Witam,
To, że martwi się Pani o siostrę swojego partnera świadczy o Pani dużej empatii, jednak tak naprawdę niewiele jest Pani wskurać sama. Najważniejsza jest reakcja całej rodziny i jej udział w leczeniu (szczególnie jeśli ta osoba jest niepełnoletnia). Proces leczenia bulimii jest przeważnie skomplikowany, a ponad to zagrożony dużym ryzykiem niepowodzenia, co może zniechęcać do dalszej walki o zdrowie. Aby leczenie było skuteczne musi zaistnieć kombinacja wielu czynników. Profesjonalne leczenie bulimii powinno obejmować psychoterapię, ze szczególnym uwzględnieniem terapii behawioralno-poznawczej oraz terapii rodzinnej jak również farmakoterapę.
Z Pani opisu wnioskuje, że prawdopodobnie w wypadku dziewczyny mamy do czynienia z anoreksją, nie bulimią. Jeśli by tak było niestety proces leczenia jest jeszcze bardziej skomplikowany a sama jednostka chorobowa jeszcze bardziej niebezpieczna. Leczenie anoreksji jest procesem bardzo trudnym. Z powodu braku jednoznacznych czynników powodujących zachorowanie na jadłowstręt psychiczny, niemożliwie jest podjęcie leczenia przyczynowego. Osoba chora, aby walczyć z chorobą musi przezwyciężyć lęk przed przytyciem, wstręt do jedzenia, oraz wszystkie negatywne emocje z tym związane. Organizm wyniszczony głodówką często nie może czekać na efekty psychoterapii, stąd wymaga się często zdecydowanej i szybkiej interwencji. Często konieczna jest hospitalizacja i leczenie ambulatoryjne.
To, co może Pani zrobić to porozmawiać z chłopakiem żeby dowiedzieć się czy rodzina powzięła jakieś kroki by zadbać o leczenie dziewczyny.
Pozdrawiam serdecznie
