Przyczyny agresji i braku ochoty do życia

Witam! Mam 15 lat, prawie 16. Od jakichś trzech miesięcy zacząłem się jakoś dziwnie czuć. Myślałem, że to jakaś choroba, zmęczenie, ale raczej nic z tych rzeczy. Od dawna uprawiałem sportboks. Z chęcią chodziłem na treningi, chciało mi się chodzić. Byłem dobry w szkole i się dużo uczyłem. Od jakiegoś czasu wszystko się zmieniło. Jak myślę o treningu, to mi się chce iść spać. Czasem mam dużo chęci do treningu, czasem nie. Ale ze szkołą to już jest zupełnie gorzej. Rano budzę się z dziwnym bólem głowy, który nie jest bólem, ale jestem taki przyćmiony, zaspany, że nawet nie myślę o pójściu do szkoły, i tak teraz zaczynam opuszczać coraz więcej dni. Myślę sobie, że to jakaś choroba, że to przejdzie, ale coś nic się nie poprawia. Ostatnio nie mam chęci, a raczej nic mi się robić nie chce. Może nawet chciałbym coś zrobić, ale wszystko wydaje mi się nudne. Lubię pograć w gry, ostatnio to tylko to robię, ale i to mi się wydaje bardzo nudne. W kilku ostatnich tygodniach zacząłem się denerwować z błahych powodów. Zacząłem być agresywny i takie tam. Jeśli jestem z kumplami, to jakoś się mogę wyluzować i jest fajnie, ale z rana to mi się nic nie chce. Także mam jakieś dziwne bóle w stawach, a raczej takie dziwne "swędzenie". Rano wstaję, źle się czuję, zostaję w domu i tak cały dzień zmarnuję, bo mi się spać chce i to nigdy nie ustaje. Czasem się zmotywuję, to mogę pójść na trening i zrobić to z przyjemnością, albo chce mi się uczyć, ale gdy otworzę książkę, to już nie mogę się na tym skupić, i wszystko idzie w przepaść. Nie wiem, co o tym myśleć.

MĘŻCZYZNA, 15 LAT ponad rok temu

Profilaktyka udaru mózgu

Udar mózgu, inaczej wylew, jest zespołem objawów klinicznych, które wiążą się z nagłym wystąpieniem zaburzenia czynności mózgu. Utrzymuje się on dłużej niż dobę, a u podłoża nie leży inna przyczyna niż naczyniowa. Profilaktyka udaru mózgu w bardzo dużym stopniu pomaga zapobiec jego wystąpieniu.

Paulina Witek Psycholog, Warszawa
74 poziom zaufania

Witam!

Na podstawie tego, co napisałeś, trudno jednoznacznie stwierdzić, jakie jest dokładne podłoże Twojego problemu. Istnieje jednak ryzyko, że cierpisz na stan depresyjny, gdyż tak długo utrzymujący się spadek nastroju, któremu towarzysza objawy somatyczne, może na to wskazywać. Myślę, że najlepszym rozwiązaniem będzie rozmowa z psychologiem, który może ewentualnie zadecydować o dalszym postępowaniu. Może się okazać, że wskazana będzie również wizyta u lekarza psychiatry. Poproś któregoś z Twoich rodziców, aby zapisał Ciebie na spotkanie z psychologiem i udał się na nie razem z Tobą. Taka konsultacja może się okazać bardzo pomocna, a być może po kilku spotkaniach problem uda się całkowicie rozwiązać.

Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty