Dzień dobry!
Wobec stanów lękowych nie jest idealnym rozwiązaniem ani "zbliżanie się na siłę" do obiektu, który budzi lęk - ani całkowite unikanie go. Paradoksalnie, unikanie szkoły jeszcze ten strach przed nią nasila, potęguje uczucie niepewności, niepokoju.
Warto spróbować swój strach przede wszystkim zrozumieć, przeanalizować i w ten sposób stopniowo oswajać. Pracować zarówno nad swoimi emocjami i uczuciami, jak i myślami, poglądami, postawami (często nieuświadamianymi).
Drogą leczenia stanów lękowych jest psychoterapia, która jest procesem długotrwałym. Jedna konsultacja z psychologiem rzadko przynosi oczekiwane rezultaty. Zachęcam do znalezienia doświadczonego psychoterapeuty (np. pracującego w nurcie poznawczo-behawioralnym), który podejmie się prowadzenia terapii w dłuższym kontakcie.
Pozdrawiam!
Nie jest wskazane, żeby przestała Pani chodzić do szkoły tak jak nie zaleca się całkowitej izolacji od bodźca budzącego lęk (by nie wzmacniać często nadmiernie negatywnych i lękowych przekonań, wyobrażeń i obaw ). Jednocześnie rozumiem, że trudno Pani zrealizować zalecenie ,by chodzić do szkoły, kiedy doświadcza Pani tam takich objawów. Żeby zwalczyć lęk, powinna Pani najpierw zrozumieć jego przyczyny. To z kolei może Pani zrobić na sesjach psychoterapii. Dlatego zachęcam do poszukania psychologa, najlepiej psychoterapeuty, z którym będzie Pani mogła odbyć więcej niż jedno spotkanie.
Zaniechanie chodzenia do szkoły nie rozwiąże Twoich problemów, może je niestety wzmocnić i dodatkowo sprawić że w przyszłości będziesz reagować somatyzując w różnych trudnych sytuacjach. Dlatego należałoby zacząć od zrozumienia źródła problemu, (bo Twoje dolegliwości to jedynie jego skutek) a w tym pomoże Ci psychoterapia. Pozdrawiam, Monika
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Kynofobia to zaburzenie nerwicowe, istotą którego
Autofobia to jeden z rodzajów fobii specyficznej.
Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy
Witam Karolino,
objawy, które opisujesz mogą być wskaźnikiem lęku społecznego, to, ze kiedyś byłaś nękana przez rówieśników może być znaczące. Potrzebujesz specjalistycznego wsparcia, psychoterapii w paradygmacie poznawczo - behawioralnym, ze specjalistą łatwiej będzie poradzić sobie z lękiem w sytuacjach społecznych.
Pozdrawiam serdecznie
Bożena Waluś
psychologbw@gmail.com
tel.: 696450393
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Rozwijająca się epidemia koronawirusa przyczyniła
Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow
Fobia szkolna, nazywana także skolionofobią lub di
Witam serdecznie!
To, czego doświadczasz, to najprawdopodobniej lęk przed czerwienieniem się, czyli erytrofobia. Może być to objaw samodzielny, ale też często towarzyszy lękom społecznym, socjofobii. Erytrofobia objawia się właśnie rumienieniem się w sytuacjach towarzyskich, co skutkuje tendencją do unikania takich sytuacji. Człowiek z erytrofobią może nagle przestać wychodzić z domu, nie spotykać się ze znajomymi, zrezygnować ze szkoły/pracy z obawy przed kontaktem z ludźmi, którzy mogą zobaczyć jego rumieńce. Jeżeli czerwienienie się jest spowodowane zaburzeniami układu współczulnego, wówczas stosuje się beta-blokery. Kiedy jednak czerwienienie się świadczy o fobii społecznej czy lęku przed sytuacjami ekspozycji społecznej (randka, odpowiedź przy tablicy itp.), to wtedy same leki nie pomogą. Wówczas potrzebna jest psychoterapia, która skupia się przede wszystkim na podwyższeniu własnego poczucia własnej wartości, samoakceptacji, pracy z emocjami. Dodatkowo może pomóc nauka relaksacji i metod radzenia sobie ze stresem.
Pozdrawiam!
Witaj.
Nie jest możliwe silą woli zapanować nad zjawiskiem czerwienienia się. Gdyby to było takie proste, to zwyczajnie, nikt z ludzi nie czerwieniłby się . Nie możemy mieć kontroli nad czerwienieniem się.
Twoje codzienne poranne myślenie o czerwienieniu się , nie zlikwiduje problemu, lecz go nakręca. Nasz mózg nie zna nakazu "NIE" jeśli ci powiem :
NIE MYŚL O BIAŁYM NIEDŹWIEDZIU,
to o czym pomyślałeś?
Mam dla ciebie inne zadanie. Chciałabym abyś od jutra zaczął bliżej przyglądać się swoim kolegom i koleżankom, Czy oni wszyscy są tacy odważni i przebojowi? A możne są podobni do ciebie i tez się czerwienią?
Kryta niszczy spontaniczność !
Nie masz wpływu na czerwienienie się, bo myślę, że jeszcze nie raz któryś z kolegów lub nauczycieli skrytykuje cię .Nie musisz być bierny w obliczu krytyki, masz prawo się obronić. Jak ktoś ci powie" ale strzelił buraka" to możesz się odegrać i powiedzieć, " patrzcie jaką on pietruchę strzelił, jeszcze trochę marchewki i będzie zupa". Nie bądź bierny , kiedy ktoś próbuje cię ośmieszyć, zdyskwalifikować, czy poniżyć. Takie zachowanie pomoże , będziesz się coraz rzadziej czerwienił.
Powodzenia
Dorota Kotarska
Proponowałabym popracować nad podniesieniem samooceny. Niska samoocena powoduje niepewność. Na pewno masz dużo mocnych stron, wypisz je sobie na kartce i skoncentruj się na nich, często je powtarzaj. Ja sama miałam taką przypadłość, bardzo długo się czerwieniłam. Metoda którą zaproponowałam jest skuteczna, tylko długo trwa. Spróbuj porozmawiać o tym z rodzicami, to też może pomóc. Dziewczynki ładnie wyglądają, kiedy mają uśmiechniętą i zaróżowioną buzię. Pozdrawiam serdecznie, Alicja Maria
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
