Nerwowość przy bulimii siostry

Witam, proszę o pomoc. Mojego chłopaka siostra przebywa w szpitalu, okazało się że jest chora od dawna na bulimię. Mój chłopak chodzi ciągle nerwowy, w dodatku jego rodzina ciągle ma o coś do Niego problemy. Jego siostra studiowała psychologie, jest w trakcie robienia magisterki. Nie chcę rozmawiać z psychologiem i chodzić w szpitalu na zajęcia, nie możemy już nawet jej wziąć na weekendy. Chcę wziąc dziekanke, mówi że nie bd nikogo słuchać bo sama wie jak to funkcjonuje. Jak jej pomoć?
KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

W podobnych sytuacjach do głosu często dochodzi także lek przed ocena społeczną.
Warto wspierać przede wszystkim chłopaka. Jego siostrze jasno, ale bez presji komunikować potrzebę podjęcia leczenia, ale także oddać jej za to odpowiedzialność (jest dorosła). Obecnie- kiedy przebywa w szpitalu- specjaliści będą ją wspierać i leczyć. Warto im zaufać oraz być w kontakcie z lekarzem prowadzącym.

0

Witam Panią. Domyślam się, że skoro siostra Pani chłopaka znalazła się w szpitalu to jej stan jest bardzo poważny. To, że kończy studiowanie psychologii może jej dawać przekonanie, że posiada niezbędną wiedzę, żeby sobie poradzić. Czasami studenci psychologii, psychologowie są "trudnymi" pacjentami bo w procesie leczenia włączają racjonalizacje, intelektualizują korzystając ze swojej wiedzy. Z drugiej strony racjonalizacja, intelektualizacja należą do mechanizmów obronnych. Można zatem przypuszczać, że siostra Pani chłopaka odczuwa lęk (bulimii bywa, że dotyczy zagrożenie życia). W jej życiu też nastąpiła nagła zmiana. Miała plany (obrona pracy magisterskiej i być może inne). To bardzo trudne doświadczenie. Piszę to wszystko, Żebyście Państwo lepiej rozumieli co się z nią dzieje. Jeszcze jeden aspekt wydaje mi się ważny. To co się dzieje z siostrą Pani chłopaka rezonuje na otoczenie. Zarówno na rodzinę Pani chłopaka jak i na Wasz związek. Może Pani chłopak skorzystałby z doraźnej pomocy psychologicznej? (po to by wiedzieć jak wspierać swoją siostrę, jednocześnie nie ponosząc zbyt dużych kosztów osobistych). Pozdrawiam Panią

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy to już bulimia?

Witam! Jestem kobietą i mam 18 lat, skończone (1992 rok), niedawno oglądałam program „Rozmowy w Toku”. Bohaterkami tego odcinka były kobiety, które chorują na bulimię. Wszędzie się spotykam z tym, że bulimia polega na m.in. wymuszaniu wymiotów, czytam to również na forach. Bohaterki opowiadały, że wymuszają wymioty. Ja się zastanawiam, czy choruję na bulimię, czy też nie. Od dwóch lat, obsesyjnie myślę o jedzeniu, wpycham w siebie ogromne ilości jedzenia, a potem biorę po kilkanaście tabletek przeczyszczających. Na ulotce jest napisane, że powinno się brać 1 tabletkę na dobę i nie przekraczać okresu siedmiu dni. Ja biorę po 15 takich tabletek, co najmniej 3 razy w tygodniu. Mam zachwianie równowagi wagi. Schudłam 6 kg, ale po jakimś czasie przytyłam te 6 kg, jak nie więcej, właśnie niedawno, w wakacje.

Mam nieregularną miesiączkę, czasem w ogóle zanika, nie miałam jej przez okres dwóch miesięcy. Gdy jem, zaraz myślę, że i tak po posiłku pójdę do apteki, żeby kupić tabletki. Wypadają mi włosy. Jednak ja nie potrafię wymiotować, próbowałam. Jadłam jakieś okropne tabletki, żeby wymusić wymioty, jednak się nie udało. Czy mimo tego choruję na bulimię?

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,

występowanie wymiotów nie jest warunkiem koniecznym dla rozpoznania bulimii.
Bulimiczki mogą stosować inne sposoby pozbycia się nadmiaru kalorii: jak nadużywanie środków przeczyszczających, moczopędnych, odchudzających, okresowe głodówki lub intensywne ćwiczenia fizyczne.

W bulimii najczęściej nie dochodzi do znacznego wychudzenia, ale dość częste są wahania wagi ciała.

Dość typowe jest ciągłe zaabsorbowanie tematem jedzenia, kalorii i diety oraz lęk przed przytyciem.

Podstawowym objawem bulimii są epizody objadania się - w trakcie takiego epizodu zostaje przyjęty pokarm o dużej wartości kalorycznej (zwykle na jeden posiłek przypada klika tysięcy kalorii).

Aby rozpoznać bulimię, przez co najmniej trzy miesiące muszą występować epizody objadania się co najmniej dwa razy w tygodniu, a następnie zachowania kompensacyjne (prowokowanie wymiotów lub używanie leków przeczyszczających itp.).

Opisywane objawy mogą wskazywać na bulimię. Adekwatne rozpoznanie może postawić lekarz na podstawie osobistego badania.

Na temat możliwości leczenia bulimii możesz przeczytać na łamach naszego serwisu:
http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-bulimii

Z pozdrowieniami

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Agresja u siostry

Witam mam problem z siostrą 13 lat.Otóż ciągle wydaje jej się że ktoś ją obraża, wyzywa. często krzyczy godzinami, wali ręką we wszystko w pobliżu, rzuca przedmiotami parę razy zdarzyło się że rzuciła we mnie nożem bo rzekomo powiedziałem że jest głupia. Każe mamie mówić jakieś głupoty typu "Miłek kłamał, Miłek jest tym co powiedział i tak ok 30min aż Mama powie to o wszystkich członkach rodziny. Krótko mówiąc Mama nie daje sobie z nią rady i tak od 3-4 lat Czy można ją jakoś z tego wyleczyć ?
MĘŻCZYZNA ponad rok temu
Mgr Kamila Drozd Psycholog
80 poziom zaufania

Witam serdecznie!
Niestety, drogą wirtualną nikt nie jest w stanie postawić diagnozy i stwierdzić, co dolega Twojej siostrze. Agresja świadczy o tym, że Twoja siostra ma problemy z kontrolowaniem ekspresji negatywnych emocji. Oprócz agresywnego zachowania, mamy do wyboru zachowanie pasywne albo asertywne. Te ostatnie jest najbardziej konstruktywne i pozwala wyrazić swoje emocje w taki sposób, by nie urazić innych. Nie tyko agresja jest niepokojącą reakcją Twojej siostry, ale również to, że jest przewrażliwiona na swoim punkcie. Myśli, że każdy ma wobec niej złe intencje, obraża ją, wyzywa, życzy jej źle. Krzyki, agresja fizyczna i słowna, dziwne zachowania, np. zmuszanie mamy, by powtarzała dane słowa na temat członków Waszej rodziny. Trochę przypomina to objawy psychotyczne, ale przez Internet nie mogę postawić żadnego rozpoznania. Jeżeli takie reakcje u siostry trwają już kilka lat, myślę, że najlepiej by było, gdyby mama umówiła Twoją siostrę do lekarza psychiatry i razem z nią udała się na konsultację psychiatryczną. Można też spróbować szukać wsparcia u psychologa.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!

0

Witam,
Być może potrzebna będzie terapia rodzinna, która wyjaśni jaka sfrustrowana potrzeba kryje się pod agresją siostry. Rodzice, którzy czują się bezradni w relacji ze swoimi dziećmi mogą pogłębiać napięcie. Sytuacja jest niebezpieczna i czas ją rozwiązywać przy pomocy specjalistów.
Pozdrawiam
Anna Miżowska

0

Witam,
jeśli sprawa trwa już tak długo i zaczyna zagrażać domownikom, to musicie Państwo nakłonić siostrę na spotkanie ze specjalistą, czy ze szkolnym psychologiem, czy w poradni zdrowia psychicznego. Waszą rolą jest ją zmotywować i jej pomóc.
Tego typu zachowania muszą mieć jakieś podłoże i warto dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi.Tym bardziej, że 4 lata temu miała lat 9 , a za kolejne 4 będzie prawie pełnoletnia i silniejsza i możecie sobie z nią już nie poradzić.
Pozdrawiam
Beata Jaszczak

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty