Dzień dobry.
Jest takie powiedzenie, że wesele jest dla rodziców, a dopiero podróż poślubna dla pary młodej i jak widać, w Pani przypadku stwierdzenie to jest prawdziwe. Zwykle jednak rodzice oczekują określonego kształtu wesela, ponieważ partycypują w kosztach, więc trudno im odmówić prawa do ingerencji w organizację wesela i listę zaproszonych gości.
W Pani przypadku jest jednak inaczej, bo, jak Pani pisze, wspólnie z narzeczonym organizujecie i finansujecie własną uroczystość. Dodać trzeba, że decyzja wejścia w związek małżeński jest jednocześnie decyzją wyjścia z tzw. rodziny pochodzenia. Innymi słowy – jest (a przynajmniej powinna być) symbolicznym dopełnieniem własnej autonomii i samodzielności. Mówiąc prościej – skoro jest Pani niezależna, dorosła i samodzielna nie musi Pani uwzględniać życzeń osób trzecich, skoro życzenia te są niezgodne z Pani preferencjami i co ważniejsze, możliwościami finansowymi. Szantaż, o którym Pani pisze, wygląda na próbę utrzymania „rodzicielskiej” władzy i kontroli nad Panią, tak, jakby była Pani wciąż dzieckiem. Nie ma żadnego powodu, by zachowania takie akceptować.
Konkludując – warto, by spokojnie, rzeczowo i bez niepotrzebnych nerwów przeprowadzić z rodzicami poważną rozmowę i spróbować znaleźć konstruktywne rozwiązanie. Najprostszym i wydaje się, że najbardziej logicznym będzie przedstawienie własnej listy gości, zgodnej z własnymi możliwościami finansowymi oraz zaproponowanie, by w przypadku dodatkowych osób, których rodzice chcieliby ugościć, oni partycypowali w kosztach.
Trzeba podkreślić, że rozmowa taka może nie być łatwa, więc być może warto skorzystać z pomocy i wsparcia narzeczonego.
Pozdrawiam życząc powodzenia.
