Witam,
Aby odpowiedzieć na Pani pytanie potrzebowałabym więcej informacji, m.in od od jakiego czasu stan nadmiernej senności się utrzymuje, czy choruje Pani na jakieś choroby somatyczne, czy przyjmuje leki, co ostatnio działo się w Pani życiu. Przyczyn nadmiernej senności może być wiele, np. jest to jeden z objawów depresji lub może to być objaw hipersomnii - czyli nadmiernej senności, ciąży, chorób endokrynologicznych lub innych, a może po prostu jest Pani przemęczona. Jeśli objawy bezsenności utrzymują się dłużej niż miesiąc i nie wynikają z przemęczenia czy nadmiaru obowiązków warto udać się na konsultację do lekarza rodzinnego.
Pozdrawiam serdecznie,
A.C
Witam,
przede wszystkim warto zrobić sobie badania podstawowe, tzn. morfologię, OB, mocz i badania ogólne, a z nimi udać się do lekarza rodzinnego, który w razie potrzeby skieruje Panią na dalsze badania. Jeśli badania nic nie wykażą, to nadmierna senność może mieć podłoże psychosomatyczne, wtedy dobrze byłoby się pójść do lekarza psychiatry lub psychologa. Przyczyn może być wiele, ale tak jak powyżej bez wizyty u lekarza i badań nie da się postawić trafnej diagnozy.
Pozdrawiam.
Adam Zajączkowski
http://zajaczkowski-psychoterapia.pl
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Bezsenność u dzieci charakteryzuje się trudnościam
Zaburzenia psychosomatyczne dotyczą przede wszystk
Bezsenność dotyka coraz większej liczby osób i nie
Witam! Mam następujący problem - zabrzmi on być może ciut dziwacznie, ale nie pisałbym o nim, gdyby nie był on dla mnie poważny. Odkąd pamiętam (poza dzieciństwem) byłem tzw. nocnym markiem. Chodziłem spać późno, wstawałem późno. Moja praca nie wymagała ode mnie nigdy zbyt wczesnego wstawania (poza krótkimi okresami, które wspominam dosłownie jak piekło). Same godziny się zmieniały, ale raczej nigdy nie byłem w stanie wyregulować się tak, żeby chodzić spać przed 3, i wstać przed 11-12. W chwili obecnej, od dobrych 6 miesięcy chodzę spać i zasypiam koło 5-6, wstaję po 14-tej. Było to o tyle wygodne, że prowadzę własną działaność - jako grafik, a to typowo nocna praca. Stało się to ostatnio jednak koszmarnie problematyczne. Po pierwsze - słabo się wysypiam, bo non stop ktoś mnie budzi telefonem. Po drugie - nie zdążam nic sensownego załatwić już, wszystko ciągle spycham na następny dzień. Po trzecie - wychodzę na kompletnie niepoważnego przed ludźmi, z którymi pracuję;) Po czwarte - śpiąc w dzień, jestem strasznie jakiś taki zmęczony, nawet jak nikt mnie nie budzi telefonami. Po piąte - wszystkie powyższe czynniki połączone z tym, że nie umiem tego zwalczyć, wpędzają mnie w depresję - codziennie rano budzę się na siebie wściekły i jednocześnie rozczarowany, że znów mi się nie udało wstać gdy zadzwonił budzik... Koszmarny sposób rozpoczynania dnia.
Podejmowałem kilka prób uregulowania tego - np. zarywając noc i kładąc się wcześniej następnego dnia (nawet o 21.00) - ale nic z tego nie wychodziło. Jeśli zarwę noc, to niestety zmęczenie mi się kumuluje i i tak budzę się w okolicach tej 14-tej. Nawet jeśli udaje mi się jakimś cudem raz czy dwa razy wstać wcześniej (choćby o 12), to zaraz potem wracam do poprzedniego schematu. Mam nieodparte wrażenie, że moja doba jest dłuższa niż 24 godziny - dla mnie idealny cykl czuwania to około 16-17 godzin, a snu to 9-10. Krótko mówiąc 'zablokowałem się' na tej 14-tej tylko dlatego, że to taka psychologiczna granica, po której jestem już bardziej na siebie wściekły niż śpiący, i po prostu muszę wstać. Przechodząc do sedna - szukam czegoś, co mi może pomóc. Nie interesują mnie żadne silne leki. Coś może ziołowego (tylko nie melisa, ona nie działa na mnie). Wiem, że można sobie powiedzieć, żeby po prostu zacząć się kłaść coraz wcześniej, ale po prostu nie działa to u mnie - jak się położę nawet godzinę wcześniej, to godzinę dłużej zajmuje mi zasypianie (normalnie zasypiam błyskawicznie). Czekam na rady:)
Witam!
Bez wątpienia można u Pana stwierdzić zaburzenia okołodobowego rytmu snu. Racją jest, że przestawianie się z chodzenia późno spać na wcześniejsze, jest dużo trudniejsze od przestawiania z wcześniejszego chodzenia spać na późniejsze.
W pierwszej kolejności trzeba zadbać o dobrą higienę snu, tj. unikanie drzemek, picia kawy i napojów energetyzujących przed snem (w tym ciepłej czekolady, herbaty), picia alkoholu i palenia papierosów przed snem.
Istnieją doniesienia, iż w tego rodzaju zaburzeniach może okazać się dosyć skuteczna fototerapia. Jeżeli chodzi o leczenie farmakologiczne, w zaburzeniach snu okołodobowego jest ono dosyć ograniczone. Dostępne są bez recepty preparaty melatoniny (hormon wydzielany przez przysadkę, który bierze udział w regulacji cyklu snu i czuwania), ale trzeba pamiętać, że preparaty te nie są wystandaryzowane, stąd też nie można być pewnym ich składu ani czystości.
Może też Pan spróbować leków ziołowych bez recepty, np. wyciągu z korzenia kozłka. Mocniejsze preparaty nasenne są stosowane zawsze z dużą ostrożnością (łatwo uzależniają, wywołują tolerancje i mają działania niepożądane) i w ostatniej kolejności po konsultacji z lekarzem.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Dwie godziny snu nocnego to zdecydowanie za mało i wybudzenie po takim okresie może się wiązać z rozdrażnieniem. Wprawdzie nie pisze Pani jak długo trwa problem i czy w Pani życiu występują nasilone sytuacje stresowe, ale zastanawiać mogą przyczyny takich wybudzeń, z towarzyszącym stanem pobudzenia, co może świadczyć o utrzymującym się ogólnym stanie wzmożonego napięcia psychicznego. Dochodzi wówczas do spłycenia snu, co właśnie może skutkować wybudzeniami. Jeśli ma Pani dobre warunki do snu, wskazana byłaby konsultacja u lekarza psychiatry w celu identyfikacji tych potencjalnych przyczyn (reakcje adaptacyjne i stresowe, nerwica, PTSD, depresja i inne?). Następnym etapem mógłby być dobór bezpiecznego i skutecznego leczenia.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
