Uczucie bezsensu w życiu po rozstaniu

Mam 25 lat rozstałam się z chłopakiem, byłam z nim 2,5 miesiąca. Kochał mnie, a ja na siłę starałam się również pokochać jego. Pragnęłam stworzyć związek w którym on kochał mnie coraz bardziej a ja czułam że oszukuję go. Rozstaliśmy się z mojego powodu nie mogłam już tego udźwignąć mam wyrzuty sumienia że nie byłam uczciwa wobec niego. On ma do mnie pretensję groził mi. Czuję bezsens nic mnie w życiu dobrego nie spotka przychodzą mi do głowy myśli że powinnam umrzeć bo tak nie jestem nic warta.

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Depresja Niska samoocena Psychologia Rozstanie

Sport a depresja

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

78 poziom zaufania

Witaj. Myślę, że powinnaś udać się do terapeuty na kilka sesji aby Ciebie podniósł na duchu i wrócił wiarę w Ciebie :).

Dobrze zrobiłaś. Nie należy tkwić w związku w którym nie ma uczucia...

Pozdrawiam serdecznie :)
http://blog.psychopedagog.eu
http://facebook.com/gabinetdawidkk

Mgr Adam Horak Psycholog

52 poziom zaufania

Często bywa tak, że porzucający bywa porzuconym. Tylko, że ktoś się wtedy spóźnił. Przyjmowanie uczucia od chłopaka sprawiało Pani jakąś przyjemność, skoro oczekiwała Pani od niego więcej. Idealna symetria w relacji uczuciowej jest niemożliwa, dlatego trwające związki prawie zawsze są efektem kompromisu, co do wzajemnych oczekiwań. Czasem jednak asymetria zaangażowania jest tak duża, że związki rozpadają się. W Pani sytuacji teraz niewiele pomoże analizowanie sprawy pod kątem uczciwości, bo dwa i pół miesiąca to zbyt krótko na popełnienie "zbrodni małżeńskiej". A może do starej znajomości warto powrócić, a smutne myśli to po prostu tęsknota za fajnym chłopakiem?

Mgr Marta Belka-Szmit Psycholog, Kraków

60 poziom zaufania

Mam taką hipotezę, że kluczowe jest ostatnie Pani stwierdzenie: że czuje się Pani "nic nie warta".
Osoby z niskim poczuciem wartości mogą uwikłać się w związek z kimś, kto bardzo kocha, choć nie odwzajemniają tego uczucia; tkwią w tym związku z powodu przekonania, że "nie jestem warta miłości" "może już nikt inny mnie nie pokocha" "nie zasługuję na więcej".
Być może wszystkie te założenia są w Pani głowie, i kierują Pani zachowaniem, przeżywaniem. Ale tak być nie musi - można podważyć je i zmienić w trakcie psychoterapii.
Zatem gdyby moja hipoteza do Pani trafiła, polecam kontakt z psychologiem.

http://www.krakowpsycholog.com.pl/