W jaki sposób pomóc siostrze chorej na bulireksję?

Witam, Moja siostra ma stwierdzoną bulireksję. Odchudza się od ok. 2 lat. Była na wizytach u psychiatry i psychologa, bierze nawet leki (chyba). Jestem jedyną osobą, której mówi jak się czuje i co się z nią dzieje, bo resztę rodziny okłamuje. Wszyscy widzimy, że jest z nią nie tak, bo przy wzroście 175 waży 59 kg i wciąż się odchudza. Niby w domu zjada posiłki (chociaż liczy kalorie i unika tłuszczu), ale wiem, że w pracy lub gdy jest sama nie je nic albo zjada duży posiłek i zaraz idzie wymiotować. Ukrywa przed wszystkimi, że wymiotuje i nie je. Tylko mi ufa i mówi, że jest źle. Nie wiem co mam robić, bo wiem, że nie mogę jej wystraszyć, bo jak mi przestanie mówić, to nikt już nie będzie wiedział co się dzieje. Chodziła na spotkania z psychologiem, ale przyznała mi się, że okłamuje go i spotkania zostały zawieszone lub odłożone w czasie (w związku z charakterem pracy mojej siostry ma ona mało czasu na spotkania z psychologiem lub w ogóle).

Wiem, że potrzebuje ratunku, bo sama mi o tym mówi, że jest źle i że sobie nie radzi. Nie wiem co mam robić, chciałabym może porozmawiać z jej psychologiem, ale nie wiem czy mi pozwoli (sama mówi, że nie lubi tego psychologa i jej nie odpowiada). Myślę, że też rodzina powinna włączyć się do terapii, ale nie wiem jak to zrobić, żeby zgodziła się na to wszystko. Moja siostra mieszka ze swoją rodziną i naszą mamą dość daleko ode mnie i kontakty mamy utrudnione. Nasza mama jest osobą dość zaborczą i wiem, że wymusza na siostrze zmianę w odżywianiu płaczem, groźbami itp. Bardzo proszę o pomoc w tym jak jej pomóc, co robić.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Zanim zaczniesz odchudzanie

Nadejście wiosny i zbliżające się lato stają się motywacją wielu osób do zrzucania nadprogramowych kilogramów. Baszar El-Helou z Pracowni dietetycznej WANILIA, opowiada o tym, jakie kroki należy podjąć, by odchudzanie nie wyrządziło naszemu organizmowi negatywnych symptomów.

Lek. Marta Hat
71 poziom zaufania

Witam!

Bardzo dobrze, że siostra ma w Pani tak duże wsparcie. Ma Pani rację - należy postępować tak, aby jej nie zrazić. 

Proszę rozmawiać z siostrą i starać się zrozumieć jej oczekiwania. Dlaczego nie chce chodzić do terapeuty, czy chciałaby uzyskać pomoc - a jeśli tak, to jaką. Już sam fakt, że siostra dzieli się z Panią bolesnymi odczuciami świadczy o tym, że chciałaby coś zmienić.

Warto zapoznać siostrę z konsekwencjami choroby:

http://portal.abczdrowie.pl/skutki-anoreksji

oraz metodami leczenia, gdzie kluczową rolę pełni psychoterapia indywidualna. Najczęściej stosowaną techniką jest terapia poznawczo-behawioralna, która uczy prawidłowych schematów związanych z odżywianiem oraz postrzeganiem własnego ciała. Psychoterapia pomaga także zrozumieć przyczyny choroby i uczy radzić sobie z emocjami

Leczenie jest niewątpliwie bardzo trudne, dlatego też pacjenci z tym rozpoznaniem potrzebują dużo wsparcia ze strony rodziny i bliskich. Istnieje także możliwość uczęszczania na terapię rodzinną, jednak w tym momencie należy popracować nad zmotywowaniem siostry do leczenia.

Pozdrawiam serdecznie! 

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty