Leczenie fobii społecznej farmakologicznie

witam chciałbym sie poradzić ponieważ mam fobie społeczną narazie biore wenelefaksyne 225mg ER od lekarza ale słabo działa biorę już parę lat zaczynając od 35mg potem 75mg 150mg 225mg po kazdym odstawieniu na jakis czas jest okej ale dalej wraca fobia i muszę dawkę zwiekszyc bo juz nie działa jak przedtem , chciałbym spróbować propranolol na własną rękę w jakiej dawce zacząć ? jak zwiększać ją ? na co uważać przy tym leku ?

MĘŻCZYZNA, 18 LAT ponad rok temu

Fobie społeczne Psychologia

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry.

Żadnych leków nie należy stosować na własną rękę. Skoro przypisane Panu leki nie dają oczekiwanego efektu, proszę powiedzieć o tym lekarzowi prowadzącemu.

Pozdrawiam.

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

W takiej sytuacji lepiej zacząć psychoterapię. Zmieniając tylko kolejne leki, niejako działa Pan tylko na objawy, a nie na przyczynę trudności, a tym samym będą one wracać. Ryzykuje Pan także uzależnienie od leków, potrzebę brania coraz wyższych dawek oraz nasilenie/rozszerzenia objawów.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dystymia i fobia społeczna a leczenie środkami farmakologicznymi – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Leczenie fobii społecznej – odpowiada Mgr Anna Kubis
Leczenie nerwicy i fobii społecznej – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy nerwicę lękową i fobię społeczną da się wyleczyć? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Czy fobia społeczna u narzeczonego może wpłynąć na wspólne życie? – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska
Jak leczyć się z fobii społecznej? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Pomoc w wejściu na rynek pracy z fobią społeczną – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jakie mogą być skutki nieleczonej fobii społecznej? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Tworzenie własnego świata - czy to fobia społeczna? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
W jaki sposób poradzić sobie z fobią społeczną? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej

artykuły

Fobie - przyczyny, objawy, rodzaje i leczenie

Fobia to nadmierny lęk przed konkretnymi sytuacjam

Autofobia - co to jest, główne objawy, leczenie

Autofobia to jeden z rodzajów fobii specyficznej.

Fobie (prezentacja edukacyjna)

Fobie - co to jest? Co to jest fobia? Fobia to

Czerwienienie się przy fobii społecznej

Witam. Mam 28 lat i przynajmniej od 7 lat cierpię na tzw. fobię społeczną. Odkryłam to stosunkowo niedawno, ale wszystkie czynniki na to wskazują. Zawsze byłam i jestem osobą śmiałą, otwartą, która lgnie do ludzi, a nie izoluje się od nich. Co mnie martwi? Od długiego czasu cierpię na pewien lęk, który towarzyszy mi zawsze i wszędzie. Jest to zjawisko, które towarzyszy mi w sklepie, restauracji, pracy bądź innych miejscach, w których znajdują się ludzie. Nie jest to ważne, czy są to osoby zupełnie obce czy bliskie. Jest mi bardzo ciężko z tym funkcjonować, ponieważ w różnych, nawet błahych sytuacjach interpersonalnych, robię się czerwona jak przysłowiowy "burak", pocę się i dostaję wypieków na twarzy.

Problem jest o tyle niezręczny, gdyż widzą to inni, którzy się wyśmiewają z mojego rumieńca na twarzy lub patrzą jak na dziwoląga. Nie jestem w stanie spokojnie usiąść w restauracji i zjeść z mężem kolacji, bo czuję lęk, panikę, że zaraz będę czerwona, że może ktoś mnie o coś zapyta, a nie daj Boże, aby weszła znajoma osoba.Odczuwam wręcz paraliż całego ciała. Krępują mnie sytuacje związane ze sprawami męsko-damskimi, sprawy seksu itp. Na razie nie korzystałam z pomocy specjalisty, ale może to jest niezbędne. Proszę o informację i pomoc!

KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Neurologia Fobie społeczne

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Chociaż trudno bez rozmowy z Panią stwierdzić, skąd lęk przed ludźmi i obawa przed zaczerwienieniem, to kontakt ze specjalistą jest jak najbardziej wskazany. W tym przypadku najlepszym nurtem terapeutycznym byłaby psychoterapia poznawczo-behawioralna. Do czasu podjęcia terapii może Pani spróbować tzw. intencji paradoksalnej. Polega ona na wyobrażeniu sobie najgorszej z możliwych sytuacji, np. podczas obiadu w restauracji. Proszę sobie wówczas wyobrazić to, czego najbardziej się Pani obawia i założyć, że właśnie tak się stanie. Wtedy, cokolwiek innego by nie nastąpiło, i tak nie będzie to "aż tak straszne". Paradoksalnie właśnie, jeżeli pragniemy tego, co wzbudza nasz lęk, przestajemy się tego obawiać.

Łączę pozdrowienia!

Lek. Agata Leśnicka Psychiatria, Gdańsk

70 poziom zaufania

Witam,

Nie warto zwlekać, należy się udać na osobistą konsultację do specjalisty. Zwłaszcza, że ze swoimi dolegliwościami realnie Pani cierpi. Na takiej konsultacji nie zadzieje się nic wbrew Pani woli, a będzie szansa omówić dostępne metody leczenia (farmakoterapia, CBT).

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czerwienienie twarzy w gronie ludzi – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Czy to jest na pewno fobia społeczna? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy mam fobię społeczną? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy cierpię na fobię społeczną? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jakie ćwiczenia przy fobii społecznej? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Fobia społeczna czy depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Unikam ludzi - nieśmiałość czy fobia społeczna? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czy to normalne przy fobii społecznej? – odpowiada Mgr Marcin Goluch
W jaki sposób poradzić sobie z fobią społeczną? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Czy to depresja czy fobia społeczna? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak

artykuły

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności

W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Neurolog

umów wizytę

Dr n. med. Karolina Porębska Neurolog, Kraków

umów wizytę

Ewa Biegaj - Okulus Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Małgorzata Kogut Neurologia, Kraków

umów wizytę

Fobia społeczna - leczenie

Witam. Mam 25 lat, wyszlam z benzodiazepin 2 lata temu i niedawno z fobii spolecznej. Moje życie jest teraz o niebo lepsze. Mieszkam w Londynie, mam ok pracę, jestem niezależna etc. Z dala od toksycznych ludzi i tej całej traumy, która się już chyba zaczęła 24 lata temu, a może 25? Jakkolwiek ciagle jest nie tak. Ludzi, choć już się nie boję (stresuje nimi), to chyba po prostu nie lubię, no chyba, że mam dobry dzień. Szybko mnie nudzą czy rozczarowują. Wogóle wszystko mnie nudzi (nie było tak przed benzodiazepinami, czyli 5 lat temu). Ciągle biorę antydepresanty, ale ten dół ciągle jest. Drobne rzeczy mnie podłamują, jestem mało odporna. Czuję się jakbym miała 80 lat. Nie lubię na ogół rówieśników. Nie mogę znaleźć miejsca w życiu/świecie. Jednocześnie lubię moją samotność i przez nią cierpię. Mam wrażenie, że w tym życiu nigdy nie będę szczęśliwa. Przeszłość była okrutna. Przecież jej nie zapomnę. Moje życie nigdy nie było tak czyste i poukładane, jak jest teraz. Kiedyś nawet nie potrafiłam sobie wyobrazić, że ja-dziecko wrzucone w nieodpowiednie ręce, tak mogę żyć (pochodzę z bardzo dysfunkcyjnej rodziny), a jednak źle się czuję, po prostu źle, źle, źle. Przeszłam już tyle terapii. I co? W głębi serca nie mogę się doczekać, kiedy to życie się skończy. Nawet teraz czuję, że to to, tak bolesne dzieciństwo nie daje mi spokoju. Mój psychiatra mówi "jest Pani nieźle poskładana". No tak, przyznaję. Ale ciągle wewnętrznie czuję tą "nudę", czy pustkę - to coś - wycięczenie życiem (przeszłością)? Nie stać mnie na ten moment na psychologa itp. dlatego może Państwo mogliby mi polecić jakąś książkę? Czuję, że potrzebny mi balsam na stare, starsze i te bardzo stare rany. Przebaczenie? Nie wiem. Proszę o wskazówkę. Pozdrawiam!

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Neurologia Fobie społeczne

Magdalena Pikulska Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witam!

Skuteczna w Pani przypadku byłaby psychoterapia, do której Panią bardzo serdecznie namawiam. Proszę poszukać oragnizacji, która zajmuje się pomocą dla Polaków, myślę, że mogłaby Pani liczyć na bezpłatny dostęp do psychologa. Literatura nie rozwiąże Pani problemów, ponieważ musi je Pani przepracować z psychologiem. Pomocna może być rozmowa z ludźmi, którzy mają podobne doświadczenia co Pani - myślę, że może poszukać Pani takich osób na forum, albo poszukać grupy wsparcia w mieście, w którym Pani żyje.
Pozdrawiam