skorzystał z pomocy specjalisty? – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz

artykuły

Nie pije od 6 lat. To nie próba samobójcza była jego "dnem"

Przez alkohol zrujnował sobie życie, stracił rodzi

Trzeźwy alkoholik: nie piję od 10 lat, ale każdego dnia walczę

- Gdy rozpadła się moja rodzina, gdy straciłem pra

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Jak uświadomić tacie, że jest chory na schizofrenię?

Witam.Mój tata po wielu latach nieleczenia trafił na oddział psychiatryczny-stwierdzono schizofrenię paranoidalną.Niestety dowiedziałam się że po tylu latach zaszły nieodwracalne zmiany i tata nie wróci do zdrowia-po szpitalu trzeba go umiescić w DPS.Niestety tata nie rozumie że jest chory,nie wierzy lekarzom i ciągle prosi bym wynajęła mu adwokata,chce wyjść.Nie wiem jak porozmawiać z nim o jego chorobie, jak mu to przekazać by nie uznał mnie za wroga.Jak rozmawiać z chorym na schizofrenię?

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Schizofrenia Psychologia

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Jeśli w szpitalu nie ma możliwości skorzystania ze wsparcia psychologicznego dla rodzin pacjentów, warto także umówić się na spotkanie z psychologiem. Udzieli wsparcia i psychoedukacji dotyczącej kontaktu i relacji z osoba chorującą.
Na początek zachęcam jednak do bycia szczerym, autentycznym, ale także stanowczym w kwestii leczenia i stawiania granic. Zdecydowanie nie należy wchodzić w dyskusje dotyczące realności doznań osoby chorej (w ostrej fazie choroby nie jest ona wstanie przyjąć, że jej doznania- dla niej tak realne- nie są obiektywna prawdą). Często najlepszym wyjściem jest przyjęcie tego, co mówi, jej uczuć i emocji bez negowania czy potwierdzania ich prawdziwości. Kiedy tata będzie w lepszym stanie, będzie tez bardziej krytyczny w kwestii objawów, wówczas będzie można podjąć rozmowę dotyczącą choroby.
Zachęcam także do przyjrzenia się prawnym możliwościom działania i leczenia zależnie od stanu taty (ubezwłasnowolnienie, częściowe ubezwłasnowolnienie, leczenie przymusowe itp).

Mgr Kamila Dziwota Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Dzień dobry,
Jest Pani w trudnej sytuacji - z jednej strony chce pomóc tacie, z drugiej to co Pani uznaje za dobre dla niego - on uznaje za wyrządzanie krzywdy. To co dla niego realne, dla Pani to urojenia. Wygląda na to, że on nadal w tym "jest". Gdy Pani próbuje mu tłumaczyć, on czuje się tak jakby np. ktoś Pani mówił, że trawa wiosną wcale nie zielenieje.
Nie istnieje taka możliwość, by Pani mu to uświadomiła, bo to objaw choroby - zaprzeczanie objawom, to znak, że nadal jest w ostrej fazie. Pewnie ciężko to Pani przyjąć, ale to lepsze niż szarpanie się.
Polepszenie stanu zdrowia w schizofrenii to właśnie stopniowe uświadamianie sobie przez pacjenta swojej własnej choroby. To przyjdzie z czasem - jak leki przeciwpsychotyczne zaczną działać, czasem potrzeba do tego kilku tygodni, nawet miesięcy.

Mgr Anga Aleksandrowicz Psychologia, Wrocław

59 poziom zaufania

Witam,

rozumiem, że to dla Pani niełatwa sytuacja, musi Pani poradzić sobie z wieloma wymaganiami, które ujawniła rzeczywistość w ostatnim czasie: odpowiedzialność za ojca i konieczność zapewnienia mu odpowiednich warunków do życia i zorganizowania bezpiecznej codzienności, przewidywalnego rytmu dnia i zajęć rehabilitacyjnych. Odpowiedzialność za życie swojej rodziny i swoje.
Może w tym wszystkim walczy Pani również z poczuciem winy, związanym z chorobą członka rodziny i z koniecznością powierzenia opieki specjalistycznej placówce, która jest tak jest zorganizowana i przystosowana by zapewnić Ojcu odpowiednia opiekę.
Obwinianie siebie, nie prowadzi do niczego dobrego! Takie są fakty, taka jest rzeczywistość i takich decyzji ona wymaga. Decyzje takie są niełatwe, wymagają odpowiedzialności związanej z koniecznością zaspokojenia potrzeb wielu osób, które znalazły się w tej trudnej sytuacji. Możliwe, że podejmując taką decyzję troszczy się Pani o ojca, swoją rodzinę, siebie. To ważne uwzględniać fakty, rzeczywistość i by brać odpowiedzialność za dalszy przebieg choroby i leczenia , jednak w sytuacji wymagającej pomocy specjalistów, trzeba oprzeć się na tym co dobre dla samego chorego ani dla jego rodziny. Musi Pani pomyśleć o odpowiedzialności za Ojca i życie innych, a nie o winie. O tym co będzie w przyszłości a nie co było w przeszłości.
Nie ma jednej skutecznej rady, która wskazałaby najlepszy sposób „uświadomienia” czy też powiadomienia Ojca o rokowaniach dotyczących choroby i przekonania go do rozwiązań które Pani opisuje. Chory z rozpoznaniem schizofrenii, ma często trudności dotyczące uwagi i rozumienia złożonych zdań, takie bariery nie wiążą się z poziomem inteligencji, wynikają z trudności w przyswajaniu informacji. Przy rozmowie warto uwzględnić również fakt, że choroba może wiązać się ze zmniejszoną tolerancją na stres, z nadwrażliwością , Ojciec może Pani słowa i zachowania odebrać zbyt mocno, może przeżywać nasilone emocje i bardzo długo nosić je w pamięci.
Może warto skorzystać z pomocy specjalisty, który przekaże ojcu te trudne informacje, przybliży Ojcu plany na przyszłość.
Mam wrażenie, że również Pani przydałoby się spotkanie z psychologiem z którym mogłaby Pani zająć się problemem o którym napisała Pani do na portalu abczdrowie.

pozdrawiam
A.Aleksandrowicz
https://www.facebook.com/pages/Psychoterapia-Anga-Aleksandrowicz/849652415108571?fref=ts

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pomóc ojcu, który choruje na schizofrenię? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak pomóc tacie po śmierci mamy? – odpowiada Mgr Renata Arseniuk
Jak pomóc osobie bliskiej, chorej na schizofrenię paranoidalną? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Czy jest możliwy związek z osobą chorą na schizofrenię? – odpowiada Mgr Jakub Bętkowski
Zaufanie do osoby chorej na schizofrenię – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
Komunikacja z chorym na schizofrenię – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Poczytalność u chorego na schizofrenię paranoidalną – odpowiada Lek. specjalista psychiatra, Alina Nowicka
Jak ograniczyć władzę osobie uzależnionej od alkoholu? – odpowiada mgr Agnieszka Sulik
Wyrażanie woli dotyczącej rozporządzania majątkiem przy schizofrenii paranoidalnej – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska
Miłość osoby chorej na schizofrenię paranoidalną – odpowiada Mgr Michał Pyter

artykuły

Historia Casey'a Kinga. "Będę jadł, aż umrę"

34-letni Casey King z Georgii waży 320 kg. Mężczyz

Jak rozmawiać z chorym na depresję?

350 mln ludzi na całym świecie cierpi na depresję.

Zdrowie psychiczne. Człowiek pod presją

Za znak czasu trzeba uznać przełamanie wstydu, jak

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Czy ze zdiagnozowaną schizofrenią można wychowywać dziecko?

Czy ze zdiagnozowaną schizofrenia mogę wychowywać dziecko boje się że odbiorą mi dziecko leczę się i jestem stabilna bez nawrotów choroby

KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Schizofrenia Psychiatria Psychologia

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, osoby które cierpią na zaburzenia psychiczne mogą opiekować się dziećmi. Jest Pani pod opieka lekarską, stosuje się do zaleceń. Dziecko jest pod właściwą opieką. Proszę pamiętać że schizofrenia to choroba przewlekła która wymaga od chorego wysokiej dyscypliny i stałej kontroli lekarskiej i psychologicznej. Jeśli chodzi o opiekę nad dzieckiem kwestie te reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Może Pani w swojej sprawie zaczerpnąć konsultacji prawnej żeby mieć wyższą świadomość dotyczącą swoich praw i obowiązków jako opiekun dziecka.

Pozdrawiam

Dorota Nowacka