Od kilku miesięcy nie jestem tak jakby sobą i nie wiem co się ze mną dzieje. Czy to jest coś poważnego?

Witam, Mam 15 lat. Mniej więcej od sierpnia nie czuję się sobą. Już mnie tak nie cieszy jak dawniej. Nie wiem czy to może mieć jakiś jakiś związek z tym, że mi się podoba taki chłopak, u którego wiem, że nie mam szans i że nigdy z nim nie będę - jeszcze bardziej popadam w ten stan. Jednak to nie to jest chyba przyczyną tego stanu co mam. Nie wiem co mi się dzieje. Trenuję siatkówkę - gdy gramy nie jestem już taka jak wcześniej, pogorszyłam się, czuję się brzydka i gruba. Jestem cała roztrzęsiona i nie mogę się skupić na szkole. Nigdy nie byłam mądrą dziewczyną, ale teraz ledwo co zdaje. Rozmawiałam z moją przyjaciółka o tym wszytkom i mi ulżyło, ale za jakieś dwa dni znowu wrócił do mnie ten humor. Na nic nie mam ochoty, nie wygłupiam się jak kiedyś, najchętniej bym została w domu bez szkoły, nie rozmawiać z nikim. Zawsze gdy wychodziłam z przyjaciółmi poprawiał mi się humor. Czuję się brzydka, gruba, głupia, czuję się najgorsza zawsze pośród moich koleżanek. Nie jeden raz czyt. że by szukać swoich zalet, ale ja ich po prostu nie mam. Mam bardzo napięta sytuacje w domu, ponieważ mój tata jest alkoholikiem, w szkole i pośród znajomych, w szczególności chłopaków - dziewczyny też się zdarzają ale już mniej. Mówią mi przykre komentarze, że jestem brzydka - wtedy mi się płakać mi się wtedy chce. Mamie się nie zwierzam, bo mama tego nie rozumie. Może i zrozumie, ale ja nie potrafię z moją mama szczerze porozmawiać o tym wszystkim :(. Nigdy wcześniej tak nie miałam, byłam dziewczyną, która miała problemy, ale się śmiała i się cieszyła życiem, teraz już tak nie jest. Proszę o odpowiedzi...

KOBIETA, 14 LAT ponad rok temu

Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej

Witam!

Piszesz o swojej sytuacji, która jest bardzo trudna. Oprócz codziennych problemów przeżywasz obecnie trudności związane z okresem dojrzewania, co znacznie pogarsza Twoje samopoczucie.
Warto, żebyś porozmawiała o swoim złym samopoczuciu z mamą. Razem możecie pójść do psychologa. Rozmowa z koleżanką pomogła Ci poprawić nastrój. Dlatego sądzę, że praca z psychologiem może być dobrym rozwiązaniem w tej sytuacji. Zachęcam Cię również do korzystania z pomocy telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży (116 111).

Pozdrawiam 

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty