Witam!

Opisów palcówek na forach nie warto brać w 100% na poważnie. Ludzie równie reagują na trudne sytuacje. Nie każdy chory na anoreksję chce się leczyć. Im mniej własnej motywacji, tym bardziej katastroficzne wizje tego, co przeżywa w szpitalu. Proszę zastanowić się, jakie ma Pani prawo do decydowania za swoją siostrę. Jeśli ona jest dorosłą osobą, to sama powinna zdecydować, czy chce się leczyć na oddziale. Każdy oddział leczenia zaburzeń odżywiania funkcjonuje podobnie - osoby chore mają w początkowych fazach swojego opiekuna, który pilnuje, czy zjadły oraz czy nie zwracają pokarmu. Możliwe, że to jest opisane, jako wciskanie jedzenia. Chory na anoreksję czy bulimię musi jeść tak samo, jak każdy. Jednak zaburzona psychika powoduje, że jedzenie staje się wrogiem, a własny zaburzony obraz siebie wyrocznią w kwestiach diety. Podejście w szpitalach psychiatrycznych jest wynikiem doświadczeń wielu pokoleń personelu oraz badań naukowych prowadzonych w tym zagadnieniu. Rozumiem Pani troskę o siostrę, ale proszę pamiętać, że to nie Pani będzie się leczyć i dlatego siostra ma ostateczny głos w tej sprawie. Dodatkowo nie należy trzymać się wyłącznie jednego źródła informacji, bo może zniekształcać fakty. Dlatego chcąc poznać warunki panujące na oddziale leczenia zaburzeń odżywiania warto udać się do takiego szpitala (np. skontaktować się wcześniej z ordynatorem i ustalić termin wizyty) oraz skorzystać z pomocy osoby zajmującej się leczeniem takich problemów (lekarza psychiatry, psychologa, psychoterapeuty, dietetyka). Na oddziałach szpitalnych osoba chora ma nie tylko możliwość ustabilizowania masy ciała, ale przede wszystkim jest poddawana działaniom terapeutycznym. Nikt niestety nie wyleczy Pani siostry, jeśli ona sama tego nie będzie chciała. Psychoterapia oraz farmakoterapia są standardowo stosowane na oddziałach psychiatrycznych. Więc nie sądzę, by były ośrodki, gdzie wyłącznie wciska się jedzenie, a psychika jest nieważna. Opis w Pani liście wskazuje na dezorientację całej rodziny. Dlatego chcąc wspierać siostrę warto sięgnąć po bezpośrednią poradę specjalisty. Anoreksja zwykle jest wynikiem wielu czynników związanych z funkcjonowaniem rodziny. Warto zatem udać się do specjalisty wspólnie, całą rodziną i przedyskutować sprawę pomocy siostrze. Dzięki takiemu spotkaniu dowiedzą się Państwo nie tylko jak ją wspierać, ale też jak samodzielnie sobie radzić z tymi problemami. Jest to także doskonała okazja do zdobycia fachowych informacji dotyczących leczenia zaburzenia, warunków w szpitalach oraz możliwych form pomocy, których wszyscy Państwo moglibyście korzystać.

Pozdrawiam